با ما همراه باشید

پزشکی

سرطان مقعد یا Anal cancer

منتشر شده

در

بررسی اجمالی

سرطان مقعد چیست؟ سرطان مقعد یا Anal cancer نوعی غیرمعمولی از سرطان است که در مجرای مقعدی رخ می‌دهد. مجرای مقعدی یک لوله کوتاه در انتهای رکتوم یا راست روده شماست است که مدفوع از طریق آن از بدن شما دفع می‌شود.

سرطان مقعدی می‌تواند باعث علائم و نشانه‌هایی مانند خونریزی مقعدی و درد مقعدی شود.

اغلب افراد مبتلا به سرطان مقعد با ترکیبی از شیمی‌درمانی و پرتودرمانی درمان می‌شوند. اگرچه ترکیب درمان‌های سرطان مقعد احتمال موفقیت در درمان را افزایش می‌دهد، اما درمان‌های ترکیبی خطر عوارض جانبی را نیز افزایش می‌دهند.

 

علائم سرطان مقعد

علائم سرطان مقعدی در زنان و علائم سرطان مقعدی در مردان مشابه یکدیگر بوده و علائم و نشانه‌های سرطان مقعد عبارتند از:

* خونریزی از مقعد یا رکتوم

* درد در ناحیه مقعد

* وجود توده یا رشد آن در کانال مقعدی

* خارش مقعد (در زبان عامیانه خارش کون)

 

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

در مورد هر نشانه و علائمی که در ناحیه مقعد شما را آزار می‌دهد با پزشک خود صحبت کنید، به‌خصوص اگر هر عاملی دارید که خطر ابتلا به سرطان مقعدی را افزایش می‌دهد.

 

دلایل سرطان مقعد

سرطان مقعد زمانی شکل می‌گیرد که یک جهش ژنتیکی، سلول‌های سالم را به سلول‌های غیرطبیعی تبدیل می‌کند. سلول‌های سالم با سرعت مشخصی رشد می‌کنند و تکثیر می‌شوند و در نهایت در یک زمان معین می‌میرند. سلول‌های غیرطبیعی رشد می‌کنند و از کنترل خارج می‌شوند و نمی‌میرند. سلول‌های غیرطبیعی تجمع یافته توده‌ای را تشکیل می‌دهند. سلول‌های سرطانی به بافت‌های مجاور حمله می‌کنند و می‌توانند از تومور اولیه جدا شوند تا در جای دیگر بدن پخش شوند.

سرطان مقعد ارتباط نزدیکی با یک عفونت مقاربتی به نام ویروس پاپیلومای انسانی دارد. شواهد وجود ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV در اکثر سرطان‌های مقعدی تشخیص داده‌می‌شود. تصور می‌شود HPV شایع‌ترین علت سرطان‌های مقعدی باشد.

عوامل خطر

عوامل متعددی برای افزایش خطر ابتلا به سرطان مقعد شناخته شده‌اند، از جمله:

* سن بالاتر: بیشتر موارد سرطان مقعد در افراد ۵۰ سال به بالا رخ می‌دهد.

* تعدد شرکای جنسی: افرادی که شرکای جنسی زیادی در طول زندگی خود دارند، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان مقعد دارند.

* رابطه جنسی مقعدی: افرادی که در رابطه جنسی مقعدی وارد می‌شوند، خطر ابتلا به سرطان مقعدی را افزایش می‌دهند.

* سیگار کشیدن: سیگار کشیدن ممکن است خطر ابتلا به سرطان مقعد را افزایش دهد.

* سابقه سرطان: کسانی که سرطان دهانه رحم، واژن یا واژن داشته‌اند، خطر ابتلا به سرطان مقعد در آن‌ها بیشتر است.

* پاپیلومای انسانی (HPV). عفونت HPV خطر ابتلا به چندین نوع سرطان از جمله سرطان مقعد و سرطان گردن رحم را افزایش می‌دهد. عفونت HPV یک عفونت مقاربتی است که می‌تواند باعث زگیل تناسلی نیز شود.

* داروها یا بیماریهایی که سیستمایمنی شما را سرکوب میکنند. افرادی که برای سرکوب سیستم‌ایمنی خود دارو مصرف می‌کنند (داروهای سرکوب کننده سیستم‌ایمنی)، از جمله افرادی که پیوند عضو دریافت کرده‌اند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان مقعد را افزایش دهند. HIV – ویروسی که باعث ایدز می‌شود- سیستم‌ایمنی را سرکوب می‌کند و خطر ابتلا به سرطان مقعد را افزایش می‌دهد.

 

عوارض

سرطان مقعد به‌ندرت به بخش‌های دورتر بدن گسترش می‌یابد. تنها درصد کمی از تومورها گسترش می‌یابند، اما درمان آنها به‌طور خاص دشوار است. سرطان مقعد که متاستاز می‌کند، بیشتر به کبد و ریه‌ها سرایت می‌کند.

 

پیشگیری

هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از سرطان مقعد وجود ندارد. برای کاهش خطر ابتلا به سرطان مقعد توصیه می‌شود:

* رابطه جنسی ایمنتر را انجام دهید. انجام رابطه جنسی ایمن ممکن است به پیشگیری از HPV و HIV، دو ویروس مقاربتی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان مقعد را افزایش دهند، کمک کند. اگر می‌خواهید رابطه جنسی مقعدی داشته باشید، حتماً از کاندوم استفاده‌کنید.

* در برابر HPV واکسینه شوید. واکسنی برای محافظت در برابر عفونت HPV در دسترس است که در صورت لزوم می‌توانید از آن استفاده‌کنید.

* سیگار کشیدن را متوقف کنید. سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان مقعد را افزایش می‌دهد. سیگار کشیدن را به‌هیچ‌وجه شروع نکنید. اگر در حال حاضر سیگار می‌کشید، کشیدن سیگار و هر نوع دخانیات را حتماً متوقف کنید.

 

تشخیص

آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص سرطان مقعد عبارتند از:

* معاینه مجرای مقعدی و راست روده برای بررسی ناهنجاریهای احتمالی. در طول معاینه دیجیتال راست روده، پزشک شما یک انگشت روغن کاری شده را در راست روده شما وارد می‌کند. او به‌دنبال هر چیز غیرعادی، مانند رشد یک توده است.

* معاینه بصری مجرای و رکتوم مقعدی. پزشک شما ممکن است از یک لوله کوتاه و سبک (آندوسکوپ) برای بررسی کانال مقعدی و راست روده شما برای یافتن هر چیز غیر عادی استفاده کند.

* گرفتن تصاویر موج صوتی (سونوگرافی) از کانال مقعدی. برای ایجاد تصویری از کانال مقعدی، پزشک شما یک میله یا پروب، شبیه به یک دماسنج ضخیم را در مجرای مقعدی و راست روده شما قرار می‌دهد. این پروب امواج صوتی با انرژی بالا، به نام امواج فراصوت منتشر می‌کند که از بافت‌ها و اندام‌های بدن شما بازتاب می‌شوند تا یک تصویر ایجاد کنند. پزشک شما تصویر را برای جستجوی هر چیز غیرطبیعی ارزیابی می‌کند.

* برداشتن یک نمونه از بافت برای انجام آزمایش در آزمایشگاه. اگر پزشک شما هر ناحیه غیرمعمولی را کشف کند، ممکن است نمونه‌های کوچکی از بافت آسیب دیده بگیرد و نمونه‌ها را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بفرستد. پزشکان با نگاه کردن به سلول‌های زیر میکروسکوپ می‌توانند تعیین کنند که آیا سلول‌ها سرطانی هستند یا خیر.

 

تعیین میزان سرطان

هنگامی که تایید شد که شما سرطان مقعد دارید، پزشک شما ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین اینکه آیا سرطان شما به غدد لنفاوی شما یا به مناطق دیگر بدن شما سرایت کرده‌است، تجویز کند.

 

آزمایش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

* توموگرافی کامپیوتری (CT)

* تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

* توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)

 

پزشک شما از اطلاعات روش‌ها برای تعیین مرحله سرطان شما استفاده می‌کند. مراحل سرطان مقعد با استفاده از اعداد رومی از ۰ تا IV (4) نشان داده‌می‌شود که کم‌ترین مراحل نشان‌دهنده کوچک بودن سرطان و محدود شدن آن به مقعد است. با مرحله IV، سرطان به مناطق دور از بدن گسترش یافته‌است.

سیستم مرحله بندی سرطان به تکامل خود ادامه می‌دهد و با بهبود تشخیص و درمان سرطان توسط پزشکان پیچیده‌تر می‌شود. پزشک شما از مرحله سرطان شما برای انتخاب معالجه مناسب برای شما استفاده می‌کند.

 

درمان سرطان مفعد

ممکن است در لبتدا از خود بپرسید که آیا سرطان مقعدی درمان دارد؟ باید بگوییم که درمان سرطان مقعدی به طور کلی ممکن است اما  اینکه چه درمانی برای سرطان مقعد دریافت می‌کنید به مرحله سرطان، سلامت کلی و اولویت‌های خودتان بستگی دارد.

 

شیمی‌درمانی و پرتودرمانی ترکیبی

پزشکان معمولاً سرطان مقعد را با ترکیبی از شیمی‌درمانی و پرتودرمانی درمان می‌کنند. این دو درمان با ترکیب با هم، تأثیر یکدیگر را افزایش می‌دهند و شانس درمان را بالا می‌برند.

* شیمیدرمانی: داروهای شیمی‌درمانی به داخل ورید تزریق می‌شوند یا به‌صورت قرص مصرف می‌شوند. مواد شیمیایی در سراسر بدن شما حرکت می‌کنند و سلول‌های به‌سرعت در حال رشد مانند سلول‌های سرطانی را می‌کشند. متأسفانه آنها به سلول‌های سالمی که به‌سرعت رشد می‌کنند، از جمله سلول‌های دستگاه گوارش و فولیکول‌های موی شما نیز آسیب می‌رسانند. این امر باعث عوارض جانبی مانند تهوع، استفراغ و ریزش مو می‌شود.

* پرتودرمانی: پرتودرمانی از پرتوهای پر قدرت مانند اشعه ایکس و پروتون‌ها برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. در طول پرتودرمانی، شما روی یک میز قرار می‌گیرید و یک ماشین بزرگ در اطراف شما حرکت می‌کند و پرتوهای پر قدرت را به مناطق خاصی از بدن شما هدایت می‌کند تا سرطان شما را هدف قرار دهد.

پرتودرمانی ممکن است به بافت سالم در نزدیکی محل پرتوگیری هم آسیب برساند. عوارض جانبی ممکن است شامل قرمزی پوست و زخم در داخل و اطراف مقعد و همچنین سخت و کوچک شدن مجرای مقعدی شما باشد.

شما معمولاً برای سرطان مقعد به‌مدت پنج یا شش هفته تحت پرتودرمانی قرار می‌گیرید. شیمی‌درمانی معمولاً در طول هفته اول و هفته پنجم انجام‌می‌شود. پزشک شما برنامه درمانی شما را براساس ویژگی‌های سرطان و سلامت کلی شما تنظیم می‌کند.

اگرچه ترکیب شیمی‌درمانی و پرتودرمانی اثربخشی این دو درمان را افزایش می‌دهد، اما احتمال عوارض جانبی را نیز بیشتر می‌کند. با پزشک در مورد عوارض جانبی که باید انتظار داشته باشید، صحبت کنید.

 

جراحی

پزشکان معمولاً از روش‌های مختلفی برای از بین بردن سرطان مقعد براساس مرحله سرطان استفاده می‌کنند:

* جراحی برای از بین بردن سرطانهای مقعد در مراحل اولیه. سرطان‌های مقعد بسیار کوچک ممکن است از طریق جراحی برداشته شوند. در طول این عمل جراح تومور و مقدار کمی بافت سالم که آن را احاطه کرده‌است، برداشته می‌شود.

از آنجا که تومورها کوچک هستند، گاهی‌اوقات می‌توان بدون آسیب رساندن به ماهیچه‌های اسفنکتر مقعدی که کانال مقعدی را احاطه کرده‌اند، تومورها را خارج کرد. ماهیچه‌های اسفنکتر مقعدی حرکات روده را کنترل می‌کنند، بنابراین پزشکان برای سالم نگه داشتن ماهیچه‌ها تلاش می‌کنند.

بسته به سرطان شما، پزشک شما نیز ممکن است شیمی‌درمانی و پرتودرمانی را پس از جراحی توصیه کند.

* جراحی برای سرطان که به درمانهای دیگر پاسخ ندادهاست. اگر سرطان شما به شیمی‌درمانی و پرتودرمانی پاسخ نداده‌است، پزشک شما ممکن است یک جراحی گسترده‌تر به نام برش شکمی را توصیه کند که گاهی‌اوقات به‌عنوان رزکسیون ابدامینو پرینال (AP resection یا Abdominoperineal resection) نیز شناخته می‌شود. در طول این عمل جراح مجرای مقعد، راست روده و بخشی از روده بزرگ را خارج می‌کند. سپس جراح بخش باقی مانده روده بزرگ شما را به یک دهانه (استوما) در شکم شما متصل می‌کند که از طریق آن مدفوع بدن شما را ترک کرده و در یک کیسه کولوستومی جمع‌آوری می‌شوند.

ایمنی‌ درمانی

ایمنی‌درمانی از سیستم‌ایمنی شما برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کند. سیستم‌ایمنی بدن شما ممکن است به سرطان شما حمله نکند زیرا سلول‌های سرطانی پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که آنها را توسط سلول‌های سیستم‌ایمنی غیرقابل تشخیص می‌سازد. ایمنی‌درمانی با مداخله در این فرآیند کار می‌کند.

درمان‌های ایمونوتراپی یا ایمنی تراپی عموماً برای افراد مبتلا به سرطان مقعد پیشرفته در نظر گرفته می‌شوند.

 

مراقبت‌های حمایتی

مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی تخصصی است که بر روی تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی تمرکز دارد. متخصصان مراقبت تسکینی با شما، خانواده شما و سایر پزشکانتان کار می‌کنند تا یک لایه اضافی از حمایت را فراهم کنند که مراقبت مداوم شما را تکمیل می‌کند. مراقبت تسکینی می‌تواند در حالی که تحت درمان‌های تهاجمی دیگر مانند جراحی، شیمی‌درمانی یا پرتو درمانی قرار می‌گیرد، مورد استفاده قرار گیرد.

هنگامی که مراقبت تسکینی همراه با سایر درمان‌های مناسب استفاده می‌شود، افراد مبتلا به سرطان ممکن است احساس بهتری داشته باشند و عمر طولانی تری را تجربه کنند.

مراقبت تسکینی توسط تیمی از پزشکان، پرستاران و دیگر متخصصان آموزش دیده ویژه ارائه می‌شود. هدف تیم‌های مراقبت تسکینی بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده هایشان است. این نوع مراقبت در کنار درمان‌های درمانی یا سایر درمان‌هایی که ممکن است دریافت کنید، ارائه می‌شود.

 

طب جایگزین

درمان‌های طب جایگزین نمی‌توانند سرطان مقعدی را درمان کنند. اما برخی از درمان‌های طب جایگزین ممکن است به شما کمک کنند تا با عوارض جانبی درمان سرطان کنار بیایید. پزشک شما می‌تواند بسیاری از عوارض جانبی را درمان کند، اما گاهی‌اوقات داروها کافی نیستند. درمان‌های جایگزین می‌توانند درمان‌های پزشک شما را تکمیل کنند و ممکن است راحتی بیشتری ارائه دهند.

 

گزینه‌های رایج برای رسیدگی به عوارض جانبی درمان‌ها شامل موارد زیر است:

* اضطراب– شرکت در برنامه‌های دعا و نیایش و سایر مراسمات دینی و مذهبی، ماساژ، مدیتیشن، هیپنوتیزم، موسیقی درمانی، ورزش یا تکنیک‌های تمدد اعصاب

* خستگی– ورزش ملایم یا تا چی

* حالت تهوع– طب سوزنی، هیپنوتیزم یا موسیقی درمانی

* درد– طب سوزنی، ماساژ، موسیقی درمانی یا هیپنوتیزم

* مشکلات خواب– یوگا یا تکنیک‌های تمدد اعصاب

در حالی که این گزینه‌ها عموماً بی‌خطر هستند، ابتدا حتماً با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که گزینه‌های طب جایگزین در درمان سرطان شما اختلال ایجاد نخواهند کرد.

 

مقابله و پشتیبانی

تشخیص سرطان می‌تواند طاقت‌فرسا و ترسناک باشد. شما می‌توانید با ایفای نقش فعال در مراقبت‌های بهداشتی به خودتان کمک کنید تا کنترل بیشتری داشته باشید. برای کمک به شما در کنار آمدن، سعی کنید:

* در مورد سرطان مقعد به‌اندازه کافی یاد بگیرید تا بتوانید در مورد مراقبت‌های خود بهتر تصمیم‌گیری کنید. از پزشک خود در مورد سرطان مقعد از جمله مرحله سرطان، گزینه‌های درمانی و در صورت تمایل پیش آگاهی خود سؤال کنید. با یادگیری بیشتر در مورد سرطان مقعد، ممکن است در تصمیم‌گیری ای درمانی اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.

* دوستان و خانواده خود را نزدیک نگه‌دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک به شما در مقابله با سرطان مقعد کمک خواهد کرد. دوستان و خانواده می‌توانند حمایت عملی مورد نیاز شما را فراهم کنند، مانند کمک به مراقبت از خانه در صورتی که در بیمارستان هستید. و آنها می‌توانند زمانی که احساس می‌کنید تحت‌تأثیر سرطان قرار گرفته‌اید به شما حمایت عاطفی بدهند.

* کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. یک شنونده خوب پیدا کنید که بتوانید با او در مورد امیدها و ترس‌هایتان صحبت کنید. این شخص ممکن است یک دوست یا یکی از اعضای خانواده باشد. ابراز دغدغه‌ها و درک شدن توسط یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، یک روحانی یا فرد مذهبی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

* از پزشک خود در مورد گروه‌های حمایتی در منطقه خود سؤال کنید یا با مؤسسات مربوط به سرطان یا انجمن‌های حامی بیماران سرطان ارتباط بگیرید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

اگر علائم و نشانه‌هایی دارید که شما را نگران می‌کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. اگر پزشک شما فکر می‌کند که شما سرطان مقعد دارید، ممکن است به یک جراح یا متخصصی که بیماری‌های گوارشی را درمان می‌کند، ارجاع داده شوید. پس از تشخیص سرطان، ممکن است به یک پزشک متخصص در درمان سرطان (انکولوژیست) نیز ارجاع داده شوید.

از آنجا که قرار ملاقات‌ها می‌توانند خلاصه و کوتاه باشند، و از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که از قبل به‌خوبی آماده باشید.

 

کاری که می‌توانید انجام دهید

* از هر گونه محدودیت از پیش تعیین شده آگاه باشید. در زمانی که قرار ملاقات را می‌گذارید، حتماً از خود بپرسید که آیا کاری لازم است از قبل انجام دهید، مانند محدود کردن رژیم‌غذایی.

* علائمی را که تجربه میکنید، از جمله مواردی که ممکن است حتی به دلیلی که شما این قرار ملاقات را برنامه ریزی کرده‌اید بی ارتباط به نظر برسند را یادداشت کنید.

* اطلاعات شخصی کلیدی از جمله استرس‌های بزرگ یا تغییرات اخیر در زندگی خود را یادداشت کنید.

* لیستی از تمام داروها، ویتامینها یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید تهیه کنید.

* یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه ببرید. گاهی‌اوقات به‌خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در طول یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می‌کند ممکن است چیزی را به یاد بیاورد که از دست داده‌اید یا فراموش کرده‌اید.

* سؤالاتی که باید از دکترتان بپرسید را یادداشت کنید.

زمان شما با دکترتان محدود است، بنابراین تهیه فهرستی از سؤالات می‌تواند به شما کمک کند تا بیش‌ترین وقت خود را با او بگذرانید. سؤالات خود را از مهم‌ترین تا کم اهمیت ترین در صورت تمام شدن زمان لیست کنید. برای سرطان مقعد، برخی سؤالات اساسی که باید از دکترتان بپرسید عبارتند از:

* مرحله سرطان مقعد من چیست؟

* چه آزمایش‌های دیگری لازم دارم؟

* گزینه‌های درمانی من چیست؟

* آیا درمانی وجود دارد که برای نوع و مرحله سرطان من بهتر باشد؟

* عوارض جانبی بالقوه هر درمان چیست؟

* آیا باید به‌دنبال نظر دیگری باشم؟ آیا می‌توانید اسامی متخصصانی را که توصیه می‌کنید به من بدهید؟

* آیا من واجد شرایط کارآزمایی بالینی هستم؟

* آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری هست که من بتوانم با خودم به خانه ببرم؟ شما چه وب سایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟

* چه چیزی مشخص خواهد کرد که آیا باید برای ملاقات بعدی برنامه ریزی کنم یا خیر؟

 

از پزشک چه انتظاری داشته باشید؟

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می‌پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است بعداً به شما اجازه دهد تا نکاتی که می‌خواهید به آنها پاسخ دهید را پوشش دهید. پزشک شما ممکن است بپرسد:

* چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟

* آیا علائم شما مداوم بوده یا فقط گاهی‌اوقات؟

* علائم شما چقدر شدید است؟

* به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد؟

* چه چیزی علائم شما را بدتر می‌کند؟

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

 

ادامه مطلب
تبلیغات
۱ دیدگاه

1 دیدگاه

  1. اشتراک ها: فیستول مقعدی یا Anal Fistula - لایف یار، یار زندگی

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پزشکی

ریفلاکس صفرا؛ Bile reflux

منتشر شده

در

توسط

بررسی اجمالی

ریفلاکس صفرا چیست؟ ریفلاکس صفرا یا رفلاکس صفرا (به انگلیسی Bile reflux) زمانی اتفاق می‌افتد که صفرا – مایع گوارشی تولید شده در کبد – به معده شما و در برخی موارد به لوله‌ای که دهان و معده شما را به هم متصل می‌کند (مری) برگشت می‌کند.

ریفلاکس صفرا ممکن است با برگشت اسید معده (اسید معده) به مری شما همراه باشد. رفلاکس معده ممکن است منجر به بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) شود، یک مشکل بالقوه جدی که باعث تحریک و التهاب بافت مری می شود.

بر خلاف رفلاکس اسید معده، رفلاکس صفراوی را نمی توان به طور کامل با تغییر در رژیم غذایی یا سبک زندگی کنترل کرد. درمان شامل داروها یا در موارد شدید جراحی است.

 

ریفلاکس صفرا

صفرا یک مایع گوارشی است که توسط کبد تولید شده و در کیسه صفرا ذخیره می شود. در طی رفلاکس صفرا، مایع گوارشی به معده و در برخی موارد به مری باز می گردد.

علائم رفلاکس صفرا

تشخیص رفلاکس صفرا از رفلاکس اسید معده دشوار است. علائم و نشانه ها مشابه هستند و این دو بیماری ممکن است همزمان رخ دهند.

علائم و نشانه های رفلاکس صفرا عبارتند از:

*     درد بالای شکم که ممکن است شدید باشد

*     دل درد مکرر – احساس سوزش در قفسه سینه که گاهی به گلو گسترش می یابد، همراه با طعم ترش در دهان

*     حالت تهوع

*     استفراغ مایع زرد مایل به سبز (صفرا)

*     گاهی اوقات سرفه یا گرفتگی صدا

*     کاهش وزن ناخواسته

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مکرراً علائم رفلاکس را تجربه می کنید، یا اگر بدون تلاش وزن کم می کنید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

اگر بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) برای شما تشخیص داده شده است اما با داروهای خود تسکین کافی نمی‌یابید، با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است برای رفلاکس صفرا به درمان اضافی نیاز داشته باشید.

 

دلایل رفلاکس صفرا

صفرا برای هضم چربی ها و برای از بین بردن گلبول های قرمز فرسوده و سموم خاص از بدن شما ضروری است. صفرا در کبد شما تولید می شود و در کیسه صفرا ذخیره می شود.

خوردن یک وعده غذایی که حتی حاوی مقدار کمی چربی باشد، به کیسه صفرا سیگنال می دهد تا صفرا را آزاد کند، صفرا که از طریق یک لوله کوچک به قسمت بالای روده کوچک شما (اثنی عشر) جریان می یابد.

 

رفلاکس صفرا به معده

صفرا و غذا در اثنی عشر مخلوط می شوند و وارد روده کوچک شما می شوند. دریچه پیلور، یک حلقه سنگین ماهیچه ای که در خروجی معده شما قرار دارد، معمولاً فقط کمی باز می شود – به اندازه ای که هر بار حدود یک هشتم اونس (حدود ۳.۷۵ میلی لیتر) یا کمتر غذای مایع آزاد کند، اما به اندازه ای نیست که اجازه دهد. شیره های گوارشی برای برگشت به معده.

در موارد رفلاکس صفرایی، دریچه به درستی بسته نمی شود و صفرا به معده باز می گردد. این می تواند منجر به التهاب پوشش معده (گاستریت ریفلاکس صفرا) شود.

 

رفلاکس صفرا به مری

زمانی که دریچه عضلانی دیگر، اسفنکتر تحتانی مری، به درستی کار نکند، صفرا و اسید معده می توانند به مری رفلاکس کنند. اسفنکتر تحتانی مری مری و معده را جدا می کند. دریچه معمولاً به اندازه کافی باز می شود تا غذا به معده وارد شود. اما اگر دریچه ضعیف شود یا به طور غیر طبیعی شل شود، صفرا می تواند به مری بازگردد.

 

چه چیزی منجر به ریفلاکس صفرا می شود؟

ریفلاکس صفرا ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

*     عوارض جراحی. جراحی معده، شامل برداشتن کامل یا جزئی معده و جراحی بای پس معده برای کاهش وزن، مسئول بیشتر رفلاکس صفرا است.

*     زخم معده. زخم معده می تواند دریچه پیلور را مسدود کند تا به درستی باز یا بسته نشود. غذای راکد در معده می تواند منجر به افزایش فشار معده شود و اجازه دهد صفرا و اسید معده به مری برگردند.

*     جراحی کیسه صفرا. افرادی که کیسه صفرا خود را برداشته اند نسبت به افرادی که این جراحی را انجام نداده اند به میزان قابل توجهی رفلاکس صفرا بیشتری دارند.

 

عوارض ریفلاکس صفرا

گاستریت رفلاکس صفرا با سرطان معده مرتبط است. ترکیب رفلاکس صفرا و رفلاکس اسید نیز خطر عوارض زیر را افزایش می دهد:

*     GERD. این وضعیت که باعث تحریک و التهاب مری می شود، اغلب به دلیل اسید اضافی است، اما ممکن است صفرا با اسید مخلوط شود.

هنگامی که افراد به داروهای قوی سرکوب کننده اسید پاسخ ناقص می دهند یا اصلاً به صفرا پاسخ نمی دهند، اغلب مشکوک به ایجاد GERD می شود.

*     مری بارت. این وضعیت جدی زمانی رخ می دهد که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اسید معده، یا اسید و صفرا، به بافت در قسمت تحتانی مری آسیب می رساند. سلول های آسیب دیده مری خطر سرطانی شدن را افزایش می دهند. مطالعات حیوانی نیز رفلاکس صفرا را با مری بارت مرتبط کرده است.

*     سرطان مری. ارتباطی بین رفلاکس اسید و رفلاکس صفرا و سرطان مری وجود دارد که ممکن است تا زمانی که کاملاً پیشرفته نباشد تشخیص داده نشود. در مطالعات حیوانی نشان داده شده است که رفلاکس صفرا به تنهایی باعث سرطان مری می شود.

 

تشخیص

معمولاً شرح علائم و آگاهی از سابقه پزشکی شما برای تشخیص مشکل ریفلاکس کافی است. اما تشخیص رفلاکس اسید و رفلاکس صفراوی دشوار است و نیاز به آزمایشات بیشتری دارد.

همچنین احتمالاً آزمایشاتی برای بررسی آسیب به مری و معده و همچنین تغییرات پیش سرطانی انجام خواهید داد.

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

*     آندوسکوپی. یک لوله نازک و قابل انعطاف با دوربین (آندوسکوپی) از گلوی شما عبور می کند. آندوسکوپ می تواند صفرا، زخم معده یا التهاب را در معده و مری شما نشان دهد. پزشک شما همچنین ممکن است برای آزمایش مری بارت یا سرطان مری از بافت نمونه برداری کند.

*     آزمایش اسید سرپایی. این آزمایش‌ها از یک پروب اندازه‌گیری اسید برای تشخیص زمان و مدت زمان بازگشت اسید به مری استفاده می‌کنند. آزمایش اسید سرپایی می تواند به پزشک کمک کند رفلاکس اسید را رد کند اما رفلاکس صفرا را نه.

در یک آزمایش، یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) با یک پروب در انتها از طریق بینی شما به مری شما وارد می شود. کاوشگر اسید موجود در مری شما را در مدت ۲۴ ساعت اندازه گیری می کند.

در آزمایش دیگری به نام تست براوو، پروب در حین آندوسکوپی به قسمت پایینی مری متصل می شود و کاتتر خارج می شود.

*     امپدانس مری. این آزمایش رفلاکس گاز یا مایعات به مری را اندازه گیری می کند. این برای افرادی که موادی را که اسیدی نیستند (مانند صفرا) و نمی توانند توسط پروب اسید شناسایی شوند، پس می گیرند مفید است. مانند یک آزمایش پروب استاندارد، امپدانس مری از پروبی استفاده می کند که با کاتتر در مری قرار می گیرد.

 

درمان ریفلاکس صفرا

تنظیم شیوه زندگی و داروها می تواند برای رفلاکس اسید به مری بسیار موثر باشد، اما درمان رفلاکس صفرا سخت تر است. شواهد کمی برای ارزیابی اثربخشی درمان‌های رفلاکس صفرا وجود دارد، تا حدی به دلیل دشواری ایجاد رفلاکس صفرا به عنوان علت علائم.

 

داروها

*     اورسودوکسی کولیک اسید (Ursodeoxycholic acid). این دارو ممکن است دفعات و شدت علائم شما را کاهش دهد.

*     سوکرالفات (Sucralfate). این دارو می تواند یک پوشش محافظ ایجاد کند که از پوشش معده و مری در برابر رفلاکس صفرا محافظت می کند.

*     تسکین دهنده های اسید صفراوی. پزشکان اغلب داروهای تسکین دهنده اسیدهای صفراوی را تجویز می کنند که گردش صفرا را مختل می کند، اما مطالعات نشان می دهد که این داروها نسبت به سایر درمان ها کمتر موثر هستند. عوارض جانبی مانند نفخ ممکن است شدید باشد.

 

درمان های جراحی

اگر داروها نتوانند علائم شدید را کاهش دهند یا تغییرات پیش سرطانی در معده یا مری شما وجود داشته باشد، ممکن است پزشکان جراحی را توصیه کنند.

برخی از انواع جراحی می‌توانند موفقیت‌آمیزتر از سایرین باشند، بنابراین مزایا و معایب را به دقت با پزشک خود در میان بگذارید.

گزینه ها عبارتند از:

*     جراحی انحراف. در طول این نوع جراحی، پزشک یک اتصال جدید برای تخلیه صفرا در روده کوچک ایجاد می کند و صفرا را از معده دور می کند.

*     جراحی ضد رفلاکس. نزدیک ترین قسمت معده به مری پیچیده شده و سپس به دور اسفنکتر تحتانی مری دوخته می شود. این روش باعث تقویت دریچه می شود و می تواند رفلاکس اسید را کاهش دهد. با این حال، شواهد کمی در مورد اثربخشی این جراحی برای ریفلاکس صفرا وجود دارد.

 

خودمراقبتی

برخلاف رفلاکس اسید، ریفلاکس صفرا به عوامل سبک زندگی ارتباطی ندارد. اما از آنجا که بسیاری از افراد هم رفلاکس اسید و هم رفلاکس صفرا را تجربه می کنند، علائم شما ممکن است با تغییر سبک زندگی کاهش یابد:

*     سیگار نکشید. سیگار تولید اسید معده را افزایش می دهد و بزاق را خشک می کند که به محافظت از مری کمک می کند.

*     وعده های غذایی کوچکتر بخورید. خوردن وعده های غذایی کوچکتر و مکرر، فشار روی اسفنکتر تحتانی مری را کاهش می دهد و از باز شدن دریچه در زمان نامناسب جلوگیری می کند.

*     بعد از غذا در حالت ایستاده بمانید. بعد از غذا، دو تا سه ساعت صبر کردن قبل از دراز کشیدن به شما اجازه می دهد تا معده شما خالی شود.

*     غذاهای چرب را محدود کنید. وعده های غذایی پرچرب اسفنکتر تحتانی مری را شل می کند و سرعت خروج غذا از معده شما را کاهش می دهد.

*     از غذاها و نوشیدنی های مشکل ساز خودداری کنید. برخی از غذاها تولید اسید معده را افزایش می دهند و ممکن است اسفنکتر تحتانی مری را شل کنند. غذاهایی که باید از آنها پرهیز کرد عبارتند از نوشیدنی های کافئین دار و گازدار، شکلات، غذاها و آب میوه های مرکبات، سس های حاوی سرکه، پیاز، غذاهای حاوی گوجه فرنگی، غذاهای تند و نعناع.

*     از مصرف الکل خودداری کنید. نوشیدن الکل اسفنکتر تحتانی مری را شل می کند و مری را تحریک می کند.

*     کاهش وزن اضافی. سوزش سر دل و رفلاکس اسید زمانی بیشتر اتفاق می‌افتد که اضافه وزن به معده شما فشار بیشتری وارد کند.

*     تختت خود را بلند کنید. خوابیدن با بالاتنه ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر ممکن است به جلوگیری از علائم رفلاکس کمک کند. بالا بردن سر تخت خود با بلوک یا خوابیدن بر روی یک گوه فوم موثرتر از استفاده از بالش های اضافی است.

* آرام باشید. وقتی تحت استرس هستید، هضم کند می شود و احتمالاً علائم رفلاکس را بدتر می کند. تکنیک های تمدد اعصاب، مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا ممکن است کمک کننده باشد.

 

طب جایگزین

بسیاری از افراد با مشکلات مکرر معده، از جمله سوزش سر دل، از درمان های بدون نسخه یا جایگزین برای تسکین علائم استفاده می کنند. به یاد داشته باشید که حتی داروهای طبیعی نیز می توانند خطرات و عوارض جانبی داشته باشند، از جمله تداخلات بالقوه جدی با داروهای تجویزی. همیشه قبل از امتحان یک درمان جایگزین، تحقیق دقیقی انجام دهید و با پزشک خود صحبت کنید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

اگر علائم یا نشانه های مشترک رفلاکس صفرا دارید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. پس از ارزیابی اولیه پزشک، ممکن است به متخصص اختلالات گوارشی (متخصص گوارش) ارجاع داده شوید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود دارید.

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

*     علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان آن را یادداشت کنید.

*     فهرستی از اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایطی که تحت درمان هستید و نام هر دارو، ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید، تهیه کنید.

*     در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستی را پیدا کنید که بتواند با شما در قرار ملاقات حاضر شود. کسی که شما را همراهی می‌کند می‌تواند کمک کند آنچه دکتر می‌گوید را به خاطر بسپارد.

*     سوالات خود رو برای پرسیدن از پزشک بنویسید. ایجاد فهرست سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند از زمان خود با پزشک خود بهترین استفاده را ببرید.

در حین قرار ملاقات خود از پرسیدن سوال دریغ نکنید. برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

*     آیا رفلاکس صفرا دارم؟

*     چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟

*     آیا عوارض جانبی مرتبط با این درمان ها وجود دارد؟

*     آیا تغییری در سبک زندگی یا رژیم غذایی وجود دارد که بتوانم به کاهش یا مدیریت علائمم کمک کنم؟

*     من بیماری‌های دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را در کنار هم مدیریت کنم؟

 

از پزشک خود چه انتظاری داشته باشید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است به شما فرصت دهد تا به نکاتی که می خواهید زمان بیشتری را صرف آنها کنید بپردازید. ممکن است از شما سوال شود:

*     علائم شما چیست؟

*     چه مدت است که این علائم را دارید؟

*     آیا علائم شما می آیند و می روند یا تقریباً به همان شکل باقی می مانند؟

*     اگر علائم شما شامل درد است، درد شما کجاست؟

*     آیا علائم و نشانه های شما شامل استفراغ است؟

*     آیا به نظر می رسد چیزی باعث تحریک علائم شما شود، از جمله برخی غذاها یا نوشیدنی ها؟

*     آیا بدون تلاش وزن کم کرده اید؟

*     آیا قبلا برای این علائم به پزشک مراجعه کرده اید؟

*     چه درمان هایی را تاکنون امتحان کرده اید؟ آیا چیزی کمک کرده است؟

*     آیا بیماری دیگری برای شما تشخیص داده شده است؟

*     آیا جراحی معده انجام داده اید یا کیسه صفرا را برداشته اید؟

*     چه داروهایی از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها، گیاهان دارویی و مکمل ها را مصرف می کنید؟

*     رژیم غذایی معمولی روزانه شما چیست؟

*     آیا مشروب میخورید؟ چقدر؟

*     آیا سیگار می کشید؟

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

ادامه مطلب

پزشکی

دریچه آئورت دولتی؛ Bicuspid aortic valve

منتشر شده

در

توسط

دریچه آئورت دولتی

دریچه آئورت دولتی یک مشکل قلبی است که در بدو تولد وجود دارد. یعنی نقص مادرزادی قلب است.

دریچه آئورت بین محفظه سمت چپ قلب و شریان اصلی بدن به نام آئورت قرار دارد. فلپ های بافت روی دریچه با هر ضربان قلب باز و بسته می شود. فلپ ها را کاسپ می نامند. آنها مطمئن می شوند که خون در جهت صحیح جریان دارد.

معمولاً دریچه آئورت دارای سه لت است. یک دریچه دولتی فقط دو لت دارد. به ندرت، برخی از افراد با دریچه آئورت متولد می شوند که دارای یک یا چهار لت است. دریچه ای با یک لت را یونیکوسپید می گویند. دریچه ای با چهار لت کوادریکوسپید نامیده می شود.

تغییرات در دریچه آئورت می تواند باعث مشکلات سلامتی شود، از جمله:

*     باریک شدن دریچه آئورت که به آن تنگی دریچه آئورت می گویند. ممکن است دریچه به طور کامل باز نشود. جریان خون از قلب به بدن کاهش یافته یا مسدود می شود.

*    جریان خون به عقب که به آن نارسایی دریچه آئورت می گویند. گاهی اوقات، دریچه آئورت دولتی محکم بسته نمی شود. این باعث می شود خون به سمت عقب جریان یابد.

*     آئورت بزرگ شده که به آن آئورتوپاتی می گویند. بزرگ شدن آئورت خطر پارگی در پوشش آئورت را افزایش می دهد. به این پارگی دیسکسیون آئورت می گویند.

 

علائم

اگر دریچه دولتی باعث تنگی شدید آئورت یا نارسایی شدید آئورت شود، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

*     درد قفسه سینه.

*     تنگی نفس.

*     مشکل در ورزش کردن.

*     غش یا نزدیک شدن به غش.

 

اکثر افراد مبتلا به دریچه آئورت دولتی تا زمانی که بالغ شوند، علائم بیماری دریچه قلب را ندارند. اما برخی از نوزادان ممکن است علائم شدید داشته باشند.

 

تشخیص

هنگامی که آزمایشات برای مشکل سلامتی دیگری انجام می شود، ممکن است دریچه آئورت دولتی پیدا شود. پزشک ممکن است هنگام گوش دادن به قلب، سوفل قلبی را بشنود.

اکوکاردیوگرام می تواند تشخیص دریچه آئورت دولتی را تایید کند. این آزمایش از امواج صوتی برای ساختن فیلم هایی از ضربان قلب استفاده می کند. این نشان می دهد که چگونه خون در حفره های قلب، دریچه های قلب و آئورت حرکت می کند.

اگر دریچه آئورت دولتی دارید، معمولاً سی تی اسکن برای بررسی تغییرات در اندازه آئورت انجام می دهید.

درمان

اگر دریچه آئورت دولتی دارید، معمولاً به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آموزش دیده در زمینه بیماری های مادرزادی قلبی ارجاع داده می شوید. این نوع ارائه دهنده، متخصص قلب مادرزادی نامیده می شود.

هر کسی که دریچه آئورت دولتی دارد به معاینات منظم سلامت و آزمایشات تصویربرداری نیاز دارد. اکوکاردیوگرام برای باریک شدن یا نشتی دریچه آئورت بررسی می شود. این آزمایش همچنین به دنبال تغییرات در اندازه آئورت است.

درمان دریچه آئورت دولتی به شدت بیماری دریچه قلب بستگی دارد. ممکن است شامل داروها، روش ها و جراحی باشد.

داروها

هیچ دارویی برای ترمیم دریچه آئورت دولتی وجود ندارد. اما ممکن است از داروها برای درمان علائم ناشی از بیماری دریچه قلب استفاده شود. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است داروی فشار خون را توصیه کند.

 

جراحی یا سایر روش ها

اگر دریچه آئورت دولتی باعث ایجاد موارد زیر شود، ممکن است به جراحی نیاز باشد:

*     تنگی دریچه آئورت.

*     نارسایی دریچه آئورت.

*     آئورت بزرگ شده.

 

جراحی برای ترمیم یا تعویض دریچه آئورت انجام می شود. نوع جراحی انجام شده به شرایط خاص دریچه قلب و علائم شما بستگی دارد.

*     تعویض دریچه آئورت. جراح دریچه آسیب دیده را برمی دارد. با یک دریچه مکانیکی یا یک دریچه ساخته شده از بافت قلب گاو، خوک یا انسان جایگزین شده است. دریچه بافتی دریچه بافتی بیولوژیکی نامیده می شود. گاهی اوقات، دریچه آئورت با دریچه ریه خود فرد جایگزین می شود. دریچه ریه با یک دریچه بافت ریه از اهدا کننده فوت شده جایگزین می شود. این جراحی پیچیده تر، روش راس نامیده می شود.

دریچه های بافت بیولوژیکی به مرور زمان از بین می روند. ممکن است در نهایت نیاز به تعویض داشته باشند. اگر دریچه مکانیکی دارید، برای جلوگیری از لخته شدن خون باید مادام العمر از داروهای رقیق کننده خون استفاده کنید. شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود با هم در مورد مزایا و خطرات هر نوع دریچه صحبت می کنید.

*     جراحی ریشه آئورت و آئورت صعودی. جراحان بخش بزرگ شده آئورت را که در نزدیکی قلب قرار دارد، برمی دارند. با یک لوله مصنوعی به نام پیوند جایگزین می شود که در جای خود دوخته می شود. گاهی اوقات فقط بخش بزرگ شده آئورت برداشته می شود و دریچه آئورت باقی می ماند. دریچه آئورت نیز در طی این روش قابل تعویض یا تعمیر است.

*     بالون والولوپلاستی. این روش می تواند تنگی دریچه آئورت را در نوزادان و کودکان درمان کند. در بزرگسالان، دریچه آئورت بعد از عمل مجدداً باریک می شود. بنابراین معمولاً فقط در صورتی انجام می شود که برای جراحی خیلی بیمار باشید یا منتظر تعویض دریچه باشید.

 

این روش دریچه قلب از یک لوله نازک و انعطاف پذیر به نام کاتتر استفاده می کند. کاتتر دارای یک بالون در نوک است. جراح کاتتر را در شریان بازو یا کشاله ران قرار می دهد. سپس کاتتر به سمت دریچه آئورت هدایت می شود. پس از قرار گرفتن در محل، بالون باد می‌شود و باز شدن دریچه بزرگ‌تر می‌شود. بادکنک خالی شده است. کاتتر و بالون برداشته می شوند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

هرکسی که با دریچه آئورت دو لتی متولد شود، مادام العمر به معاینات سلامت نیاز دارد. یک پزشک دیده در زمینه بیماری های قلبی، به نام متخصص قلب، باید شما را از نظر تغییرات در وضعیت شما معاینه کند.

افرادی که دریچه آئورت دو لختی دارند بیشتر احتمال دارد به عفونت دیواره قلب مبتلا شوند. این عفونت اندوکاردیت عفونی نامیده می شود. مراقبت صحیح از دندان می تواند به کاهش خطر کمک کند.

دریچه آئورت دو لتی می تواند در خانواده ها منتقل شود، به این معنی که ارثی است. والدین، فرزندان و خواهران و برادران فردی که دارای دریچه آئورت دو لتی هستند باید برای بررسی وضعیت، اکوکاردیوگرام انجام دهند.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

ادامه مطلب

پزشکی

دلیل اصلی یبوست؛ راهکارها و درمان‌ یبوست

منتشر شده

در

توسط

دلیل اصلی یبوست چیست؟

یبوست یک وضعیت مزمن یا موقت است که باعث کاهش تعداد و یا تاخیر در حرکات روده می‌شود. دلیل اصلی یبوست ممکن است به عوامل مختلف باز گردد. در زیر چند دلیل اصلی یبوست آورده شده است:

۱. **تغذیه نامناسب:**
– کمبود فیبر در رژیم غذایی می‌تواند یکی از عوامل اصلی یبوست باشد. فیبر غذایی از گروه غذایی گیاهی به مواد ناتوان کننده راه روده افزوده می‌شود و به ایجاد حرکات روده منظم کمک می‌کند.

۲. **کم‌آبی:**
– مصرف کم آب می‌تواند یک دلیل اصلی یبوست باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده می‌کند و از طریق روده‌ها عبور پیدا می‌کند.

۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– کمبود فعالیت و ورزش می‌تواند حرکات روده را کاهش دهد و در نتیجه یبوست ایجاد کند.

۴. **مشکلات روحی:**
– استرس یا اضطراب می‌توانند به مشکلات گوارشی منجر شوند و باعث یبوست شوند.

۵. **مصرف برخی داروها:**
– مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد درد مختلف، داروهای ضد حساسیت و غیره ممکن است اثرات جانبی مانند یبوست داشته باشند.

۶. **بیماری‌های مزمن:**
– برخی بیماری‌های مزمن مانند متابولیسم غدد درون‌ریز (هیپوتیروئیدیسم)، دیابت و برخی بیماری‌های روده می‌توانند باعث یبوست شوند.

۷. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی، به ویژه در دوران بارداری یا دوران قاعدگی، ممکن است به یبوست منجر شوند.

در هر صورت، در صورتی که با یبوست مواجه هستید یا نگران آن هستید، بهتر است با پزشک خود مشاوره کنید تا علت اصلی را تشخیص دهید و درمان مناسب را دریافت کنید.

 

علت یبوست در زنان

یبوست در زنان می‌تواند به علت چندین عامل باشد. در زیر، عواملی که ممکن است در بروز یبوست در زنان تأثیرگذار باشند آورده شده است:

۱. **تغذیه نامناسب:**
– کمبود فیبر در رژیم غذایی یکی از علل شایع یبوست است. غذاهایی که حاوی فیبر کمی هستند، می‌توانند حرکات روده را کاهش دهند.

۲. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی مانند تغییرات در دوران قاعدگی، بارداری یا دوران استراحت (مثلوپاوز) می‌تواند به یبوست منجر شود. در بارداری به دلیل افزایش هورمون پروژسترون، که تأثیر آن بر روی عضلات روده را کاهش می‌دهد، یبوست رایج‌تر است.

۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی کم می‌تواند به کاهش حرکات روده و یبوست منجر شود. فعالیت و ورزش به حرکت عضلات روده کمک کرده و فرآیند گوارش را تسریع می‌بخشد.

۴. **استرس و اضطراب:**
– استرس و اضطراب می‌توانند به تغییر در عادات روده و افزایش فشار روانی منجر شوند.

۵. **مصرف داروها:**
– برخی از داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشند، مانند برخی از داروهای ضد افسردگی یا داروهای مسکن درد.

۶. **مشکلات گوارشی:**
– برخی از مشکلات گوارشی مانند متابولیسم غدد درون‌ریز (هیپوتیروئیدیسم) یا بیماری‌های روده می‌توانند باعث یبوست شوند.

۷. **سابقه عمل جراحی:**
– برخی از عمل‌های جراحی در ناحیه شکم و روده می‌توانند به تغییرات در حرکات روده و یبوست منجر شوند.

در هر صورت، اگر شما یا کسی دیگر با یبوست مواجه است و این مشکل به طور مداوم ادامه دارد، بهتر است با یک پزشک مشورت کرده و علت دقیق را تشخیص دهید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق بگذارد و یک برنامه درمانی مناسب ارائه دهد.

 

علت یبوست در مردان

یبوست در مردان می‌تواند به علت عوامل متعددی باشد. در زیر، برخی از علل ممکن برای یبوست در مردان ذکر شده‌اند:

۱. **کمبود فیبر:**
– مصرف کم فیبر در رژیم غذایی می‌تواند حرکت روده را کاهش دهد و به یبوست منجر شود. مصرف میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل می‌تواند به بهبود حالت روده کمک کند.

۲. **کمبود آب:**
– مصرف کم آب می‌تواند تاثیر منفی بر حالت روده داشته باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده می‌کند.

۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی کم می‌تواند حرکت روده را کاهش دهد و در نتیجه یبوست ایجاد کند. ورزش و فعالیت بدنی به حرکت عضلات روده کمک کرده و فرآیند گوارش را تسریع می‌بخشد.

۴. **مصرف برخی داروها:**
– مصرف برخی از داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشد. به‌عنوان مثال، داروهای ضد درد، داروهای ضد افسردگی، و داروهای مسکن ممکن است باعث یبوست شوند.

۵. **مشکلات گوارشی:**
– برخی از مشکلات گوارشی مانند مشکلات در روده، نارسایی کلیه، یا بیماری‌های التهابی می‌توانند باعث یبوست شوند.

۶. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی، به‌ویژه در دوران میانسال، می‌توانند به یبوست منجر شوند.

در صورتی که یک مرد با یبوست مواجه است و این مشکل به طور مداوم ادامه دارد یا نگران کننده است، مشاوره با پزشک توصیه می‌شود. پزشک می‌تواند علت دقیق را تشخیص دهد و یک برنامه درمانی مناسب را پیشنهاد کند.

دلایل یبوست طولانی

یبوست طولانی ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد. در ادامه، چند دلیل احتمالی برای یبوست طولانی ذکر شده‌اند:

۱. **عوامل رژیم غذایی:**
– **کمبود فیبر:** مصرف کم فیبر در رژیم غذایی ممکن است یکی از عوامل اصلی یبوست باشد. فیبر به حفظ سلامت روده و تشویق به حرکت حاشیه‌ای مواد غذایی کمک می‌کند.
– **کمبود آب:** مصرف کم آب می‌تواند تأثیر منفی بر حالت روده داشته باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده و حفظ حالت طبیعی مخاط روده دارد.

۲. **فعالیت بدنی ناکافی:**
– کمبود فعالیت بدنی و ورزش ممکن است حرکت عضلات روده را کاهش داده و به یبوست منجر شود. فعالیت ورزشی به حرکت روده و تسریع در فرآیند گوارش کمک می‌کند.

۳. **عوامل روانی:**
– استرس، اضطراب یا افسردگی می‌توانند به تغییرات در عادات روده و حرکت آنها منجر شوند.

۴. **مصرف داروها:**
– برخی داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشند. به عنوان مثال، داروهای مسکن درد، داروهای ضد افسردگی، و داروهای ضد حساسیت.

۵. **بیماری‌های مزمن:**
– برخی از بیماری‌های مزمن مانند دیابت، متابولیسم غدد درون‌ریز (هیپوتیروئیدیسم)، یا بیماری‌های روده می‌توانند باعث یبوست شوند.

۶. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی در دوران بارداری، دوران قاعدگی یا میانسال ممکن است به یبوست منجر شوند.

۷. **عوامل سنی:**
– با پیشرفت سن، حرکت عضلات روده ممکن است کاهش یابد که باعث یبوست شود.

۸. **عوامل ژنتیک:**
– برخی از افراد ممکن است به دلایل ژنتیکی به یبوست مبتلا شوند.

در هر صورت، اگر شما یا کسی دیگر با یبوست طولانی مواجه هستید، مهم است که با پزشک مشاوره کنید. پزشک می‌تواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی مناسب را تدوین کند.

 

درمان یبوست و پاکسازی روده

درمان یبوست و پاکسازی روده ممکن است به وسیله تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی، استفاده از داروها، و در موارد خاص، اجرای تداوم بخش‌های پزشکی صورت گیرد. در زیر تعدادی از روش‌های درمان یبوست آورده شده است:

۱. **افزایش مصرف فیبر:**
– افزودن مواد غذایی حاوی فیبر به رژیم غذایی می‌تواند بهبود حرکات روده و پیشگیری از یبوست کمک کند. میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، و حبوبات منابع خوبی از فیبر هستند.

۲. **مصرف آب:**
– مصرف کافی آب مهم است. آب کمک به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده می‌کند.

۳. **ورزش و فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی منظم می‌تواند حرکت روده را تسریع بخشد. ورزش‌های سبک مثل پیاده‌روی، شنا، یا دوچرخه‌سواری می‌توانند مفید باشند.

۴. **تغییر عادات روده‌ای:**
– ایجاد عادت روزانه برای مراجعه به دستگاه توالت و ایستاده نشستن به مدت کافی می‌تواند به حرکت طبیعی روده کمک کند.

۵. **استفاده از داروها:**
– در مواردی که تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی کافی نیستند، پزشک ممکن است داروهای مسهل یا نرم‌کننده مدفوع تجویز کند.

۶. **پاکسازی روده:**
– در موارد خاص، پزشک می‌تواند روش‌های پاکسازی روده مثل کلینیک مراقبت‌های گیاهی یا استفاده از ملین‌های تجویز کند.

۷. **برخی از داروهای تنظیم‌کننده حرکت روده:**
– برخی از داروها مانند لاکتولوز (Lactulose) یا پلی‌اِتیلن گلیکول (Polyethylene Glycol) ممکن است به عنوان داروهای تنظیم‌کننده حرکت روده تجویز شوند.

۸. **مشاوره پزشکی:**
– اگر یبوست به علت بیماری مزمن یا شرایط خاصی ایجاد شده باشد، مشاوره با پزشک متخصص و اجرای برنامه درمانی متناسب با وضعیت می‌تواند کمک کننده باشد.

با این حال، هرگاه که با یبوست مواجه می‌شوید، مهم است که با پزشک خود مشاوره کنید تا علت دقیق تعیین شود و یک برنامه درمانی مناسب برای شما تدوین گردد.

 

درمان فوری یبوست

درمان فوری یبوست ممکن است نیاز به راهکارهای سریع و موثر داشته باشد. در اینجا چند راهکار فوری برای مدیریت یبوست آورده شده است:

۱. **مصرف آب بیشتر:**
– نوشیدن آب به مقدار زیاد می‌تواند به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده کمک کند. این کار ممکن است حرکت مدفوع را تسریع بخشد.

۲. **مصرف فیبر:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر از جمله میوه‌ها، سبزیجات، و غلات کامل می‌تواند حرکت روده را تحریک کرده و به تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند.

۳. **ولزلین:**
– ولزلین یک نوع ملین است که به صورت محلول یا قرص در داروخانه‌ها موجود است. مصرف ویاگرایی می‌تواند به نرم کردن مدفوع و تسریع در تخلیه آن کمک کند.

۴. **ملین‌ها:**
– استفاده از ملین‌ها یا داروهای تسهیل‌کننده مدفوع می‌تواند به سرعت مواد معده را از روده عبور دهد. اما باید با دقت و به میزان توصیه شده توسط پزشک مصرف شوند.

۵. **تحریک الکتریکی:**
– برخی از دستگاه‌های تحریک الکتریکی ممکن است توسط پزشک در صورت لزوم برای تحریک حرکت روده مورد استفاده قرار گیرند.

در هر صورت، درمان فوری یبوست باید با دقت صورت گیرد و در صورتی که مشکل به طور مداوم ادامه دارد یا علائم شما شدید است، بهتر است فوراً به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی متناسب با وضعیت شما را ارائه دهد.

 

درمان قطعی یبوست

درمان قطعی یبوست بستگی به علت اصلی و شدت مشکل دارد. در بعضی موارد، تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی ممکن است به تنهایی کافی باشد، در حالی که در موارد دیگر نیاز به درمان‌های دارویی یا راهکارهای پزشکی خاص ممکن است وجود داشته باشد. در ادامه چند راهکار برای درمان قطعی یبوست ذکر شده است:

۱. **تغییرات در رژیم غذایی:**
– افزایش مصرف فیبر: مصرف مواد غذایی حاوی فیبر مثل میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، و حبوبات می‌تواند به تسریع در حرکات روده و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند.
– مصرف آب بیشتر: نوشیدن مقدار کافی آب مهم است تا فیبر به خوبی عمل کند و روده را نرم کند.

۲. **ورزش و فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی منظم می‌تواند به حرکت عضلات روده کمک کرده و درمان یبوست کمک کند.

۳. **مصرف داروها:**
– داروهای تنظیم کننده حرکت روده: برخی از داروها مانند لاکتولوز یا ملین‌ها ممکن است توسط پزشک تجویز شوند.
– داروهای ملین‌ها: این دسته از داروها مواد معده را نرم کرده و تسریع در تخلیه مدفوع می‌کنند.

۴. **بهبود عادات روده‌ای:**
– ایجاد عادت روزانه برای مراجعه به دستگاه توالت و تخلیه مدفوع می‌تواند در درمان یبوست مؤثر باشد.

۵. **پزشکی و روش‌های پیشرفته:**
– در موارد خاص و شدید، پزشک ممکن است روش‌های پیشرفته‌تری مانند تحریک الکتریکی، بیوفیدبک، یا جراحی را توصیه کند.

با این حال، هر چند که تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی می‌توانند بهبود زیادی در یبوست برای بسیاری از افراد ایجاد کنند، اما برای درمان قطعی و در موارد خاصی که نیاز به راهکارهای پزشکی دارد، مهم است با پزشک خود مشاوره کرده و برنامه درمانی مناسب را ایجاد کنید.

 

درمان خانگی یبوست

تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی ممکن است در کنترل یبوست و بهبود حالت روده مؤثر باشد. در زیر تعدادی از راهکارهای خانگی که ممکن است در درمان یبوست کمک کنند آورده شده است. با این حال، قبل از اجرای هرگونه تغییر یا استفاده از درمان‌های خانگی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید:

۱. **افزودن فیبر به رژیم غذایی:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر از جمله میوه‌ها (مثل زردآلو، انگور، و سیب)، سبزیجات (مثل برگهای سبز، هویج، و گوجه)، و غلات کامل (مثل نان و جو) می‌تواند به تسهیل در حرکت روده کمک کند.

۲. **مصرف آب:**
– نوشیدن آب به مقدار کافی مهم است تا به فیبر کمک کند و روده را نرم تر کند.

۳. **مصرف میوه خشک و آب‌آشامیدن:**
– مصرف میوه‌های خشک مثل خرما و آب‌آشامیدن می‌تواند مواد معده را نرم‌تر کرده و تسهیل در تخلیه مدفوع ایجاد کند.

۴. **استفاده از ملین‌ها:**
– در برخی موارد، استفاده از ملین‌های خفیف ممکن است به نرم کردن مدفوع و تسهیل در تخلیه آن کمک کند. اما قبل از استفاده از هر گونه دارو، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

۵. **مصرف چای گیاهان دارویی:**
– برخی گیاهان دارویی مثل چای سنا و چای زردچوبه ممکن است در تسهیل تخلیه مدفوع مؤثر باشند. با این حال، مصرف آنها باید با احتیاط و بر اساس راهنمای پزشک صورت گیرد.

۶. **ورزش:**
– فعالیت بدنی منظم مانند پیاده‌روی، شنا، یا دوچرخه‌سواری می‌تواند به بهبود حرکت روده و پیشگیری از یبوست کمک کند.

۷. **زمان مراجعه به دستگاه توالت:**
– ایجاد عادت به مراجعه به دستگاه توالت در زمانهای ثابت می‌تواند به تنظیم حرکت روده کمک کند.

به هر حال، در صورتی که یبوست به طور مداوم ادامه دارد یا شدیدتر می‌شود، بهتر است با پزشک مشورت کنید. او می‌تواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی مناسب را ارائه دهد.

 

معجزه ای برای درمان یبوست

متاسفانه، تا کنون هیچ “معجزه ای” برای درمان یبوست وجود ندارد. یبوست یک مشکل شایع و پرتکرار است که ممکن است به علت عوامل مختلفی از جمله رژیم غذایی نادرست، کمبود فعالیت بدنی، کمبود مایعات، یا مسائل گوارشی ناشی از بیماری‌ها و شرایط مختلف رخ دهد.

بهترین راه برای درمان یبوست این است که با یک پزشک مشورت کرده و به تشخیص وی اعتماد کنید. پزشک ممکن است بر اساس علت دقیق یبوست شما، برنامه درمانی مخصوصی تدوین کند که ممکن است شامل تغییرات در رژیم غذایی، مصرف داروها، افزایش فعالیت بدنی، و سایر رویکردهای درمانی باشد.

درمان یبوست ممکن است زمانی برای بهبود نیاز داشته باشد و در برخی موارد، نیاز به تغییرات در سبک زندگی بلندمدت دارد. همچنین، خودداری از استفاده از راهکارهای “معجزه‌آسا” یا داروهای بدون نیاز به نظر پزشک ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. در نتیجه، همواره مشورت با پزشک و پیروی از راهنمایی‌های وی بهترین اقدام است.

 

چه زمانی یبوست خطرناک است

یبوست به طور عمومی یک مشکل شایع است و در اکثر موارد ناشی از عوامل غذایی یا سبک زندگی است که با تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی می‌توان بهبود آن را دید. با این حال، در برخی موارد، یبوست می‌تواند نشانه مشکلات جدی‌تر یا بیماری‌های خاصی باشد. در زیر شرایطی ذکر شده‌اند که نشانگر خطر یبوست خطرناک می‌باشند:

۱. **تغییرات ناگهانی در الگوی روده:**
– اگر شما الگوی عادی حرکات روده خود را تغییر داده و مشاهده می‌کنید که مدت زمان بین مدفوع‌ها یا شدت آنها افزایش یا کاهش پیدا می‌کند، این ممکن است نشانگر مشکلاتی مثل انسداد روده باشد.

۲. **همراه با علائم دیگر:**
– اگر یبوست همراه با علائم دیگری مثل درد شدید در ناحیه شکم، تهوع و استفراغ مداوم، افت فشار خون، خون در مدفوع یا از دست دادن وزن بیش از حد باشد، این ممکن است نشانگر مشکلات جدی باشد.

۳. **بیماری‌های مرتبط با روده:**
– برخی بیماری‌های مزمن مانند بولیمیا، سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، یا بیماری‌های التهابی روده ممکن است باعث یبوست شوند و نیاز به مراقبت پزشکی خاص داشته باشند.

۴. **تحت درمانهای خاص:**
– استفاده از داروهای خاص مانند مسکن‌ها، آنتی‌دپرسان‌ها، یا دیگر داروهایی که می‌توانند اثر بر حرکت روده داشته باشند، ممکن است باعث یبوست شود.

۵. **تاریخچه بیماری قبلی:**
– افرادی که قبلاً مشکلات جدی روده یا جراحی روده داشته‌اند، باید به موارد یبوست خود توجه ویژه داشته باشند.

هر گاه که با شدت یبوست یا علائم مرتبط با آن مواجه می‌شوید، مهم است که به پزشک مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید. در بعضی موارد، یبوست ممکن است نشانه مشکلات جدی مخفی شده یا بیماری‌های مربوط به سیستم گوارش باشد که نیاز به بررسی و درمان دارد.

 

برای یبوست چی بخوریم

تغییرات در رژیم غذایی می‌تواند در کنترل یبوست مؤثر باشد. در زیر چند نکته و مواد غذایی را برای کمک به درمان یبوست ذکر کرده‌ام:

۱. **افزودن فیبر به رژیم غذایی:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر می‌تواند به تسریع در حرکت روده و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند. میوه‌ها (مثل سیب، انگور، و هلو)، سبزیجات (مثل هویج، گوجه، و بادمجان)، و غلات کامل (مثل نان و جو) منابع خوبی از فیبر هستند.

۲. **مصرف مواد غذایی حاوی پروبیوتیک:**
– مواد غذایی حاوی پروبیوتیک (باکتری‌های مفید) می‌توانند به بهبود تعادل میکروبی در روده و افزایش فعالیت روده کمک کنند. مثال‌هایی از مواد غذایی با پروبیوتیک شامل ماست، کره مخصوص، و گیاهان ترشی‌خوری هستند.

۳. **مصرف مایعات بیشتر:**
– مصرف کافی آب مهم است تا به فیبر کمک کند و روده را نرم‌تر کند. نوشیدن آب در طول روز به حفظ وضعیت آبی بدن و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک می‌کند.

۴. **استفاده از روغن‌های نیمه‌جامد:**
– مصرف روغن‌های نیمه‌جامد مانند روغن زیتون می‌تواند به نرم کردن مدفوع کمک کند و در بهبود حرکت روده مؤثر باشد.

۵. **مصرف آلوئه‌ورا:**
– برخی افراد با مصرف آلوئه‌ورا (گیاهی با خواص آنتی-التهابی و آرامش‌بخش) می‌گویند که می‌تواند در کنترل یبوست مؤثر باشد. با این حال، قبل از استفاده، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

۶. **ورزش منظم:**
– فعالیت بدنی منظم مانند پیاده‌روی، شنا، یا دوچرخه‌سواری می‌تواند به بهبود حرکت روده و جلوگیری از یبوست کمک کند.

قبل از اعمال تغییرات در رژیم غذایی یا استفاده از هرگونه مکمل غذایی، بهتر است با پزشک مشورت کنید، به خصوص اگر مشکل یبوست به مدت طولانی ادامه دارد یا با علائمی جدی همراه باشد.

 

خاکشیر برای یبوست

خاکشیر یک نوع مکمل غذایی است که به عنوان منبع فیبر و مواد مغذی مفید برای سلامتی گوارش شناخته می‌شود. این محصول معمولاً از پوست خشک شده بذرهای گیاه خاکشیر تهیه می‌شود. خاکشیر فیبر محلولی به نام گوارو گلوکومانان دارد که ممکن است در تسریع حرکت روده و تسهیل در تخلیه مدفوع مؤثر باشد.

بعضی از تحقیقات نشان داده‌اند که خاکشیر ممکن است در کاهش یبوست و بهبود علائم آن موثر باشد. با این حال، همواره قبل از استفاده از هر نوع مکمل غذایی یا تغییرات در رژیم غذایی، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

اگر تصمیم به استفاده از خاکشیر یا هر مکمل دیگری برای مدیریت یبوست گرفته‌اید، موارد زیر را در نظر بگیرید:

۱. **مشورت با پزشک:**
– پیشنهاد می‌شود که با پزشک خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل کنید که استفاده از خاکشیر مناسب و بدون هیچگونه تداخل با وضعیت سلامت شماست.

۲. **آغاز با مقدار کم:**
– اگر تصمیم به مصرف خاکشیر گرفته‌اید، آغاز کنید با مقدار کم و سپس تدریجاً افزایش دهید تا به بدن زمان بدهید تا به تغییرات عادت کند.

۳. **مصرف آب:**
– همراه با مصرف خاکشیر، باید به میزان کافی آب نیز مصرف کنید. این کمک می‌کند تا فیبر به خوبی عمل کند و روده را نرم‌تر کند.

۴. **علائم ناخواسته:**
– در صورتی که هنگام مصرف خاکشیر علائم ناخواسته مثل افزایش احساس نفخ یا درد شکمی داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید.

در کل، هر گونه تغییر در رژیم غذایی یا مصرف مکمل غذایی باید با دقت و با مشورت پزشک یا متخصص تغذیه انجام شود، به ویژه اگر مشکل یبوست مزمن باشد یا با علائم جدی همراه باشد.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

ادامه مطلب
تبلیغات
تبلیغات
تبلیغات
تبلیغات
تبلیغات

برترین ها