چرا من همیشه خسته‌ام؛ ۱۲ دلیل (به‌علاوه راه‌حل‌ها)

نداشتن خواب کافی یکی از دلایل خستگی است. دلایل احتمالی دیگر شامل کمبود مواد مغذی، استرس، بیماری زمینه‌ای و عوارض جانبی داروها است. اگر خستگی مزمن دارید، برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید.

اگر احساس خستگی بیش از حد می‌کنید یا انرژی کمی دارید، باید بدانید که تنها نیستید.

خستگی ممکن است ناشی از عوامل ساده‌ای مانند کمبود خواب یا ابتلا به سرماخوردگی یا آنفلوآنزا باشد.

اگرچه همه گاهی احساس خستگی می‌کنند، اما خستگی مزمن می‌تواند به کیفیت زندگی شما آسیب برساند و مانع از انجام کارهایی شود که از آن لذت می‌برید.

در اغلب موارد، خستگی را می‌توان با اصلاح سبک زندگی یا اصلاحات غذایی، اصلاح کمبود مواد مغذی، یا درمان یک بیماری زمینه‌ای درمان کرد.

در اینجا در سایت لایف یار ۱۲ دلیل بالقوه برای سؤالاتی مانند چرا همیشه بیحال و خسته‌ام، چرا همیشه خسته و بی حوصله‌ام، چرا همیشه خسته‌ام و بدن‌درد دارم، چرا همیشه خسته‌ام خوابم میاد و چرا من همیشه خسته‌ام و از این قبیل آورده شده‌است.

 

۱- نداشتن خواب با کیفیت کافی

خواب کافی برای سلامت کلی بدن ضروری است. متأسفانه بسیاری از ما خواب کافی نداریم که ممکن است منجر به خستگی شود.

در طول خواب، بدن شما چندین فرآیند حیاتی از جمله آزاد کردن هورمون‌های مهم رشد و ترمیم و بازسازی سلول‌ها را انجام می‌دهد و به همین دلیل است که اغلب افراد پس از یک شب خواب با کیفیت بالا، احساس شادابی، هوشیاری و انرژی می‌کنند.

نکته مهم این است که خواب باید آرام و بدون وقفه باشد تا مغز شما بتواند سه مرحله از خواب حرکت غیر سریع چشم (NREM) و یک مرحله از خواب حرکت سریع چشم (REM) را پشت‌سر بگذارد.

با وجود اینکه زمان خواب باید شخصی سازی شود، اما برخی از متخصصین توصیه می‌کنند که بزرگسالان باید حداقل ۷ ساعت خواب در شب برای حفظ سلامت مطلوب داشته‌باشند.

اگرچه ممکن است اهمیت خواب کافی را بدانید، اما به خواب رفتن و در خواب ماندن می‌تواند یک چالش باشد.

بی‌خوابی اصطلاحی برای هر شرایطی است که باعث اشکال در به خواب رفتن یا در خواب ماندن می‌شود و می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله یائسگی، بیماری‌ها، استرس روانی، محیط‌های خواب نامناسب و تحریک ذهنی بیش از حد باشد.

اختلال بی‌خوابی بسیار شایع است. در واقع یک بررسی نشان داد که بیش از ۴۰ درصد بزرگسالان در ایالات متحده در طی یک مقطع در یک سال بی‌خوابی را تجربه می‌کنند.

بی‌خوابی کوتاه مدت که کم‌تر از ۳ ماه طول می‌کشد، شایع‌تر است و ۹.۵ درصد از جمعیت آمریکا را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، از هر ۵ مورد بی‌خوابی کوتاه مدت ۱ مورد به بی‌خوابی مزمن تبدیل می‌شود که ۳ بار یا بیشتر در هفته رخ می‌دهد و بیش از ۳ ماه طول می‌کشد.

اگر دچار بی‌خوابی هستید، درمان‌هایی مانند مکمل‌های طبیعی، داروها و مدیریت بیماری‌های زمینه‌ای ممکن است به شما کمک کند. برای دریافت مراقبت و درمان مناسب به پزشک خود مراجعه کنید.

۲- کمبود مواد مغذی

کمبود مواد مغذی ممکن است منجر به احساس خستگی روزانه شما شود، حتی اگر بیش از ۷ ساعت خواب داشته‌باشید.

کمبود در مواد مغذی زیر با خستگی مرتبط است:

* آهن

* ریبوفلاوین (ویتامین B2)

* نیاسین (ویتامین B3)

* اسید پانتوتنیک (ویتامین B5)

* پیریدوکسین (ویتامین B6)

* فولاد (ویتامین B9)

* ویتامین B12

* ویتامین D

* ویتامین C

* منیزیم

داشتن کمبود در بسیاری از این مواد مغذی کاملاً شایع است.

آنمی یا کم خونی ۲۵ درصد از جمعیت جهان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. کم خونی ناشی از فقر آهن شایع‌ترین نوع کم خونی است که مسئول ۵۰ درصد از کل کم‌خونی‌ها در جهان است. خستگی یکی از شایع‌ترین علائم این بیماری است، اما معمولاً با احیای ذخایر آهن در بدن بهبود می‌یابد.

B12 برای انتقال اکسیژن و تولید انرژی حیاتی است، بنابراین سطوح پایین می‌تواند باعث خستگی شدید شود.

علاوه بر این، کمبود ویتامین D نیز ممکن است باعث خستگی شود.

از آنجا که این کمبودها بسیار شایع هستند، مهم است که اگر دچار خستگی غیرقابل توضیح هستید، سطح آنها را مورد آزمایش قرار دهید.

به‌طور معمول، خستگی ناشی از کمبود یک یا چند ماده مغذی زمانی بهبود می‌یابد که سطح مواد مغذی شما نرمال شود.

 

۳. استرس

اگرچه برخی از استرس‌ها طبیعی هستند، اما استرس مزمن با خستگی مرتبط است.

در واقع، استرس مزمن ممکن است منجر به اختلال خستگی وابسته به استرس (ED) شود، یک اختلال که با علائم روانی و فیزیکی خستگی مشخص می‌شود.

علاوه بر این، استرس مزمن همچنین ممکن است باعث تغییرات ساختاری و عملکردی در مغز شما شود و منجر به التهاب مزمن شده و ممکن است به علائمی مانند خستگی منجر شود.

در حالی که ممکن است نتوانید از موقعیت‌های استرس‌زا، به‌خصوص موقعیت‌های مربوط به وظایف کاری یا خانوادگی اجتناب کنید، اما در هر صورت مدیریت استرس ممکن است به جلوگیری از خستگی کامل کمک کند.

به‌عنوان‌مثال، می‌توانید با حمام کردن، مدیتیشن یا رفتن به پیاده‌روی، زمانی را برای استراحت کنار بگذارید.

درمانگر همچنین ممکن است به شما کمک کند استراتژی‌هایی برای کاهش استرس در خودتان به وجود آورید.

 

۴. بیماری‌های خاص

اگر دچار خستگی مفرط و مزمن هستید، باید به پزشک خود مراجعه کنید و در مورد علائم خود صحبت نمایید.

آن‌ها ممکن است آزمایش‌هایی را برای رد بیماری‌های خاصی که باعث خستگی می‌شوند، مانند آپنه خواب، کم کاری تیروئید، سرطان، سندرم خستگی مزمن، اسکلروزیس چندگانه، اختلالات اضطرابی، بیماری کلیوی، افسردگی، دیابت، و فیبرومیالژی توصیه کنند.

مهم است بدانید که احساس خستگی در تمام مدت شبانه‌روز غیر طبیعی است. اگر خستگی مکرر را تجربه می‌کنید، احتمالاً یک یا چند علت وجود دارد.

درمان مناسب برای یک بیماری زمینه‌ای پزشکی می‌تواند به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته‌باشید و سایر حوزه‌های سلامتی را نیز بهبود ببخشید.

 

۵. عدم تعادل رژیم‌غذایی

رژیم‌غذایی شما به‌طور قابل توجهی بر احساس شما تأثیر می‌گذارد.

برای حفظ انرژی و دریافت مواد مغذی مورد نیاز بدن باید فرآیندهای حیاتی را انجام دهید، مهم است که یک رژیم‌غذایی متعادل و سرشار از مواد مغذی مصرف کنید.

کم تحرکی یا خوردن غذاهای بسیار فرآوری شده با مواد مغذی ضروری ممکن است منجر به کمبود کالری و مواد مغذی شود که می‌تواند باعث خستگی شود.

هنگامی که شما کالری و مواد مغذی کافی مانند پروتئین به‌دست نمی‌آورید، بدن شما شروع به تجزیه چربی و عضله برای تأمین نیازهای انرژی می‌کند که این امر منجر به از دست دادن چربی بدن و توده عضلانی می‌شود که ممکن است باعث خستگی شود.

سالمندان به‌ویژه در معرض خطر سوء تغذیه و کمبود مواد مغذی به‌دلیل عواملی مانند تغییرات مرتبط با سن در اشتها و کاهش فعالیت بدنی قرار دارند.

علاوه بر این، رژیم‌های غذایی سرشار از غذاهای فرافرآوری شده سطح انرژی را مختل می‌کنند. به‌عنوان‌مثال، رژیم‌غذایی سرشار از قند افزوده ممکن است به خواب آسیب برساند و منجر به بالا رفتن مزمن قند خون و سطح انسولین شود که می‌تواند منجر به خستگی شود.

یک بررسی شامل بیش از ۵۳۰۰۰ زن یائسه با مصرف رژیم‌های غذایی حاوی قندهای افزوده و غلات تصفیه‌شده، آن نوع مصرف را با خطر بیشتر بی‌خوابی و رژیم‌های غذایی حاوی میوه، سبزیجات و غلات کامل با خطر کم‌تر بی‌خوابی را مرتبط دانست.

پیروی از یک رژیم‌غذایی کمتر فرآوری شده و قند اضافه شده اما غنی از مواد مغذی مانند میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات و منابع پروتئینی مانند ماهی و تخم مرغ می‌تواند به کاهش خستگی و خواب سالم کمک کند و در عین حال تغذیه بهینه را برای بدن شما فراهم کند.

 

۶. مصرف بیش از حد کافئین

اگرچه نوشیدنی‌های کافئین‌دار مانند قهوه و نوشیدنی‌های انرژی‌زا به‌طور موقت به شما انرژی می‌دهند، اما وابستگی بیش از حد به آن‌ها ممکن است روز بعد شما را خسته‌تر کند.

تحقیقات نشان‌می‌دهد که احساس خستگی در صبح باعث می‌شود که افراد مقادیر زیادی کافئین مصرف کنند که چرخه خواب شما را مختل می‌کند. در عوض شما ممکن است بیش از حد از قهوه یا سایر نوشیدنی‌های کافئین‌دار برای انرژی استفاده‌کنید که چرخه خواب نامناسب و به‌دنبال آن کافئین زیاد ادامه می‌یابد.

نوشیدن بیش از حد کافئین با افزایش خواب آلودگی شبانه، بی‌خوابی، افزایش بیداری شبانه، کاهش زمان خواب کامل و خواب آلودگی شبانه ارتباط دارد.

مطالعه‌ای بر روی در ۴۶۲ زن مصرف کننده قهوه پرکالری و نوشیدنی‌های انرژی‌زا، چنین مصرف‌هایی را با کیفیت خواب پایین و اختلال خواب مرتبط دانست. کسانی که این نوشیدنی‌ها را نمی‌نوشیدند، کیفیت خواب بهتری را گزارش کردند.

تحمل نسبت به کافئین متفاوت است و برخی از افراد نسبت به سایر افراد به اثرات کافئین بر خواب حساس‌تر هستند.

در حالی که قهوه و نوشیدنی‌های کافئین‌دار مانند چای سبز ممکن است در صورت مصرف در حد اعتدال برای سلامتی مفید می‌باشند، اما نوشیدنی‌های انرژی‌زا به‌شدت محرک هستند و قند اضافه می‌کنند.

اگر در حال حاضر با مشکلات خواب دست و پنجه نرم می‌کنید و مرتباً نوشیدنی‌های کافئین‌دار می‌نوشید، سعی کنید تا ببینید که آیا این نوشیدنی‌ها به بهبود خواب و سطح انرژی شما کمک می‌کنند یا خیر.

 

۷. آب رسانی ناکافی

تأمین آب کافی بدن برای حفظ سطح انرژی مهم است. بسیاری از واکنش‌های بیوشیمیایی که هر روز در بدن شما رخ می‌دهد منجر به از دست رفتن آبی می‌شود که باید مرتب جایگزین شود.

کم آبی زمانی رخ می‌دهد که شما مایع کافی برای جایگزینی آب از دست رفته در ادرار، مدفوع، تعریق و تنفس خود ننوشید. مطالعات متعددی نشان می‌دهند که کم آبی منجر به کاهش سطح انرژی و کاهش توانایی تمرکز می‌شود.

در واقع کم آبی کل بدن از جمله چرخه خواب شما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

مطالعه‌ای در بیش از ۲۶۰۰۰ بزرگ سال چینی و آمریکایی آب رسانی ناکافی را با زمان خواب کوتاه‌تر مرتبط دانست.

کم آبی همچنین ممکن است باعث شود که شما در طول ورزش احساس خستگی بیشتری کنید و بر استقامت ورزشی تأثیر منفی بگذارد.

اگرچه ممکن است شنیده باشید که باید روزانه هشت لیوان آب بنوشید، اما نیاز به آب به عوامل مختلفی از جمله وزن، سن، جنسیت و سطح فعالیت شما بستگی دارد.

نکته مهم نوشیدن آب کافی برای حفظ آب بدن است. علائم شایع کم آبی بدن شامل تشنگی، خستگی، سرگیجه و سردرد است.

 

۸. اضافه وزن یا چاقی

حفظ وزن سالم بدن برای سلامت کلی ضروری است.

چاقی نه‌تنها به‌طور قابل توجهی با خطر بیشتر بسیاری از بیماری‌های مزمن مانند دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی و برخی سرطان‌ها مرتبط است، بلکه ممکن است خطر خستگی مزمن شما را نیز افزایش دهد.

 

چاقی خطر ابتلا به آپنه انسدادی خواب را که یکی از علل شایع خستگی در روز است، به‌شدت افزایش می‌دهد. همچنین چاقی با افزایش خواب آلودگی در روز بدون توجه به آپنه خواب ارتباط دارد و نشان‌می‌دهد که چاقی به‌طور مستقیم بر چرخه خواب تأثیر می‌گذارد.

علاوه بر این، افراد مبتلا به چاقی در معرض خطر بالاتر بیماری‌های مرتبط با خستگی، از جمله افسردگی و دیابت نوع ۲ قرار دارند.

علاوه بر این، کیفیت بد خواب و محدودیت خواب ممکن است باعث افزایش وزن یا چاقی شود.

حفظ وزن سالم بدن ممکن است از خواب خوب و سطح انرژی پشتیبانی کند، در حالی که داشتن خواب با کیفیت بالا ممکن است به جلوگیری از افزایش وزن و کاهش خستگی کمک کند.

 

سایر علل خستگی؛ ۱۲-۹

بسیاری از شرایط دیگر ممکن است منجر به خستگی شوند. مهم است بدانید که عوامل متعددی ممکن است در خستگی شما نقش داشته‌باشند.

در اینجا به چند دلیل رایج دیگر برای احساس خستگی اشاره می‌کنیم:

9. مصرف مواد مخدر و الکل. تحقیقات نشان‌می‌دهد افرادی که مصرف کننده مواد مخدر یا الکل هستند، با احتمال بیشتری خستگی را تجربه می‌کنند.
10. شیفت کاری. شیفت کاری باعث اختلال در خواب می‌شود و ممکن است به خستگی منجر شود. متخصصان خواب تخمین می‌زنند که ۲ تا ۵ درصد از کارکنان شیفت کاری دچار اختلال خواب هستند که مشخصه آن خواب آلودگی بیش از حد یا اختلال در خواب در یک دوره ۱ یا چند ماهه است.
11. سبک زندگی کم‌تحرک. داشتن یک سبک زندگی کم‌تحرک ممکن است منجر به خستگی در طول روز شود. مطالعات نشان‌می‌دهد که ورزش بیشتر ممکن است علائم خستگی را در برخی افراد از جمله افراد مبتلا به بیماری‌های پزشکی مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) بهبود بخشد.

برخی داروها از جمله استروئیدها، داروهای فشار خون و داروهای ضد افسردگی با عوارض جانبی مانند بی‌خوابی و افزایش خستگی ارتباط دارند.

 

سخن پایانی

اگرچه هر کسی روزهایی در زندگی خود دارد که احساس خستگی می‌کند، اما احساس بی رمق شدن و خستگی مداوم عادی نیست.

بسیاری از عوامل ممکن باعث خستگی مزمن می‌شوند، مانند بیماری‌های زمینه‌ای پزشکی، کمبود مواد مغذی، اختلالات خواب، مصرف کافئین و استرس مزمن.

اگر دچار خستگی غیرقابل توضیح و یا بی دلیل هستید، مهم است که برای یافتن علت آن با پزشک خود صحبت کنید.

در بسیاری از موارد، خستگی شما باید زمانی بهبود یابد که علت اصلی را شناسایی کنید و سبک زندگی و تغییرات غذایی مناسب را پیگیری نمایید یا درمان مناسبی برای شرایط پزشکی دریافت کنید.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

خلاصه

بی‌اشتهایی عصبی چیست؟ بی‌اشتهایی عصبی یا Anorexia nervosa و یا آنورکسیا نروزا یک اختلال در خوردن است که با وزن به‌طور غیر عادی بسیار پایین، ترس شدید از افزایش وزن و درک نادرست از وزن مشخص می‌شود. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی، ارزش بالایی برای کنترل وزن و لاغری خود قائل هستند و از تلاش‌های افراطی استفاده می‌کنند که به‌طور قابل توجهی در زندگی آنها اختلال ایجاد می‌کند.

برای جلوگیری از افزایش وزن یا ادامه کاهش وزن، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی معمولاً مقدار غذایی که می‌خورند را به‌شدت محدود می‌کنند. آنها ممکن است با استفراغ پس از خوردن یا با استفاده نادرست از داروهای مسکن، کمک کننده‌های غذایی، دیورتیک ها یا آنتی‌بیوتیک‌ها کالری دریافتی را کنترل کنند. آنها همچنین ممکن است سعی کنند با ورزش بیش از حد وزن خود را کاهش دهند.

بی‌اشتهایی عصبی در واقع مربوط به غذا نیست. این یک روش بسیار ناسالم و گاهی تهدیدکننده زندگی برای کنار آمدن با مشکلات عاطفی است. هنگامی که دچار بی‌اشتهایی عصبی هستید، اغلب لاغری را با بها دادن به خود برابر می‌دانید.

بی‌اشتهایی عصبی، مانند سایر اختلالات خوردن، می‌تواند زندگی شما را تحت‌تأثیر قرار دهد و غلبه بر آن بسیار دشوار است. اما با درمان، می‌توانید درک بهتری از اینکه چه کسی هستید، به‌دست آورید، به عادات غذایی سالم‌تر بازگردید و برخی از عوارض جدی بی‌اشتهایی را معکوس کنید.

 

علائم

علائم و نشانه‌های فیزیکی بی‌اشتهایی عصبی با گرسنگی مرتبط است. بی‌اشتهایی همچنین شامل مسائل عاطفی و رفتاری از قبیل درک غیر واقعی از وزن بدن و ترس بسیار قوی از افزایش وزن یا چاق شدن است.

ممکن است تشخیص علائم و نشانه‌ها دشوار باشد زیرا آنچه که وزن کم بدن در نظر گرفته‌می‌شود برای هر فرد متفاوت است و برخی از افراد ممکن است خیلی لاغر به نظر نرسند. همچنین افراد مبتلا به بی‌اشتهایی اغلب لاغری، عادات غذایی یا مشکلات جسمی خود را پنهان می‌کنند.

 

نشانه‌های جسمی

نشانه‌ها و علائم جسمی بی‌اشتهایی عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* کاهش وزن شدید یا عدم افزایش وزن رشدی مورد انتظار

* ظاهر لاغر

* تعداد سلول‌های خونی غیرطبیعی

* خستگی

* بی‌خوابی

* گیجی یا غش کردن

* مایل به آبی رنگ شدن انگشتان

* مو نازک می‌شود، می‌شکند یا می‌افتد

* موهای نرم و کم پشت که بدن را می‌پوشانند

* عدم قاعدگی یا پریود نشدن

* یبوست و درد شکمی

* پوست خشک یا زرد

* عدم تحمل سرما

* ریتم‌های نامنظم قلب

* فشار خون پایین

* کم‌آبی

* تورم دست‌ها یا پاها

* دندان‌های فرسایش یافته و پینه‌هایی روی انگشتان به‌دلیل انجام استفراغ عمدی

 

برخی از افرادی که دچار بی‌اشتهایی و پرخوری هستند، مشابه افرادی هستند که دچار بولیوی هستند. اما افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی عموماً با وزن بدن که به‌طور غیرطبیعی پایین است دست و پنجه نرم می‌کنند، در حالی که افراد مبتلا به بولیوی معمولاً دارای وزن طبیعی تا بالاتر از وزن طبیعی هستند.

 

علائم عاطفی و رفتاری

علائم رفتاری بی‌اشتهایی عصبی ممکن است شامل تلاش برای کاهش وزن با موارد زیر باشد:

* محدود کردن شدید دریافت غذا از طریق رژیم غذایی یا روزه‌داری

* ورزش کردن بیش از حد

* تهوع و استفراغ ارادی و عمدی برای خلاص شدن از شر مواد غذایی که ممکن است شامل استفاده از داروهای ملین، تنقیه‌ها، داروهای رژیمی یا محصولات گیاهی باشد.

 

علائم و نشانه‌های عاطفی و رفتاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* دغدغه فکری با غذاها، که گاهی شامل پختن غذاهای مفصل برای دیگران اما نخوردن آنها می‌شود

* حذف مکرر وعده‌های غذایی یا امتناع از خوردن

* انکار گرسنگی یا بهانه آوردن برای نخوردن

* خوردن تنها چند ماده غذایی خاص، معمولاً آن‌هایی که چربی و کالری کمی دارند

* اتخاذ وعده‌های غذایی سختگیرانه و یا آداب خاص خوردن مانند تف کردن غذا پس از جویدن

* عدم تمایل برای غذا خوردن در در ملاء عام

* دروغ گفتن در مورد اینکه چه مقدار غذا خورده شده‌است

* ترس از افزایش وزن که ممکن است شامل وزن گیری مکرر یا اندازه گیری بدن باشد

* بررسی مکرر در آینه برای نقص‌های مشاهده‌شده

* شکایت از چاق بودن یا داشتن بخش‌هایی از بدن که چاق هستند

* پوشیدن چندین لایه لباس

* حال و هوای آرام (کمبود احساس)

* انزوای اجتماعی

* کج‌خلقی

* بی‌خوابی

* کاهش علاقه به رابطه جنسی

 

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

متأسفانه، بسیاری از افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی، حداقل در ابتدا، درمان نمی‌خواهند. تمایل آنها برای لاغر ماندن، نگرانی‌هایی را در مورد سلامتی آنها ایجاد می‌کند. اگر شما عزیزانی دارید که نگران آن‌ها هستید، از او بخواهید که با پزشک صحبت کند.

اگر هر یک از مشکلات ذکر شده در بالا را تجربه می‌کنید، یا اگر فکر می‌کنید که ممکن است دچار اختلال در خوردن شده باشید، حتماً کمک بگیرید. اگر بی‌اشتهایی عصبی خود را از عزیزانتان پنهان می‌کنید، سعی کنید فردی را پیدا نمایید که به او اعتماد دارید تا در مورد آنچه اتفاق می‌افتد با او صحبت کنید.

دلایل

علت دقیق بی‌اشتهایی عصبی ناشناخته‌است. مانند بسیاری از بیماری‌ها، احتمالاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی در آن دخیل است.

* بیولوژیکی. اگرچه هنوز مشخص نیست که چه ژن‌هایی در آن دخیل هستند، اما ممکن است تغییرات ژنتیکی وجود داشته‌باشد که برخی از افراد را در معرض خطر بیشتر ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی قرار می‌دهد. برخی از افراد ممکن است تمایل ژنتیکی به کمال‌گرایی، حساسیت و پشتکار داشته‌باشند – تمام صفات مرتبط با بی‌اشتهایی.

* روانی. برخی از افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی ممکن است ویژگی‌های شخصیتی وسواس گونه‌ای داشته‌باشند که پایبندی به رژیم‌های سخت را آسان‌تر می‌کند و با وجود گرسنه بودن از خوردن غذا صرف‌نظر می‌کنند. این افراد ممکن است انگیزه شدیدی برای کمال‌گرایی داشته‌باشند، که باعث می‌شود فکر کنند هرگز به‌اندازه کافی لاغر نمی‌شوند. و ممکن است سطح بالایی از اضطراب داشته‌باشند و برای کاهش آن به خوردن محدود کننده روی آورند.

* محیطی. فرهنگ مدرن غربی بر لاغری تأکید دارد. موفقیت و ارزش اغلب با معیار لاغر بودن برابر است. فشار همسالان ممکن است به تمایل به لاغر شدن به‌ویژه در میان دختران جوان دامن بزند.

عوامل خطر

بی‌اشتهایی عصبی در دختران و زنان شایع‌تر است. با این حال، پسران و مردان نیز به‌طور فزاینده‌ای دچار اختلالات خوردن شده‌اند که احتمالاً با افزایش فشارهای اجتماعی مرتبط است.

بی‌اشتهایی عصبی همچنین در میان نوجوانان شایع‌تر است. افراد در هر سنی می‌توانند به این اختلال تغذیه‌ای مبتلا شوند، اگرچه در افراد بالای ۴۰ سال نادر است. نوجوانان ممکن است به‌دلیل تمام تغییراتی که بدنشان در طول دوران بلوغ تجربه می‌کند، بیشتر در معرض خطر باشند. همچنین ممکن است با افزایش فشار همسالان مواجه شوند و نسبت به انتقاد یا حتی اظهار نظرهای غیررسمی در مورد وزن یا شکل بدن حساس‌تر باشند.

عوامل خاصی خطر بی‌اشتهایی عصبی را افزایش می‌دهند، از جمله:

* ژنتیک: تغییرات در ژن‌های خاص ممکن است افراد خاصی را در معرض خطر بیشتر بی‌اشتهایی عصبی قرار دهد. کسانی که دارای بستگان درجه یک – والدین، خواهر یا برادر یا فرزند – هستند که این اختلال را داشتند، با خطر بسیار بالاتری برای درگیر شدن با بی‌اشتهایی عصبی روبه‌رو هستند.

* رژیم غذایی و گرسنگی. گرسنگی یک عامل خطر برای ایجاد یک اختلال در خوردن است. شواهد قوی وجود دارد که بسیاری از علائم بی‌اشتهایی عصبی در واقع علائم گرسنگی هستند. گرسنگی بر مغز تأثیر می‌گذارد و بر تغییرات خلق و خو، سختی در تفکر، اضطراب و کاهش اشتها تأثیر می‌گذارد. گرسنگی و کاهش وزن ممکن است شیوه کار مغز را در افراد آسیب‌پذیر تغییر دهد، که ممکن است رفتارهای محدود کننده برای خوردن را تداوم بخشیده و بازگشت عادت غذایی طبیعی را دشوار کند.

* جابجایی. خواه انتقال به مدرسه جدید باشد، و خواه به خانه یا شغل جدید، چه قطع رابطه، چه مرگ یا بیمار شدن یک فرد مورد علاقه، در هر صورت تغییر می‌تواند استرس عاطفی به‌همراه داشته‌باشد و خطر بی‌اشتهایی عصبی را افزایش دهد.

عوارض

مشخص است که بی‌اشتهایی عصبی می‌تواند عوارض متعددی داشته‌باشد. در شدیدترین حالت ممکن است کشنده باشد. مرگ ممکن است به‌طور ناگهانی رخ دهد، حتی زمانی که فرد به‌شدت لاغر نیست. این اتفاق ممکن است ناشی از ریتم‌های غیرطبیعی قلب (آریتمی‌ها) یا عدم تعادل الکترولیت‌ها – مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم که تعادل مایعات را در بدن شما حفظ می‌کنند – رخ دهد.

سایر عوارض بی‌اشتهایی عصبی عبارتند از:

* کم‌خونی

* مشکلات قلبی مانند افتادگی دریچه میترال (Mitral Valve prolapse یا به‌اختصار MVP)، ریتم‌های غیرطبیعی قلب یا نارسایی قلبی

* کاهش میزان استخوان (پوکی‌استخوان)، افزایش خطر شکستگی

* از دست دادن ماهیچه

* در خانم‌ها، عدم ظهور یک پریود

* در مردان، کاهش تستوسترون

* مشکلات گوارشی مانند یبوست، نفخ یا تهوع

* ناهنجاری‌های الکترولیتی مانند پتاسیم خون پایین، سدیم و کلرید

* مشکلات کلیوی

 

اگر یک فرد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی شدید شود، تمام اندام‌های بدن از جمله مغز، قلب و کلیه‌ها آسیب می‌بینند. این آسیب ممکن است کاملاً برگشت‌پذیر نباشد، حتی زمانی که این بی‌اشتهایی تحت کنترل در می‌آید.

افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی علاوه بر عوارض جسمی، معمولاً اختلالات سلامت روانی دیگری نیز دارند که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

* افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات خلقی

* اختلالات شخصیتی

* اختلالات وسواسی

* مصرف الکل و سوء مصرف مواد

* خودآزاری، افکار خودکشی یا تلاش برای خودکشی

 

پیشگیری

هیچ راه تضمین شده‌ای برای جلوگیری از بی‌اشتهایی عصبی وجود ندارد. پزشکان (اطفال، پزشکان خانواده و کارورزان) ممکن است در موقعیت خوبی برای شناسایی شاخص‌های اولیه بی‌اشتهایی و جلوگیری از توسعه بیماری پر اشتها باشند. به‌عنوان‌مثال، آنها می‌توانند سؤالاتی در مورد عادات غذایی و رضایت از ظاهر در طول ملاقات‌های پزشکی معمول بپرسند.

اگر متوجه شدید که یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانتان عادت‌های غذایی سختگیرانه ای دارد و از ظاهر خود ناراضی است، با او در مورد این مسائل صحبت کنید. اگرچه ممکن است نتوانید از بروز اختلال در غذا خوردن او جلوگیری کنید، اما می‌توانید در مورد رفتار سالم‌تر یا گزینه‌های درمانی صحبت کنید.

 

تشخیص

اگر پزشک شما مشکوک است که شما دچار بی‌اشتهایی عصبی هستید، او معمولاً چندین آزمایش و معاینه انجام می‌دهد تا به تشخیص او کمک کند، سایر بیماری‌ها برای کاهش وزن را رد کند، و هر گونه عارضه مرتبط را بررسی نماید.

 

این آزمایش‌ها و آزمون‌ها به‌طور کلی عبارتند از:

* معاینه جسمی: این‌کار ممکن است شامل اندازه گیری قد و وزن شما، بررسی علائم حیاتی شما مانند ضربان قلب، فشار خون و دما، بررسی پوست و ناخن‌ها برای مشکلات، گوش دادن به صدای قلب و ریه‌ها و بررسی شکم شما باشد.

* آزمایش‌های آزمایشگاهی. این آزمایش‌ها ممکن است شامل شمارش کامل سلول‌های خون (CBC) و آزمایش‌های خون تخصصی‌تر برای بررسی الکترولیت‌ها و پروتئین و همچنین عملکرد کبد، کلیه و تیروئید شما باشد.

* ارزیابی روانی. یک پزشک یا متخصص سلامت روانی احتمالاً در مورد افکار، احساسات و عادات غذایی شما سؤال خواهد کرد. همچنین ممکن است از شما خواسته شود پرسشنامه‌های ارزیابی روانی خود را تکمیل کنید.

* مطالعات دیگر. تصویربرداری X-ray ممکن است برای بررسی تراکم یا چگالی استخوان، بررسی شکستگی‌های استرسی یا مو برداشتن و شکستگی استخوان‌ها، یا بررسی ذات الریه یا مشکلات قلبی انجام شود. الکتروکاردیوگرام ممکن است برای بررسی بی نظمی‌های قلبی انجام شود.

متخصص بهداشت روانی شما همچنین ممکن است از معیارهای تشخیصی بی‌اشتهایی در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روان پزشکی آمریکا منتشر شده‌است، استفاده کند.

 

درمان

درمان بی‌اشتهایی عصبی به‌طور کلی با استفاده از یک رویکرد تیمی انجام‌می‌شود که شامل پزشکان، متخصصان سلامت روانی و متخصصان تغذیه است که همگی در زمینه اختلالات خوردن تجربه دارند. درمان مداوم و آموزش تغذیه برای ادامه بهبود بسیار مهم است. صحبت از درمان قطعی بی اشتهایی عصبی در ابتدا کمی مشکل است، زیرا گاهی برای درمان بی اشتهایی عصبی شاید لازم باشد یک مسیر طولانی و زمانبر طی شود.

در اینجا نگاهی داریم به آنچه که معمولاً در درمان افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی نقش دارند.

 

بستری شدن و سایر برنامه‌ها

اگر زندگی شما در معرض یک خطر فوری قرار دارد، ممکن است برای مواردی از قبیل اختلال در ریتم قلب، کم‌آبی، عدم تعادل الکترولیت یا اضطراری روانپزشکی، در اورژانس بیمارستان به درمان نیاز داشته‌باشید. بستری شدن ممکن است برای عوارض پزشکی، مشکلات شدید روانپزشکی، سوء تغذیه شدید یا امتناع از خوردن غذا لازم باشد.

برخی از کلینیک‌ها در درمان افراد مبتلا به اختلالات خوردن تخصص دارند. آنها ممکن است برنامه‌های روزانه یا برنامه‌های اقامتی را به‌جای بستری شدن کامل ارائه دهند. برنامه‌های تخصصی اختلال خوردن ممکن است درمان‌های متمرکزتری را در دوره‌های طولانی‌تر ارائه دهند.

 

مراقبت‌های پزشکی

در موارد شدید، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی ممکن است در ابتدا نیاز به تغذیه از طریق لوله‌ای داشته‌باشند که در بینی آنها قرار گرفته و به معده می‌رود.

مراقبت معمولاً توسط یک پزشک مراقبت اولیه یا یک متخصص سامت روانی با دیگر متخصصان مربوطه هماهنگ می‌شود.

 

حفظ وزن سالم

اولین هدف درمان بازگشت به وزن سالم است. شما نمی‌توانید بدون بازگشت به وزن سالم و یادگیری تغذیه مناسب از بی‌اشتهایی رهایی یابید. افراد درگیر در این فرآیند ممکن است شامل موارد زیر باشند:

* پزشک مراقبت‌های اولیه شما، که می‌تواند مراقبت‌های پزشکی ارائه دهد و بر نیازهای کالری و افزایش وزن شما نظارت کند.

* یک روانشناس یا دیگر متخصصان سلامت روان که می‌توانند با شما برای توسعه استراتژی‌های رفتاری برای کمک به بازگشت به وزن سالم همکاری کنند.

* یک متخصص تغذیه که می‌تواند راهنمایی‌هایی برای بازگشت به الگوهای منظم غذا خوردن ارائه دهد، از جمله ارائه برنامه‌های غذایی خاص و نیازهای کالری که به شما در رسیدن به اهداف وزنی تان کمک می‌کند.

* خانواده شما که احتمالاً در کمک به شما در حفظ عادات غذایی طبیعی مشارکت خواهند داشت.

 

روان‌درمانی

این نوع درمان ممکن است برای بی‌اشتهایی عصبی مفید باشد:

* درمان مبتنی بر خانواده. این تنها درمان مبتنی بر شواهد برای نوجوانان مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی است. از آنجا که نوجوان مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی نمی‌تواند انتخاب‌های خوبی در مورد غذا خوردن و سلامت داشته‌باشد در حالی که در گیر و دار این وضعیت وخیم است، این درمان والدین را بسیج می‌کند تا به فرزند خود در مورد تغذیه مجدد و احیای وزن کمک کنند تا کودک بتواند انتخاب‌های خوبی در مورد سلامت داشته‌باشد.

* درمان فردی. نشان داده شده‌است که برای بزرگسالان، درمان شناختی رفتاری – به‌طور خاص درمان شناختی رفتاریِ ارتقا یافته – کمک کننده است. هدف اصلی طبیعی سازی الگوها و رفتارهای غذایی برای حمایت از افزایش وزن است. هدف دوم کمک به تغییر باورها و افکار تحریف شده‌ای است که تغذیه محدود کننده را حفظ می‌کنند.

 

داروها

هیچ دارویی برای درمان بی‌اشتهایی عصبی تایید نشده است زیرا هیچ دارویی به‌خوبی کار نمی‌کند. با این حال، داروهای ضد افسردگی یا سایر داروهای روان پزشکی می‌توانند به درمان سایر اختلالات سلامت روانی که ممکن است وجود داشته‌باشند، مانند افسردگی یا اضطراب کمک کنند.

 

چالش‌های درمانی در بی‌اشتهایی عصبی

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در درمان بی‌اشتهایی عصبی این است که افراد ممکن است درمان نخواهند. موانع درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* فکر می‌کنند نیازی به درمان ندارند

* ترس از افزایش وزن دارند

* بی‌اشتهایی را یک بیماری نمی‌دانند بلکه یک انتخاب سبک زندگی تلقی می‌کنند

افراد مبتلا به بی‌اشتهایی می‌توانند بهبود یابند. با این حال، آنها در معرض خطر عود مجدد در طول دوره‌های استرس بالا یا در طول شرایط تحریک کننده هستند. درمان مداوم یا ملاقات‌های دوره‌ای در طول زمان استرس ممکن است به شما کمک کند که سالم بمانید.

 

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

هنگامی که دچار بی‌اشتهایی عصبی می‌شوید، مراقبت درست از خود می‌تواند دشوار باشد. علاوه بر درمان حرفه‌ای، این مراحل را دنبال کنید:

* به برنامه درمانی خود پایبند باشید. از جلسات درمانی صرف‌نظر نکنید و سعی کنید از برنامه‌های غذایی غافل نشوید، حتی اگر شما را ناراحت کنند.

* در مورد مکمل‌های ویتامینی و معدنی مناسب با پزشک خود صحبت کنید. اگر خوب غذا نمی‌خورید، احتمال دارد که بدن شما تمام مواد مغذی مورد نیاز خود مانند ویتامین D یا آهن را دریافت نکند. با این حال، دریافت بیشتر ویتامین‌ها و مواد معدنی از غذا معمولاً توصیه می‌شود.

* خودتان را از مراقبت از اعضای خانواده و دوستانی که می‌خواهند شما را سالم ببینند، جدا نکنید. بدانید که آنها بهترین افرادی هستند شما در کنار خود دارید.

* از اصرار به وزن کردن خود یا بررسی کردن مکرر خود در آینه خودداری کنید. این کارها ممکن است کاری جز تقویت انگیزه شما برای حفظ عادات ناسالم انجام ندهند.

 

درمان جایگزین

مکمل‌های رژیمی و محصولات گیاهی که برای سرکوب اشتها یا کمک به کاهش وزن طراحی شده‌اند ممکن است توسط افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی مورد سوء استفاده قرار گیرند. مکمل‌ها یا گیاهان دارویی می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته‌باشند و به‌طور خطرناکی با سایر داروها تداخل داشته‌باشند. این محصولات یک فرآیند بررسی دقیق را طی نمی‌کنند و ممکن است موادی داشته‌باشند که روی بطری آن‌ها نوشته نشده باشد.

در نظر داشته‌باشید که طبیعی بودن همیشه به‌معنای بی‌خطر بودن نیست. اگر از مکمل‌های غذایی یا گیاهان دارویی استفاده می‌کنید، در مورد خطرات احتمالی با پزشک خود صحبت کنید.

روش‌های پیشگیری از اضطراب که مکمل درمان بی‌اشتهایی عصبی هستند، ممکن است حس سلامتی را افزایش داده و آرامش را در شما ارتقا دهند. نمونه‌هایی از این روش‌ها شامل شرکت در جلسات مذهبی و نیایش، ماساژ، یوگا و مدیتیشن است.

 

مقابله و پشتیبانی

ممکن است زمانی که با پیام‌های مختلفی از سوی رسانه‌ها، فرهنگ‌ها و شاید خانواده یا دوستان خود مواجه می‌شوید، کنار آمدن با بی‌اشتهایی عصبی دشوار باشد. حتی ممکن است شنیده باشید که مردم به شوخی می‌گویند کاش می‌توانستند برای مدتی دچار بی‌اشتهایی شوند تا بتوانند وزن خود را کاهش دهند.

چه بی‌اشتهایی عصبی داشته‌باشید و چه فرد مورد علاقه شما درگیر این اختلال باشد، از پزشک یا متخصص سلامت روانی خود بخواهید در مورد استراتژی‌های مقابله‌ای و حمایت عاطفی مشاوره دهد. یادگیری استراتژی‌های مؤثر مقابله و جلب حمایت خانواده و دوستان برای درمان موفق بسیار مهم است.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

این اطلاعات به شما کمک می‌کند برای قرار ملاقات آماده شوید و بدانید چه انتظاری از پزشک یا متخصص سلامت روان خود داشته‌باشید.

ممکن است بخواهید از یکی از اعضای خانواده یا دوستتان بخواهید که با شما همراه شود. کسی که شما را همراهی می‌کند ممکن است چیزی را به یاد بیاورد که از دست داده‌اید یا فراموش کرده‌اید. یک عضو خانواده نیز ممکن است بتواند تصویر کامل تری از زندگی خانوادگی تان به پزشک بدهد.

 

کاری که می‌توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

* هر علامتی که تجربه می‌کنید، از جمله هر علامتی که ممکن است به‌دلیل قرار ملاقات بی ارتباط به نظر برسد را یادداشت کنید. سعی کنید زمانی که علائم شما شروع شد را به یاد بیاورید.

* اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هر گونه استرس عمده یا تغییرات اخیر در زندگی.

* تمام داروها، ویتامین‌ها، محصولات گیاهی، داروهای بدون نسخه و سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دوز آنها.

* سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تا به یاد داشته‌باشید که هر چیزی که می‌خواهید را پوشش دهید.

 

برخی از سؤالاتی که ممکن است بخواهید از پزشک یا متخصص سلامت روان خود بپرسید عبارتند از:

* من به چه نوع آزمایش‌هایی نیاز دارم؟ آیا این آزمایش‌ها به آمادگی خاصی نیاز دارند؟

* آیا این شرایط موقتی است یا طولانی مدت؟

* چه درمان‌هایی در دسترس است و کدام را توصیه می‌کنید؟

* آیا یک جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می‌کنید وجود دارد؟

* آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری هست که من بتوانم با خود داشته باشم؟ شما چه وب سایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟

در زمان ملاقات از پرسیدن سؤال‌های دیگری که به ذهن شما می‌رسد اما در فهرست سؤالات بالا وجود ندارد دریغ نکنید.

 

از دکتر خود چه انتظاری داشته‌باشید

پزشک یا متخصص سلامت روان شما احتمالاً چند سؤال از شما می‌پرسد، از جمله:

* چه مدت است که نگران وزن خود هستید؟

* آیا ورزش می‌کنید؟

* از چه راه‌هایی برای کاهش وزن استفاده کرده‌اید؟

* آیا علائم جسمی دارید؟

* آیا تا به حال به‌طور عمدی بعد از اینکه زیاد غذا خوردید استفراغ کرده‌اید؟

* آیا دیگران از لاغری شما ابراز نگرانی می‌کنند؟

* آیا اغلب به غذا فکر می‌کنید؟

* آیا هرگز در خفا غذا می‌خورید؟

* آیا هیچ‌یک از اعضای خانواده شما تا به حال علائمی از اختلال خوردن داشته‌اند یا به اختلال خوردن مبتلا شده‌اند؟

برای پاسخ به این سؤالات آماده باشید تا برای مرور هر نکته‌ای که می‌خواهید روی آن تمرکز کنید، وقت بیشتری بگذارید.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

مانند بسیاری از ما، احتمالاً شما نوشیدن آب را هر شب قبل از خواب انجام می دهید تا بتوانید از تشنگی صبحگاهی یا نیمه‌شب جلوگیری کنید. خوب یا بد، بسیاری از افراد هر شب یک لیوان بزرگ و پر از آب را می نوشند.

اما مزایای (و اشکالات احتمالی) نوشین آب درست قبل از خواب چیست؟ در حالی‌که نوشیدن آب در طول روز به‌دلایل زیادی مهم است، اما همچنین روش‌هایی برای مصرف آب در زمان مناسب برای شما وجود دارد.

یکی از متخصصان اختلال خواب به‌نام جسیکا و نسل توضیح می‌دهد که چرا باید مواظب باشید که قبل از خواب چه مقدار آب بنوشید.

او می‌گوید به‌طور کلی، ما توصیه نمی‌کنیم قبل از خواب مقدار زیادی آب بنوشید، اما نوشیدن آب به مقدار کم خوب است.

 

چه زمانی بهترین زمان برای توقف نوشیدن آب است؟

اغلب توصیه می‌شود که شما باید دو ساعت قبل از خواب نوشیدن آب را متوقف کنید. به این‌ترتیب، شما بدن خود را با مایعات اضافی که ممکن است باعث بیدار شدن ناخواسته در نیمه‌های شب و رفتن به توالت شود پر نمی‌کنید.

اگر قبل از به رختخواب رفتن نیاز به نوشیدن آب نیاز دارید – خواه به این دلیل است که در دهان خود احساس خشکی کرده یا باید داروهای شبانه مصرف کنید – کمی هنوز خوب است.

به‌عنوان یک قاعده کلی در صورت لزوم، در دو ساعت قبل از خواب کمتر از یک لیوان آب بنوشید و نوشیدنی‌هایی با حجم کم را مصرف کنید.

سعی کنید در طی دو ساعت قبل از سر گذاشتن بر بالش، از مصرف مایعات مانند آب و چای خودداری کنید.

 

چرا باید درست قبل از خواب نوشیدن آب را متوقف کنید؟

در حالی‌که حفظ آب بدن مهم است، اما کسب یک استراحت خوب در شب هم بسیار مهم است. در صورتی که شما درست قبل از خواب یک لیوان بزرگ از آب بنوشید، به‌احتمال بسیار زیادی در نیمه‌های شب برای رفتن به دستشویی و ادرار کردن بیدار خواهید شد که این‌کار ممکن است در داشتن یک خواب عمیق برای شما اختلال ایجاد کند.

اگر خواب شما به‌طور مداوم شب بعد از شب قطع شود، حتی می‌تواند منجر به کمبود خواب شود و کیفیت خواب شما را بدتر کند.

سیستم‌ایمنی بدن شما پس از تجربه هر نوع محرومیت از خواب ممکن است نتواند به‌اندازه مؤثر عمل کند.

در حالی‌که بلند شدن برای رفتن به دستشویی و ادرار کردن در شب گاهی‌اوقات به‌سلامتی شما آسیب نمی‌رساند، اما مهم است که توجه داشته‌باشید وقفه‌های مداوم در که اختلال خواب را می‌تواند سبب شود، ممکن است منجر به مشکلات مختلفی شود. از این گذشته، خواب با همه‌چیز از سیستم‌ایمنی بدن گرفته تا سلامت ارتباط دارد. نشان داده‌شده که محرومیت شدید از خواب با موارد زیر پیوند دارد:

* از دست دادن حافظه

* عفونت‌ها

* فشار خون بالا

* سطح کلسترول بالا

* افزایش وزن

* سرطان

همچنین مهم است که بدانید آیا مبتلا به یک بیماری هستید که ممکن است باعث ایجاد تکرر ادرار شود یا خیر. در این صورت، ممکن است لازم باشد که حتی قبل از خواب، نوشیدن آب خود را کاهش دهید. یک مطالعه نشان داد که حتی نوشیدن آب یک ساعت قبل از خواب برای افرادی که شب‌ادراری را تجربه می‌کنند کافی نبوده و باید مدت زمانی بیشتر از یک ساعت قبل از خواب نوشیدن آب را متوقف کنند.

 

آیا فواید نوشیدن آب قبل از خواب وجود دارد؟

در مقادیر متوسط، نوشیدن آب در عصر هنوز هم می‌تواند مفید باشد. آب یک ماده مغذی اساسی است که بدن شما را هیدراته می‌کند، مفاصل را روان‌سازی کرده و مواد زائد را تجزیه می‌کند و خیلی موارد دیگر.

فقط موضوع اصلی تعادل در مصرف آب است و اینکه درست قبل از خواب مقادیر زیادی آب ننوشید. شما نمی‌خواهید وقتی احساس خشکی دهان و تشنگی می‌کنید به رختخواب بروید، اما شما همچنین نمی‌خواهید یک لیوان کامل و بزرگ از آب را بنوشید.

در اینجا برخی از مزایای هیدراته ماندن یا داشتن آب در بدن به میزان کافی قبل از خواب آورده شده‌است:

* بدن شما را پاک می‌کند. هیدراته ماندن در طول روز و عصر می‌تواند به تجزیه مواد زائد در بدن شما و آزاد کردن سموم از طریق عرق کمک کند.

* به تنظیم دمای بدن کمک می‌کند. اگر در یک محیط گرم قرار دارید یا به‌طور خاص احساس گرما می‌کنید، خنک کردن بدن با کمی آب می‌تواند قبل از خواب مفید باشد.

 

بنابراین، چه زمانی باید آب بنوشید؟

اگر یک‌چیز وجود داشته‌باشد که ما از آن به‌طور مطمئن آگاهی داشته‌باشیم، این است که شما باید در طول روز به‌طور مداوم آب بنوشید، اما این موضوع به‌معنای نوشیدن مقادیر زیادی آب در یک وعده نیست – به‌خصوص قبل از خواب.

در مقابل، شما باید تعادل مصرف مایعات را در طول روز حفظ کنید:

*    نوشیدن آب با هر وعده غذایی.

*    بعد از ورزش.

*    نوشیدن آب اضافی توسط خوردن میوه و سبزیجات.

زمان مشخصی از روز وجود ندارد که لزوماً بهینه باشد تا به شما توصیه شود حتماً در آن زمان‌ها آب بنوشید. شما در طول روز می‌توانید به‌دفعات آب بنوشید.

اگر شب‌ها تکرر ادرار را تجربه می‌کنید، حتماً با پزشک خود در مورد نوشیدن آب قبل از خواب یا آب خوردن در طول روز صحبت کنید.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما