خلاصه

زبان مودار سیاه چیست؟ زبان مودار سیاه (black hairy tongue) وضعیتی در زبان است که به آن ظاهری تیره و خزدار می‌دهد. ظاهر آن معمولاً از تجمع سلول‌های مرده پوست بر روی بسیاری از برجستگی‌های ریز و گرد روی سطح زبان ناشی می‌شود. این برجستگی‌ها که پاپیلا نام دارند حاوی جوانه‌های چشایی هستند. هنگامی که این برجستگی‌ها طولانی‌تر از حد معمول می‌شوند، به راحتی می‌توانند توسط تنباکو، غذا، نوشیدنی‌ها، باکتری‌ها یا مخمرها یا مواد دیگر به دام بیفتند و لکه دار شوند.

زبان مودار سیاه ممکن است نگران کننده به نظر برسد، اما معمولاً بدون درد است و هیچ مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی‌کند. این عارضه معمولاً با مقابله با علل و تمیز کردن منظم دهان و زبان از بین می‌رود.

علائم

علائم زبان مودار سیاه عبارتند از:

*     رنگ زبان سیاه است، اما رنگ آن ممکن است قهوه ای، سبز، زرد یا سفید باشد.

*     دادن ظاهری مودار یا خزدار به زبان.

*     تغییر طعم یا طعم فلزی در دهان.

*     بوی بد دهان.

*     اگر پاپیلاها بسیار بزرگ باشند، احساس گزگز یا غلغلک در دهان خود دارید.

*     به ندرت، اگر زبان سیاه مودار ناشی از عفونت قارچی یا باکتریایی باشد، احساس سوزش در زبان ایجاد می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر چه ظاهر زبان مودار سیه خوب به نظر نمی‌رسد، اما زبان مودار سیاه معمولاً یک بیماری بی ضرر است. زمانی که اقداماتی برای خلاص شدن از شر یا مدیریت علت انجام می‌شود، معمولاً کوتاه مدت است.

در موارد زیر به متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا دندانپزشک خود مراجعه کنید:

*     شما نمی‌دانید چه چیزی باعث ایجاد موی سیاه زبان می شود و می‌خواهید در مورد اقداماتی که باید انجام دهید صحبت کنید.

*     شما نگران این هستید که ممکن است به یک بیماری مرتبط باشد.

*     زبان مودار سیاه دارید و با وجود اینکه دو بار در روز دندان‌ها و زبان خود را مسواک می‌زنید، از بین نمی‌رود.

دلایل زبان مودار سیاه

زبان مودار سیاه معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که بسیاری از برجستگی‌های ریز و گرد روی زبان، به نام پاپیلا، بیش از حد طولانی شوند، زیرا سلول‌های مرده پوست را از بین نمی‌برند. غذا، نوشیدنی، تنباکو، باکتری یا مخمر و سایر مواد ممکن است روی پاپیلاها گیر کرده و آنها را لکه دار کنند. این باعث می‌شود زبان تیره و پرمو به نظر برسد.

همیشه نمی‌توان علت سیاهی زبان را پیدا کرد. علل احتمالی زبان مودار سیاه عبارتند از:

*     تغییرات در باکتری‌های سالم یا مخمرهای موجود در دهان هنگام مصرف آنتی بیوتیک.

*     تمیز کردن ضعیف دهان و زبان.

*     خشکی دهان.

*     داشتن یک رژیم غذایی نرم که به پاک شدن سلول‌های مرده پوست از زبان شما کمکی نمی‌کند.

*     به طور مرتب از دهانشویه هایی استفاده می‌کنید که دارای عوامل اکسید کننده مانند پراکسید هستند که می‌تواند دهان شما را تحریک کند.

*     استفاده از تنباکو.

*     نوشیدن زیاد قهوه یا چای سیاه.

*     مصرف منظم مقادیر زیاد الکل.

*     داروهای خاص

*     داشتن بیماری‌هایی که توانایی شما را برای مبارزه با عفونت‌ها کاهش می‌دهد، مانند سرطان یا HIV.

عوامل خطر

تمیز کردن نامناسب دهان و زبان، خشکی دهان و خوردن فقط غذاهای نرم ممکن است خطر ابتلا به زبان مودار سیاه را افزایش دهد.

اگر مرد یا بزرگسال هستید، اگر سیگار می‌کشید، یا اگر در گذشته بیماری زبان سیاه مودار داشته اید، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری در شما افزایش یابد.

تشخیص زبان مودار سیاه

تشخیص زبان مودار سیاه بر اساس ظاهر زبان و علل احتمالی یا عوامل خطر است. تشخیص همچنین شامل بررسی سایر شرایطی است که ممکن است ظاهری مشابه به زبان ایجاد کند، مانند:

*     تفاوت‌های طبیعی در رنگ زبان.

*     غذاها یا داروهایی که زبان را لکه دار کرده اند.

*     عفونت‌های قارچی یا ویروسی.

*     لکه‌هایی که روی زبان ایجاد می‌شوند، مانند لکوپلاکی مودار دهان.

*     زبان سیاه شده که به آن زبان مودار شبه سیاه می‌گویند. این بیماری ممکن است در صورت استفاده از محصولات حاوی بیسموت مانند Pepto-Bismol اتفاق بیفتد.

درمان زبان سیاه مودار

زبان مودار سیاه معمولاً نیازی به درمان پزشکی ندارد. اگرچه ممکن است ظاهر خوبی نداشته باشد، اما معمولاً یک وضعیت کوتاه مدت و بی ضرر است.

تمیز کردن خوب دهان و زبان می‌تواند به خلاص شدن از شر زبان مودار سیاه کمک کند. همینطور متوقف کردن چیزهایی که ممکن است منجر به این عارضه شوند، برای مثال، عدم استفاده از تنباکو یا دهانشویه های تحریک کننده. بدون صحبت با متخصص، هیچ دارویی را قطع نکنید.

اگر سیگار می‌کشید، با پزشک خود در مورد گزینه‌های ترک سیگار، از جمله برنامه‌های ترک سیگار صحبت کنید. از تکنیک‌های اثبات شده برای کمک به ترک سیگار استفاده کنید.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

برای حفظ سلامت دهان و زبان:

*     زبان خود را مسواک بزنید و هر زمان که دندان‌های خود را مسواک می‌زنید، زبان خود را به آرامی مسواک بزنید. این کار سلول‌های مرده، باکتری‌ها و تکه‌های غذا را از بین می‌برد. از یک مسواک نرم یا یک اسکرابر زبان انعطاف پذیر استفاده کنید.

*     بعد از غذا مسواک بزنید. حداقل دو بار در روز و در حالت ایده آل بعد از هر وعده غذایی دندان‌های خود را مسواک بزنید. از خمیر دندان حاوی فلوراید استفاده کنید.

*     حداقل یکبار در روز از نخ دندان استفاده کنید. با استفاده صحیح از نخ دندان از شر تکه‌های غذا و پلاک بین دندان‌هایتان خلاص شوید.

*     به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید. تمیز کردن دندان‌ها به صورت حرفه ای و معاینات منظم دهان را انجام دهید. این می‌تواند از مشکلات جلوگیری کند یا به دندانپزشک شما کمک کند تا آنها را زود تشخیص دهد. دندانپزشک شما می‌تواند به شما اطلاع دهد که چند بار باید مراجعه کنید.

*     رژیم غذایی سالم داشته باشید. مقدار زیادی آب بنوشید و از یک رژیم غذایی متعادل که شامل میوه‌ها و سبزیجات تازه است استفاده کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا دندانپزشک خود چه انتظاری دارید.

آنچه شما می‌توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

*     هر علائمی که دارید مواردی را که ممکن است به دلیل قرار ملاقات شما مرتبط به نظر نرسد، بنویسید.

*     همه داروها داروهای تجویزی، ویتامین‌ها، گیاهان دارویی، سایر مکمل‌ها و داروهایی را که می‌توانید بدون نسخه بخرید، فهرست کنید. دوزهایی که مصرف می‌کنید را نیز بنویسید.

*     سوالاتی که باید از متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا دندانپزشک خود بپرسید.

برخی از سوالات مطرح شده عبارتند از:

*     چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می‌شود؟

*     بهترین برنامه برای درمان بیماری من چیست؟

*     آیا کاری وجود دارد که برای کمک به بهبود این وضعیت انجام دهم یا انجام ندهم؟

*     در صورت اینکه من بیماری زبان مودار سیاه دارم، چه نوع پیگیری باید داشته باشم؟

در حین قرار ملاقات خود سوالات دیگری که به ذهن شما می‌رسد اما در فهرست بالا قرار ندارد را بپرسید.

از پزشک یا دندانپزشک خود چه انتظاری داشته باشید

متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا دندانپزشک شما ممکن است از شما سوالاتی بپرسد، مانند:

*     اولین بار چه زمانی متوجه علائم شدید؟

*     آیا علائم شما می‌آیند و می‌روند یا همیشه آنها را دارید؟

*     هر چند وقت یک بار دندان‌های خود را مسواک می‌زنید یا دندان‌های مصنوعی خود را تمیز می‌کنید؟

*     چند وقت یکبار نخ دندان می‌کشید؟

*     از چه نوع دهانشویه ای استفاده می‌کنید؟

*     چقدر قهوه یا چای می‌نوشید؟

*     آیا از محصولات دخانیاتی استفاده می‌کنید؟

*     چه داروها، محصولات گیاهی یا مکمل‌های دیگری مصرف می‌کنید؟

*     آیا از طریق دهان نفس می‌کشید؟

*     آیا اخیراً عفونت یا بیماری داشته اید؟

برای پاسخ دادن به سؤالات بالا آماده باشید تا زمان بیشتری برای صحبت در مورد آنچه برایتان مهم است داشته باشید.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

خلاصه

بوی بد دهان چیست؟ بوی بد دهان یا Bad breath، که به آن هالیتوز نیز گفته می شود، می تواند خجالت آور باشد و در برخی موارد حتی ممکن است باعث اضطراب شود. جای تعجب نیست که قفسه های فروشگاه ها مملو از آدامس، نعناع، دهانشویه و سایر محصولاتی است که برای مبارزه با بوی بد دهان طراحی شده اند. اما بسیاری از این محصولات فقط اقدامات موقتی هستند زیرا علت مشکل را برطرف نمی کنند.

برخی از غذاها، بیماری های و عادات تغذیه‌ای از جمله دلایل بوی بد دهان هستند. در بسیاری از موارد، با رعایت بهداشت مناسب دندان می توانید بوی بد دهان را بهبود بخشید. اگر تکنیک های ساده خودمراقبتی مشکل را حل نکرد، به دندانپزشک یا پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که یک بیماری جدی تر باعث بوی بد دهان شما نمی شود.

علائم

بوهای بد دهان بسته به منبع یا علت زمینه ای متفاوت است. برخی از افراد با وجود اینکه بوی دهانشان کم است یا اصلاً بوی بدی ندارند، بیش از حد نگران نفس خود هستند، در حالی که برخی دیگر بوی بد دهان دارند و این را نمی دانند. از آنجایی که ارزیابی بوی نفس شما دشوار است، از یک دوست نزدیک یا خویشاوند بخواهید تا سؤالات مربوط به بوی بد دهان شما را تأیید کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر بوی بد دهان دارید، عادات بهداشت دهان و دندان خود را مرور کنید. سعی کنید سبک زندگی خود را تغییر دهید، مانند مسواک زدن دندان ها و زبان خود بعد از غذا خوردن، استفاده از نخ دندان و نوشیدن آب فراوان.

اگر پس از ایجاد چنین تغییراتی بوی بد دهان شما ادامه پیدا کرد، به دندانپزشک خود مراجعه کنید. اگر دندانپزشک شما مشکوک باشد که بیماری جدی تری باعث بوی بد دهان شما شده است، ممکن است شما را به پزشک معرفی کند تا علت بو را پیدا کند.

دلیل بوی بد دهان

بیشتر بوی بد دهان از دهان شما شروع می شود و دلایل احتمالی زیادی وجود دارد. آنها عبارتند از:

*     غذا. تجزیه ذرات غذا در داخل و اطراف دندان شما می تواند باعث افزایش باکتری ها و ایجاد بوی بد شود. خوردن برخی غذاها مانند پیاز، سیر و ادویه ها نیز می تواند باعث بوی بد دهان شود. پس از هضم این غذاها، وارد جریان خون می شوند، به ریه های شما منتقل می شوند و بر تنفس شما تأثیر می گذارند.

*     محصولات تنباکو. سیگار باعث بوی نامطبوع دهان خود می شود. سیگاری ها و مصرف کنندگان خوراکی تنباکو نیز بیشتر در معرض ابتلا به بیماری لثه، یکی دیگر از منابع بوی بد دهان هستند.

*     بهداشت ضعیف دندان. اگر روزانه مسواک نزنید و نخ دندان نکشید، ذرات غذا در دهان شما باقی می ماند و باعث بوی بد دهان می شود. یک لایه بی رنگ و چسبنده از باکتری ها (پلاک) روی دندان های شما تشکیل می شود. اگر مسواک زده نشود، پلاک می‌تواند لثه‌های شما را تحریک کند و در نهایت پاکت‌هایی پر از پلاک بین دندان‌ها و لثه‌ها ایجاد کند (پریودنتیت). زبان شما همچنین می تواند باکتری هایی را که بو تولید می کنند به دام بیاندازد. پروتزهایی که به طور منظم تمیز نمی شوند یا به درستی جا نمی شوند می توانند حاوی باکتری های ایجاد کننده بو و ذرات غذا باشند.

*     دهان خشک. بزاق به پاکسازی دهان شما کمک می کند و ذرات ایجاد کننده بوی بد را از بین می برد. وضعیتی به نام خشکی دهان می تواند به بوی بد دهان کمک کند زیرا تولید بزاق کاهش می یابد. خشکی دهان به طور طبیعی در هنگام خواب رخ می دهد و منجر به “بوی بد صبحگاهی” می شود و اگر با دهان باز بخوابید بدتر می شود. خشکی مزمن دهان می تواند ناشی از مشکل غدد بزاقی و برخی بیماری ها باشد.

*     داروها. برخی از داروها می توانند به طور غیرمستقیم با کمک به خشکی دهان باعث ایجاد بوی بد دهان شوند. برخی دیگر می توانند در بدن تجزیه شوند تا مواد شیمیایی آزاد شوند که می توانند روی تنفس شما حمل شوند.

*     عفونت. در دهان شما بوی بد دهان می تواند ناشی از زخم های جراحی پس از جراحی دهان، مانند برداشتن دندان، یا در نتیجه پوسیدگی دندان، بیماری لثه یا زخم های دهان باشد.

سایر بیماری های دهان، بینی و گلو. بوی بد دهان گاهی اوقات می تواند ناشی از سنگ های کوچکی باشد که در لوزه ها تشکیل می شوند و با باکتری هایی که بو تولید می کنند پوشیده شده اند. عفونت‌ها یا التهاب مزمن در بینی، سینوس‌ها یا گلو که می‌توانند به ترشح پس از بینی کمک کنند نیز می‌توانند باعث بوی بد دهان شوند.

*    علل دیگر. بیماری‌هایی مانند برخی سرطان‌ها و شرایطی مانند اختلالات متابولیک می‌توانند در نتیجه مواد شیمیایی که تولید می‌کنند، بوی مشخصی از نفس را ایجاد کنند. رفلاکس مزمن اسیدهای معده (بیماری ریفلاکس معده به مری یا GERD) می تواند با بوی بد دهان همراه باشد. بوی بد دهان در کودکان خردسال می تواند ناشی از جسم خارجی مانند یک تکه غذا در سوراخ بینی باشد.

تشخیص

دندانپزشک شما احتمالاً هم نفس دهان و هم نفس بینی شما را بو می کند و بو را بر اساس مقیاس ارزیابی می کند. از آنجا که پشت زبان اغلب منبع بو است، دندانپزشک شما ممکن است از آن نمونه برداری کند و بوی آن را ارزیابی کند.

آشکارسازهای پیچیده ای وجود دارند که می توانند مواد شیمیایی مسئول بوی بد دهان را شناسایی کنند، اگرچه اینها همیشه در دسترس نیستند.

درمان

برای کاهش بوی بد دهان، کمک به جلوگیری از پوسیدگی و کاهش خطر ابتلا به بیماری لثه، به طور مداوم بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. درمان بیشتر برای بوی بد دهان بسته به علت ممکن است متفاوت باشد. اگر تصور شود که بوی بد دهان شما ناشی از یک بیماری زمینه ای است، دندانپزشک شما احتمالا شما را به پزشک ارجاع می دهد.

برای دلایل مرتبط با سلامت دهان، دندانپزشک شما با شما همکاری خواهد کرد تا به شما کمک کند آن وضعیت را بهتر کنترل کنید. اقدامات دندانپزشکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

*     دهانشویه و خمیردندان. اگر بوی بد دهان شما به دلیل تجمع باکتری (پلاک) روی دندان های شما باشد، دندانپزشک ممکن است دهانشویه ای را توصیه کند که باکتری ها را از بین ببرد. دندانپزشک شما همچنین ممکن است یک خمیر دندان حاوی یک عامل ضد باکتری برای از بین بردن باکتری هایی که باعث ایجاد پلاک می شوند توصیه کند.

*     درمان بیماری های دندان. اگر بیماری لثه دارید، ممکن است به متخصص لثه (پریودنتیست) ارجاع داده شوید. بیماری لثه می‌تواند باعث کنده شدن لثه‌ها از دندان‌های شما شود و پاکت‌های عمیقی را باقی بگذارد که پر از باکتری‌های ایجاد کننده بو می‌شود. گاهی اوقات فقط تمیز کردن حرفه ای این باکتری ها را از بین می برد. دندانپزشک شما همچنین ممکن است جایگزینی ترمیم دندان معیوب را توصیه کند، که محل رشد باکتری ها است.

سبک زندگی و درمان های خانگی

برای کاهش یا جلوگیری از بوی بد دهان:

*     بعد از غذا مسواک بزنید. یک مسواک را در محل کار نگه دارید تا بعد از غذا از آن استفاده کنید. حداقل دو بار در روز، به خصوص بعد از غذا، با استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید. ثابت شده است که خمیردندان با خواص ضد باکتریایی بوی بد دهان را کاهش می دهد.

*     حدأقل یکبار در روز از نخ دندان استفاده کنید. نخ دندان کشیدن صحیح ذرات غذا و پلاک را از بین دندان های شما پاک می کند و به کنترل بوی بد دهان کمک می کند.

*     زبان خود را مسواک بزنید. زبان شما حاوی باکتری است، بنابراین مسواک زدن با دقت ممکن است باعث کاهش بو شود. افرادی که دارای زبان پوشیده از رشد بیش از حد قابل توجه باکتری ها هستند (مثلاً ناشی از سیگار کشیدن یا خشکی دهان) ممکن است از استفاده از اسکرابر زبان سود ببرند. یا از مسواک هایی استفاده کنید که زبان پاک کن داخلی دارد.

*     دندان مصنوعی یا وسایل دندانپزشکی را تمیز کنید. اگر از بریج یا دندان مصنوعی استفاده می کنید، حداقل یک بار در روز یا طبق دستور دندانپزشک آن را به طور کامل تمیز کنید. اگر نگهدارنده دندان یا محافظ دهان دارید، هر بار قبل از گذاشتن آن در دهان، آن را تمیز کنید. دندانپزشک شما می تواند بهترین محصول پاک کننده را توصیه کند.

*     از خشکی دهان خودداری کنید. برای مرطوب نگه داشتن دهان خود، از مصرف تنباکو خودداری کنید و مقدار زیادی آب بنوشید – نه قهوه، نوشابه یا الکل، که می تواند منجر به خشکی دهان شود. برای تحریک بزاق، آدامس بجوید یا آب نبات بمکید (ترجیحاً بدون قند). برای خشکی مزمن دهان، دندانپزشک یا پزشک شما ممکن است یک آماده سازی بزاق مصنوعی یا یک داروی خوراکی را تجویز کند که جریان بزاق را تحریک می کند.

*     رژیم غذایی خود را تنظیم کنید. از خوردن غذاهایی مانند پیاز و سیر که باعث بوی بد دهان می شوند خودداری کنید. مصرف زیاد غذاهای شیرین با بوی بد دهان نیز مرتبط است.

*     به طور مرتب یک مسواک جدید تهیه کنید. مسواک خود را زمانی که فرسوده شد، تقریباً هر سه تا چهار ماه یکبار عوض کنید و مسواک نرمی انتخاب کنید.

*     معاینات منظم دندانپزشکی را برنامه ریزی کنید. به طور منظم – معمولاً دو بار در سال – برای معاینه و تمیز کردن دندان ها یا پروتزهای خود به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

اگر می خواهید بوی بد دهان خود را توسط دندانپزشک خود ارزیابی کنید، این نکات می تواند به شما کمک کند:

*     دندانپزشکان معمولاً قرارهای صبحگاهی را برای آزمایش بوی بد دهان ترجیح می دهند تا احتمال اینکه غذاهایی که در طول روز می خورید مانع معاینه شوند را کاهش می دهند.

*     در قرار ملاقات خود از عطر، لوسیون های معطر، رژلب معطر استفاده نکنید، زیرا این محصولات می توانند هر بویی را بپوشانند.

*     اگر در یک ماه گذشته آنتی بیوتیک مصرف کرده اید، با دندانپزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا نیاز به تغییر زمان ملاقات دارید یا خیر.

از دندانپزشک خود چه انتظاری داشته باشید

دندانپزشک شما احتمالاً با ارزیابی سابقه پزشکی شما شروع می کند و سوالاتی مانند:

*     اولین بار از چه زمانی بوی بد دهان را تجربه کردید؟

*     آیا بوی بد دهان شما گاه به گاه است یا مداوم؟

*     هر چند وقت یک بار دندان های خود را مسواک می زنید یا دندان های مصنوعی خود را تمیز می کنید؟

*     چند وقت یکبار نخ دندان می کشید؟

*     بیشتر چه نوع غذاهایی می خورید؟

*     چه داروها و مکمل هایی مصرف می کنید؟

*     چه بیماری هایی دارید؟

*     آیا از طریق دهان نفس می کشید؟

*     آیا خروپف می کنید؟

*     آیا آلرژی یا مشکلات سینوسی دارید؟

*     به نظر شما چه چیزی ممکن است باعث بوی بد دهان شما شود؟

*     آیا دیگران متوجه بوی بد دهان شما شده اند و در مورد آن نظر داده اند؟

برای پاسخ به این سوالات آماده باشید تا بتوانید از زمان قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

بررسی اجمالی

آملوبلاستوما چیست؟ آملوبلاستوما یا با انگلیسی Ameloblastoma یک تومور نادر و غیر سرطانی (خوش‌خیم) است که بیشتر در فک در نزدیکی دندان‌های آسیاب ایجاد می‌شود. آملوبلاستوما در سلول‌هایی شروع می‌شود که معنای دندان محافظ را روی دندان‌های شما تشکیل می‌دهند.

شایع‌ترین نوع آملوبلاستوما نوع تهاجمی آن است و تومور بزرگی را تشکیل می‌دهد و به‌سوی فک رشد می‌کند. درمان ممکن است شامل جراحی و پرتودرمانی باشد. در بعضی موارد، بازسازی ممکن است برای بازگرداندن دندان‌ها، فک و ظاهر صورت شما لازم باشد. برخی از انواع آملوبلاستوما کمتر تهاجمی هستند.

اگرچه آملوبلاستوما اغلب در بزرگسالان در دهه ۳۰ تا ۶۰ از زندگی آن‌ها تشخیص داده‌می‌شود، اما این بیماری در کودکان و بزرگسالان ممکن است رخ دهد.

علائم آملوبلاستوما

این بیماری اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند، اما علائم و نشانه‌های ممکن است شامل درد و احساس وجود توده یا تورم در فک باشد.

در صورت عدم درمان آملوبلاستوما، تومور می‌تواند بسیار بزرگ شود، شکل صورت و فک پایین را تغییر داده و دندان‌ها را از حالت عادی خود خارج کند.

چه موقع به پزشک مراجعه کنید

اگر با تورم یا درد و یا هرگونه نگرانی دیگر در مورد سلامت دهان و دندان خود مواجه شدید، با دندانپزشک یا ارائه‌دهنده خدمات‌درمانی خود صحبت کنید.

دلیل آملوبلاستوما

بیماری آملوبلاستوما در سلول‌هایی شروع می‌شود که معنای دندان محافظ را روی دندان‌های شما تشکیل می‌دهند. به‌ندرت، ممکن است در بافت لثه نیز شروع شود. علت دقیق تومور آملوبلاستوما نامشخص است، اما ممکن است چندین تغییر ژنتیکی (جهش) در توسعه آملوبلاستوما نقش داشته‌باشد. این تغییرات ممکن است بر محل تومور، نوع سلول‌های درگیر و سرعت رشد تومور تأثیر بگذارد.

آملوبلاستوما به‌طور کلی بر اساس نوع آن طبقه‌بندی می‌شوند، اما می‌توانند بر اساس نوع سلول نیز طبقه‌بندی شوند. چهار نوع اصلی شامل موارد زیر است:

*    آملوبلاستوما معمولی (Conventional ameloblastoma). این رایج‌ترین نوع است و معمولاً در فک پایین و تقریباً ۱۰ ٪ پس از درمان عود می‌کند.

*    آملوبلاستوما تک کیستی (Unicystic ameloblastoma). این نوع کمتر تهاجمی است، اما به‌طور معمول در سنین جوانی اتفاق می‌افتد. این تومور اغلب در قسمت پشتی فک پایین در دندان‌های آسیاب قرار دارد. عود بعد از درمان امکان‌پذیر است.

*    آملوبلاستوما محیطی (Peripheral ameloblastoma). این نوع نادر است و لثه‌ها و بافت دهان را در فک فوقانی یا تحتانی تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. تومور پس از درمان خطر کمتری برای عود دارد.

*    آملوبلاستوما متاستاز کننده (Metastasizing ameloblastoma). این نوع بسیار نادر است و توسط سلول‌های تومور که به‌دور از محل اصلی در فک رخ می‌دهد مشخص می‌شود.

عوارض آملوبلاستوما

به‌ندرت، آملوبلاستوما می‌تواند سرطانی (بدخیم) شود. به‌ندرت، سلول‌های آملوبلاستوما می‌توانند به مناطق دیگر بدن مانند گره‌های لنفاوی موجود در گردن و ریه‌ها گسترش یابد.

باید همواره این نکته را در نظر داشت که آملوبلاستوما ممکن است پس از درمان عود کند.

تشخیص

تشخیص آملوبلاستوما ممکن است با آزمایشاتی مانند موارد زیر انجام شود:

*    آزمایش‌های تصویربرداری. اسکن اشعه ایکس، CT و MRI به پزشکان کمک می‌کند تا میزان آملوبلاستوما را تعیین کنند. تومور گاهی‌اوقات در اشعه ایکس معمول در مطب دندانپزشک نیز یافت می‌شود.

*    تست بافت. برای تأیید تشخیص، پزشکان ممکن است نمونه‌ای از بافت یا نمونه‌ای از سلول‌ها را برداشته و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه بفرستند.

درمان

درمان آملوبلاستوما ممکن است به‌اندازه و محل تومور شما و نوع و ظاهر سلول‌های درگیر بستگی داشته‌باشد. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد.

*    جراحی برای از بین بردن تومور. درمان آملوبلاستوما معمولاً شامل جراحی برای از بین بردن تومور است. آملوبلاستوما غالباً در نزدیکی فک رشد می‌کند، بنابراین جراحان ممکن است نیاز به حذف قسمت آسیب‌دیده فک داشته‌باشند. یک رویکرد تهاجمی در عمل جراحی خطر بازگشت آملوبلاستوما را کاهش می‌دهد.

*    جراحی برای ترمیم فک. اگر جراحی شامل حذف بخشی از فک شما باشد، جراحان می‌توانند فک را ترمیم و بازسازی کنند. این عمل می‌تواند به بهبود و عملکرد فک شما کمک کند. عمل جراحی همچنین می‌تواند به شما کمک کند تا بتوانید غذا بخورید و صحبت کنید.

*    پرتو درمانی. پرتودرمانی با استفاده از پرتوهای پر انرژی ممکن است بعد از عمل لازم باشد یا اگر جراحی جزو گزینه‌های درمانی شما نباشد، می‌تواند به‌تنهایی و به‌طور مستقل استفاده شود.

*    مبحث اعضای مصنوعی. متخصصان دندانساز می‌توانند جایگزین‌های مصنوعی را برای دندان‌های حذف‌شده یا سایر ساختارهای طبیعی آسیب‌دیده در دهان انجام دهند.

*    مراقبت‌های حمایتی. انواع متخصصان می‌توانند به شما در زمینه صحبت‌کردن، بلع و خوردن و مشکلات در طول و بعد از درمان کمک کنند. این متخصصان ممکن است شامل متخصصان رژیم‌غذایی، گفتار درمانی و فیزیوتراپی باشد.

با توجه به خطر عود بعد از درمان، قرار ملاقات‌های پیگیری به‌طور منظم برای حفظ روند بهبودی بسیار مهم است و می‌تواند به کسب نتیجه بهتر کمک کند.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما