امروزه به دلیل شرایط خاص و دگرگونه شده‌ی زندگی بشر انواع مختلف سرطان ها بروز پیدا کرده و سرطان سینه و انواع سرطان سینه هم در بین زنان شیوع یافته است و درمان سرطان سینه نیز بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

هرچند درمان سرطان سینه روز به روز پیشرفت می کند، اما در نظر داشت که همچنان تشخیص سرطان سینه در مراحل ابتدایی و یافتن علت سرطان سینه در علم پزشکی و درمانی بسیار مهم است. زنان باید با افزایش آگاهی خود در مورد انواع بیماری های زنان، در مورد علائم سرطان سینه در زنان اطلاعات کسب کنند تا خودشان بتوانند تشخیص سرطان سینه را در همان ابتدا پیش از بدخیم شدن با معاینات فیزیکی در خانه انجام دهند.

سرطان پستان یکی از شایع‌ترین نوع‌های سرطان در زنان است و به عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل بهداشتی جهان شناخته می‌شود. درمان سرطان پستان در سال‌های اخیر به دلیل پیشرفت‌های بزرگی که در زمینه تشخیص و درمان این بیماری صورت گرفته است، بسیار پیشرفت کرده است. در این مقاله به بررسی راه‌های جدید درمان سرطان پستان پرداخته می‌شود.

درمان سرطان سینه گرید ۱، درمان سرطان سینه گرید ٢، درمان سرطان سینه گرید ۳ پس از تشخیص به انتخاب شیوه های درمانی صحیح و پیگیری منظم فرایند درمان بستگی دارد. همواره باید در نظر داشته باشید که درمان سرطان سینه در مراحل اولیه بسیار راحت تر است و مدت زمان درمان سرطان سینه به میزان پیشرفته بودن سرطان بستگی دارد.

در بخش زیر در سایت سلامتی لایف یار، به طور خلاصه و مفید شیوه های تشخیص سرطان سینه، درمان سرطان سینه با روش های جدید و راه های پیشگیری از سرطان سینه ذکر شده است.

بخش اول: تشخیص سرطان پستان

– تشخیص با استفاده از تصویربرداری با رادیوایزوتوپ (Molecular Breast Imaging)
– تشخیص با استفاده از تصویربرداری با نور (Optical Imaging)
– تشخیص با استفاده از تصویربرداری سه بعدی (۳D Mammography)

بخش دوم: روش‌های جدید درمان سرطان پستان

– درمان با استفاده از تراپی هدفمند (Targeted Therapy)
– درمان با استفاده از ایمونوتراپی (Immunotherapy)
– درمان با استفاده از ترکیب درمان‌های مختلف (Combination Therapy)
– درمان با استفاده از رادیوتراپی (Radiation Therapy)

بخش سوم: روش‌های پیشگیری از سرطان پستان

– استفاده از داروهای پیشگیری از سرطان (Chemoprevention)
– استفاده از واکسن‌های پیشگیری از سرطان (Cancer Vaccines)
– تغییرات در سبک زندگی (Lifestyle Changes)

سخن پایانی
راه‌های جدید درمان سرطان پستان شامل تشخیص با استفاده از تصویربرداری با رادیوایزوتوپ، تصویربرداری با نور و تصویربرداری سه بعدی، درمان با استفاده از تراپی هدفمند، ایمونوتراپی، ترکیب درمان‌های مختلف و رادیوتراپی هستند. همچنین، روش‌های پیشگیری از سرطان پستان شامل استفاده از داروهای پیشگیری از سرطان، واکسن‌های پیشگیری از سرطان و تغییرات در سبک زندگی هستند. این روش‌ها باعث شده‌اند که درمان سرطان پستان بهبود چشمگیری پیدا کند و توانایی زنده ماندن بیماران را بهبود بخشد.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

خلاصه

سندرم آنتی فسفولیپید چیست؟ سندرم آنتی فسفولیپید یا Antiphospholipid syndrome (APS) وضعیتی است که در آن سیستم ایمنی به‌اشتباه آنتی بادی‌هایی ایجاد می‌کند که به بافت‌های بدن حمله می‌کنند. این آنتی‌بادی‌ها می‌توانند باعث تشکیل لخته خون در شریان‌ها و وریدها شوند.

لخته‌های خون می‌توانند در پاها، ریه‌ها و سایر اندام‌ها مانند کلیه‌ها و طحال تشکیل شوند. لخته‌ها می‌توانند منجر به حمله قلبی، سکته مغزی و سایر بیماری‌ها شوند. در طول بارداری، سندرم آنتی فسفولیپید همچنین می‌تواند منجر به سقط‌جنین و مرده زایی شود. برخی از افرادی که این سندرم را دارند هیچ علامت یا نشانه‌ای ندارند.

هیچ درمانی برای این بیماری غیرمعمول وجود ندارد، اما داروها می‌توانند خطر لخته شدن خون و سقط‌جنین را کاهش دهند.

علائم

علائم سندرم آنتی فسفولیپید و نشانه‌های سندرم آنتی فسفولیپید می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

* لخته‌های خون در پاها (DVT). علائم یک DVT شامل درد، تورم و قرمزی است. این لخته‌ها می‌توانند به ریه‌ها (آمبولی ریوی) بروند.

* سقط‌جنین یا مرده زایی مکرر. از دیگر عوارض بارداری شامل فشار خون بالا (پره اکلامپسی) و زایمان زودرس است.

* سکته مغزی. می‌تواند در فرد جوانی که سندرم آنتی فسفولیپید دارد رخ دهد اما هیچ عامل خطرساز شناخته شده‌ای برای بیماری‌های قلبی عروقی وجود ندارد.

* حمله ایسکمیک گذرا (TIA). مشابه سکته مغزی، TIA معمولاً تنها چند دقیقه طول می‌کشد و هیچ آسیب دائمی ایجاد نمی‌کند.

* کهیر. در برخی از افراد کهیر قرمز با الگوی توری مانند ایجاد می‌شود.

علائم و نشانه‌های کم‌تر شایع عبارتند از:

* علائم عصبی. سردردهای مزمن از جمله میگرن؛ زوال عقل و تشنج زمانی ممکن است که یک لخته خون جریان خون به بخش‌هایی از مغز را مسدود کند.

* بیماری قلبی عروقی. سندرم آنتی فسفولیپید می‌تواند به دریچه‌های قلب آسیب برساند.

* تعداد پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی). این کاهش در سلول‌های خونی مورد نیاز برای لخته شدن می‌تواند باعث بروز خونریزی به‌ویژه از بینی و لثه شود. خونریزی به پوست در صورت لکه‌های کوچک قرمز ظاهر خواهد شد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر خونریزی توضیح داده نشده‌ای در بینی یا لثه؛ دوره قاعدگی بسیار سنگین؛ استفراغ به‌رنگ قرمز روشن یا شبیه به قهوه؛ مدفوع تیره، مدفوع تیره یا مدفوع قرمز روشن؛ یا درد توضیح داده نشده شکمی دارید، باید سریع به پزشک مراجعه کنید.

در صورت داشتن علائم و نشانه‌های زیر به اورژانس مراجعه کنید:

* سکته مغزی. یک لخته در مغز می‌تواند باعث بی حسی ناگهانی، ضعف یا فلج صورت، بازو یا پا شود. ممکن است در صحبت کردن یا درک گفتار، اختلالات بینایی و سردرد شدید دچار مشکل شوید.

* آمبولی ریوی. اگر یک لخته در ریه شما ایجاد شود، ممکن است تنگی نفس ناگهانی، درد قفسه سینه و سرفه کردن با مخاط خون‌آلود را تجربه کنید.

* ترومبوز ورید عمیق (DVT). علائم و نشانه‌های DVT ها شامل تورم، قرمزی یا درد در پا یا بازو است.

دلایل

سندرم آنتی فسفولیپید زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به‌اشتباه آنتی بادی‌هایی تولید می‌کند که احتمال لخته شدن خون را بسیار بیشتر می‌کند. آنتی‌بادی‌ها معمولاً از بدن در برابر مهاجمانی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها محافظت می‌کنند.

سندرم آنتی فسفولیپید می‌تواند ناشی از یک بیماری زمینه‌ای مانند یک اختلال خودایمنی باشد.

عوامل خطر

سندرم آنتی فسفولیپید در زنان شایع‌تر از مردان است. داشتن یک بیماری خودایمنی دیگر مانند لوپوس، خطر سندرم آنتی فسفولیپید را افزایش می‌دهد.

داشتن آنتی بادی‌های مرتبط با سندرم آنتی فسفولیپید بدون ایجاد علائم و نشانه‌ها امکان‌پذیر است اما داشتن این آنتی‌بادی‌ها خطر ابتلا به لخته شدن خون را افزایش می‌دهد، به‌خصوص اگر:

* باردار شوید

* برای مدتی بی حرکت بمانید، مانند استراحت روی تخت یا نشستن در طول پرواز طولانی.

* جراحی کنید

سیگار بکشید

* برای یائسگی از داروهای ضدبارداری خوراکی یا استروژن درمانی استفاده‌کنید

* سطح کلسترول و تری‌گلیسیرید بالا داشته‌باشید

عوارض

عوارض سندرم آنتی فسفولیپید می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

* نارسایی کلیه. نارسایی کلیه می‌تواند ناشی از کاهش جریان خون به کلیه‌ها باشد.

* سکته مغزی. افزایش جریان خون به بخشی از مغز می‌تواند باعث سکته مغزی شود که می‌تواند منجر به آسیب‌های عصبی دائمی مانند فلج جزئی و از دست دادن قدرت گفتار شود.

* مشکلات قلبی – عروقی. یک لخته خون در پای شما می‌تواند به دریچه‌های رگ‌ها آسیب برساند، که خون را به‌سمت قلب شما جریان می‌دهند. این امر می‌تواند منجر به تورم مزمن و تغییر رنگ در بخش تحتانی پاهای شما شود. یک عارضه احتمالی دیگر آسیب قلبی است.

* مشکلات ریه. این مشکلات می‌تواند شامل فشار خون بالا در ریه‌ها و آمبولی ریوی باشد.

* عوارض بارداری. این عوارض می‌تواند شامل سقط‌جنین، مرده زایی، زایمان زودرس، رشد آهسته جنین و فشار خون بالا در دوران بارداری (پره اکلامپسی) باشد.

به‌ندرت، در موارد شدید، سندرم آنتی فسفولیپید می‌تواند منجر به آسیب چندین عضو در یک زمان کوتاه شود.

تشخیص

اگر مواردی از لخته شدن خون یا از سقط‌جنین داشته‌اید که با بیماری‌های شناخته شده توضیح داده نمی‌شود، پزشک شما می‌تواند آزمایش‌های خون را برای بررسی لخته شدن خون و وجود آنتی بادی‌های مرتبط با سندرم آنتی فسفولیپید برنامه ریزی کند.

برای تایید تشخیص سندرم آنتی فسفولیپید، آنتی‌بادی‌ها باید حداقل دو بار، در آزمایش‌های انجام شده با فاصله ۱۲ هفته یا بیشتر در خون شما ظاهر شوند.

شما می‌توانید آنتی بادی‌های آنتی فسفولیپید داشته‌باشید و هرگز علائم یا نشانه‌ای از آنها را بروز ندهید. تشخیص سندرم آنتی فسفولیپید تنها زمانی انجام‌می‌شود که این آنتی‌بادی‌ها باعث مشکلات سلامتی شوند.

درمان

اگر لخته خون دارید، درمان اولیه استاندارد شامل ترکیبی از داروهای رقیق کننده خون است. رایج‌ترین آنها هپارین و وارفارین هستند. هپارین سریع عمل می‌کند و از طریق تزریق وارد بدن می‌شود. وارفارین به‌شکل قرص مصرف شده و چند روز طول می‌کشد تا اثر کند. آسپیرین نیز یک رقیق کننده خون است.

هنگامی که شما با مصرف داروها خون را رقیق می‌کنید، باید بدانید که خطر خونریزی افزایش می‌یابد. پزشک شما دوز خون شما را با آزمایش خون تحت نظر می‌گیرد تا مطمئن شود که خون شما به‌اندازه کافی قادر به لخته شدن است تا خونریزی اتفاق افتاده در یک برش یا خونریزی زیر پوستی در محل یک کبودی را متوقف کند.

شواهدی وجود دارد که نشان‌می‌دهد داروهای دیگر نیز ممکن است در درمان سندرم آنتی فسفولیپید مفید باشند. این داروها شامل هیدروکسی کلروکین (Plaquenil)، ریتوکسیماب (ریتوکسان) و استاتین‌ها هستند. البته مطالعه بیشتری در این زمینه لازم است.

درمان در دوران بارداری

در صورت ابتلا به سندرم آنتی فسفولیپید به‌ویژه با درمان می‌توان بارداری موفقی داشت. درمان معمولاً شامل هپارین یا هپارین به‌همراه آسپرین است. وارفارین به زنان باردار داده نمی‌شود زیرا می‌تواند روی جنین تأثیر بگذارد.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

بسته به برنامه درمانی شما برای سندرم آنتی فسفولیپید، گام‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید برای محافظت از سلامت خود بردارید. اگر داروهای ضد انعقاد خون مصرف می‌کنید، مراقبت بیشتری برای جلوگیری از آسیب دیدن خود و جلوگیری از خونریزی انجام دهید.

* از ورزش‌های تماسی یا سایر فعالیت‌هایی که می‌توانند باعث کبودی یا آسیب شوند یا باعث افتادن شما شوند، اجتناب کنید.

* از مسواک نرم و نخ‌های دندان دارای موم استفاده‌کنید.

* به‌جای تیغ اصلاح، از ماشین ریش تراش استفاده‌کنید.

* هنگام استفاده از چاقو، قیچی و دیگر ابزارهای تیز دقت بیشتری به خرج دهید.

* زنان باید از استفاده از استروژن درمانی برای پیشگیری از بارداری یا یائسگی خودداری کنند.

مکمل‌های غذایی و رژیم‌غذایی

غذاها و داروهای خاص ممکن است بر میزان عملکرد رقیق کننده خون شما تأثیر بگذارند. از پزشک خود در این باره راهنمایی بخواهید:

* انتخاب‌های رژیم‌غذایی ایمن. ویتامین K می‌تواند اثر وارفارین را کاهش دهد. ممکن است لازم باشد از خوردن مقادیر زیادی از غذاهای حاوی ویتامین K مانند آووکادو، کلم بروکلی، کلم بروکسل، کلم برگ، سبزی‌های برگی و لوبیا چشم بلبلی اجتناب کنید. الکل می‌تواند اثر ضدالتهابی وارفارین را افزایش دهد. اگر از مشروبات الکلی استفاده می‌کنید به‌طور جدی باید مصرف آن‌ها را کنار بگذارید.

* داروهای ایمن و مکمل‌های غذایی. برخی از داروها، ویتامین‌ها و محصولات گیاهی می‌توانند به‌طور خطرناکی با وارفارین اثر متقابل داشته‌باشند که شامل برخی از تسکین دهنده‌های درد، داروهای سرماخوردگی، درمان‌های معده یا مولتی‌ویتامین‌ها و همچنین سیر، ژنکو و چای سبز است.

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

در اغلب موارد، عوارض سندرم آنتی فسفولیپید – مانند DVT، سکته مغزی یا سقط‌جنین – شما را وادار به مراجعه به پزشک می‌کند. بسته به عوارض شما، احتمالاً به متخصص بیماری‌های عروقی، زنان و زایمان یا هماتولوژی مراجعه خواهید کرد.

این اطلاعات به شما کمک می‌کند برای قرار ملاقات آماده شوید.

کاری که می‌توانید انجام دهید

از هر گونه محدودیت از پیش تعیین شده آگاه باشید. هنگامی که یک قرار ملاقات را می‌گذارید، از خود بپرسید آیا کاری هست که باید از قبل انجام دهید یا خیر. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

* علائم و نشانه‌های شما و زمان شروع آنها

* اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله رویدادهای مهم اخیر یا تغییرات بزرگ در زندگی شما

* اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر شرایط یا عفونت‌هایی که دارید و سابقه پزشکی خانوادگی، به‌ویژه بستگان نزدیک که سندرم آنتی فسفولیپید داشته‌اند

* تمام داروها، ویتامین‌ها و سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، از جمله دوز مصرفی

سؤالاتی که باید از پزشک بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته‌باشید تا به شما در به‌خاطر سپردن اطلاعاتی که به‌دست می‌آورید کمک کند.

برای سندرم آنتی فسفولیپید، برخی سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

* مهم‌ترین علت علائم من چیست؟

* من به چه آزمایش‌هایی نیاز دارم؟

* شما چه درمانی را توصیه می‌کنید؟

* از کجا بفهمیم که آیا درمان مو مؤثر است یا خیر؟

* آیا این وضعیت خطر ابتلا به سایر بیماری‌ها را افزایش می‌دهد؟

* آیا این وضعیت خطر مشکلات سلامتی در دوران بارداری را افزایش می‌دهد؟ آیا درمان‌هایی برای کاهش این خطر وجود دارد؟

* آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود دارد؟ شما چه وب سایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟

همچنین در پرسیدن سؤال‌های دیگری که به ذهن شما می‌رسد اما در فهرست بالا وجود ندارد تردید نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری داشته‌باشید

پزشک شما احتمالاً چند سؤال از شما می‌پرسد، از جمله:

* آیا سابقه سکته مغزی یا لخته شدن خون دارید؟

* آیا سابقه عوارض بارداری مانند فشار خون بالا، سقط‌جنین یا مرده زایی دارید؟

* آیا لوپوس یا یک اختلال خودایمنی دیگر دارید؟

* آیا تا به حال برای عفونت‌های مقاربتی یا بیماری‌های ویروسی مزمن مانند هپاتیت مورد آزمایش قرار گرفته‌اید؟

* آیا سردردهای مکرر دارید؟

* آیا متوجه بثورات قرمز رنگ روی مچ یا زانوهای خود شده‌اید؟

* دخانیات مصرف می‌کنید؟

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

رابطه در بارداری برای یک زن کاملاً بی‌خطر است، مگر اینکه پزشک یا مامای او چیز دیگری به او گفته باشد. در واقع ممکن است در مراحل خاصی از بارداری گرایش جنسی زنان افزایش یابد و رابطه جنسی می‌تواند مزایایی داشته‌باشد.

هنگامی که شکم او شروع به بزرگ‌تر شدن می‌کند، یک زن ممکن است کشف کند که پوزیشن‌های خاصی برای او راحت‌تر است. صحبت آزادانه در مورد رابطه جنسی می‌تواند به هر دو طرف برای لذت بردن از رابطه جنسی در طول بارداری کمک کند.

در این مقاله در سایت لایف یار، ما مسائل ایمنی و خطرات را بررسی می‌کنیم و به نکاتی برای رابطه جنسی در طول بارداری می‌پردازیم. همچنین در مورد زمان اجتناب از رابطه جنسی، و چگونگی تغییر رابطه جنسی در طول سه ماهه دوم و سوم بارداری بحث می‌کنیم.

آیا داشتن رابطه جنسی در دوران بارداری بی‌خطر است؟

رابطه جنسی در هیچ مرحله‌ای از بارداریِ معمولی و بدون عارضه به نوزاد آسیب نمی‌رساند. نوزاد توسط ماهیچه‌های قوی در رحم، مایع آمنیوتیک و یک پلاک مخاطی که در اطراف دهانه رحم رشد می‌کند، محافظت می‌شود.

برخی افراد بر این باورند که فعالیت جنسی یا ارگاسم ممکن است به نوزاد آسیب برساند، احتمال سقط جنین را افزایش دهد، یا باعث زایمان زودرس شود. با این حال، در یک بارداری سالم، هیچ‌یک از این موارد درست نیست.

آیا رابطه جنسی می‌تواند باعث تحریک زایمان شود؟

بسیاری از مطالعات به این نتیجه رسیده‌اند که رابطه جنسی واژن در طول بارداری هیچ ارتباطی با افزایش خطر زایمان زودرس یا زایمان زودرس ندارد. با این حال، اگر پزشک یک زن را به‌عنوان فردی که در معرض خطر بالای زایمان زودرس قرار دارد در نظر بگیرد، ممکن است توصیه کند که فرد در طول بارداری یا فقط در مراحل بعدی از رابطه جنسی اجتناب کند.

این امکان وجود دارد که ارگاسم یا نفوذ آلت جنسی مرد به واژن در اواخر بارداری باعث انقباضات براکستون هیکس یا انقباضات رحمی طی دوران بارداری (Braxton Hicks) شود.

براکستون هیکس یا انقباضات رحمی طی دوران بارداری انقباضات خفیفی هستند که برخی از زنان در پایان بارداری خود تجربه می‌کنند. با این حال، این انقباضات نشان دهنده یا تحریک کننده زایمان نیستند بنابراین نباید دلیلی برای نگرانی باشد.

بهترین پوزیشن ها

در طول مراحل بعدی بارداری، افراد برای رابطه در بارداری باید پوزیشن‌های جنسی خاصی را انتخاب کنند که به شکم باردار فشار وارد نکند، مانند هم آغوشی عادی که در آن مرد روی زن قرار می‌گیرد و دو طرف چهره به چهره هستند. اگر زن به پشت دراز بکشد، وزن نوزاد ممکن است فشار بیشتری به اندام‌های داخلی یا شریان‌های اصلی او وارد کند.

یک زن باردار ممکن است در پوزیشن‌های که می‌تواند عمق ورود و سرعت نفوذ آلت تناسلی مرد را کنترل کند، احساس راحتی بیشتری کند.

پوزیشن‌های راحت ممکن است شامل قرار گرفتن زن باردار در بالای شوهر، کنار هم قرار گرفتن زن و شوهر، یا نشستن در لبه تخت باشد.

رابطه جنسی دهانی و رابطه مقعد

آمیزش جنسی مقعد به‌عنوان یک رابطه در بارداری کاملاً ایمن است. با این حال، شوهر باید از دمیدن هوا به واژن زن باردار اجتناب کند زیرا این امر می‌تواند باعث آمبولی هوا شود، یعنی عارضه‌ای که یک حباب هوا یک رگ خونی را مسدود می‌کند. اگرچه این امر نادر است، اما آمبولی هوا می‌تواند هم برای زن و هم برای نوزاد خطرآفرین باشد.

رابطه مقعد به نوزاد آسیب نمی‌رساند، اما ممکن است برای زن ناراحت کننده باشد، خصوصاً اگر زن دچار هموروئید های مربوط به بارداری باشد. افراد باید از انجام رابطه جنسی مقعد و به‌دنبال آن رابطه جنسی واژن به‌طور جدی اجتناب کنند، زیرا این‌کار می‌تواند باعث انتشار باکتری از ناحیه رکتوم به واژن شود که منجر به عفونت می‌شود.

چه زمانی باید از رابطه در بارداری اجتناب کرد؟

یک ماما یا پزشک ممکن است به زن توصیه کند که در دوران بارداری از آمیزش جنسی اجتناب کند، اگر زن باردار موارد زیر را تجربه کرده باشد:

* مشکلات دهانه رحم که می‌تواند احتمال سقط جنین یا زایمان زودرس را افزایش دهد

* بارداری با دوقلوها

* جفت سر راهی، که در آن جفت به‌طور جزئی یا کامل ورودی دهانه رحم را می‌پوشاند

* کافی نبودن دهانه رحم، که در آن دهانه رحم پیش از موعد باز می‌شود

* سابقه زایمان زودرس

* از دست دادن قابل توجه خون یا خونریزی واژینال غیر قابل توضیح

* نشت مایع آمنیوتیک

ضروری است که یک زن باردار از خود و نوزادش در برابر عفونت‌های مقاربتی (STI) محافظت کند. این به‌معنای استفاده از پیشگیری کننده‌هایی مانند کاندوم در تمام فعالیتهای جنسی با همسر است.

اثرات بارداری بر میل جنسی

افزایش هورمون‌ها ممکن است میل جنسی زن را به‌ویژه در سه ماهه دوم بارداری افزایش دهند.

بارداری به‌روش‌های مختلف بر روی محرک‌های جنسی افراد تأثیر می‌گذارد و هیچ پاسخ معمولی در این زمینه وجود ندارد.

افزایش هورمون‌ها و افزایش جریان خون به‌سوی دستگاه تناسلی ممکن است میل جنسی فرد را به‌ویژه در سه ماهه دوم بارداری افزایش دهد و زن به‌سوی برقراری رابطه در بارداری حرکت کند.

برخی از زنان باردار نیز ممکن است کاهش انگیزه جنسی ناشی از نوسان هورمون‌ها، احساس راحتی کم‌تر در بدن، کاهش سطح انرژی یا دردهای جسمی را تجربه کنند.

بارداری همچنین می‌تواند بر گرایش جنسی شریک جنسی فرد باردار نیز تأثیر بگذارد. برخی از افراد ممکن است به‌دلیل تغییرات در شکل بدن خود، مانند افزایش اندازه پستان، جذب بیشتری را در شوهر خود تجربه کنند.

در برخی موارد، نگرانی‌ها و فشارهای احساس شده توسط هر دو طرف می‌تواند آنها را کم‌تر به رابطه جنسی علاقه‌مند کند. برای اطمینان از راحت بودن زن و شوهر برای رابطه در بارداری، راحت بودن در مورد حرف زدن برای رابطه جنسی بسیار ضروری است.

مزایای رابطه در بارداری

برقراری رابطه در بارداری می‌تواند مزایایی برای یک زن باردار و شوهر او داشته‌باشد. مزایای احتمالی عبارتند از:

* ارگاسم بهتر. افزایش جریان خون به دستگاه تناسلی می‌تواند به‌معنای افزایش تعداد ارگاسم‌های قوی‌تر برای زنان باردار باشد.

* تناسب‌اندام. رابطه جنسی کالری می‌سوزاند و می‌تواند به تناسب‌اندام هر دو طرف کمک کند.

* پیوند بین همسران. برخی از زوج‌ها متوجه می‌شوند که فعالیت جنسی در دوران بارداری آنها را به‌هم نزدیک‌تر می‌کند.

یک مطالعه در سال ۲۰۰۴ نشان داد که رابطه جنسی IGA را افزایش می‌دهد که یک آنتی بادی است که به جلوگیری از سرماخوردگی و سایر عفونت‌ها کمک می‌کند.

* افزایش شادی. ارگاسم اندورفین آزاد می‌کند که می‌تواند به مادر و کودک کمک کند تا احساس شادی و آرامش کنند.

رابطه جنسی پس از تولد

همه مادران جدید نیاز به زمان دارند تا پس از زایمان بهبود یابند. آن‌ها باید اجازه دهند تا بدن دوباره خودش را بازسازی کند بهبود یابد، دهانه رحم بسته شود، خونریزی پس از زایمان متوقف شود، و در صورت امکان، برش‌های سزارین یا پارگی‌های واژن در آنها التیام یابد.

زنان هر زمان که احساس کنند آماده انجام رابطه جنسی هستند، می‌توانند به فعالیت جنسی بازگردند. خستگی و انرژی صرف شده پس از اضافه شدن یک عضو جدید به خانواده ممکن است به این معنی باشد که یک زن نمی‌خواهد برای مدتی پس از زایمان رابطه جنسی داشته‌باشد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

باید دوباره تکرار کرد که در یک بارداری سالم، رابطه جنسی با هیچ خطری برای مادر یا نوزاد همراه نیست. چه مربوط به رابطه جنسی باشد و چه نباشد، اگر زنی در طول بارداری درد یا خونریزی غیرمعمولی را تجربه کند، باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرد.

آینده‌نگری

در اغلب موارد، رابطه در بارداری هیچ خطری برای مادر یا نوزاد ندارد. برخی از پوزیشن ها ممکن است با پیشرفت بارداری کم و بیش راحت شوند.

یک زن ممکن است تغییراتی را در تمایل خود برای انجام رابطه جنسی در طول بارداری و پس از آن تجربه کند. صحبت کردن آزادانه و صادقانه با شوهر در مورد رابطه جنسی می‌تواند به افراد کمک کند تا به زندگی جنسی سالم در طول بارداری ادامه دهند.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما