پزشکی
آکرومگالی

فهرست محتوا
بررسی اجمالی
آکرومگالی چیست؟ آکرومگالی (به انگلیسیAcromegaly) یا درشت پایانکی یک اختلال هورمونی است که وقتی غده هیپوفیز شما هورمون رشد بیش از حد در دوران بزرگسالی ایجاد می کند پدید می آید.
هنگامی که شما هورمون رشد بیش از حد دارید، اندازه استخوان های شما افزایش می یابد. در دوران کودکی، این افزایش منجر به افزایش قد می شود و به آن گیگانتیسم یا ژیگانتیسم گفته می شود. تفاوت ژیگانتیسم و آکرومگالی چیست؟ گیگانتیسم یا ژیگانتیسم هنگامی اتفاق می افتد که هورمون رشد قبل از همجوشی اپی فیز استخوانی بیش از حد ترشح می شود و با قد بلند شدن غیر عادی در یک فرد مشخص می شود. اما آکرومگالی هنگامی اتفاق می افتد که ترشح هورمون رشد پس از همجوشی اپی فیز یا سراستخوان رخ می دهد که منجر به اندامهای و مشخصات چهره بزرگ شده می شود. در بزرگسالی، تغییر قد رخ نمی دهد. در عوض، افزایش اندازه استخوان به استخوان های دست، پا و صورت شما محدود می شود و به آن آکرومگالی گفته می شود.
از آنجا که آکرومگالی غیر معمول است و تغییرات جسمی به آرامی طی سالها اتفاق می افتد، گاهی اوقات برای تشخیص آکرومگالی زمان زیادی طول می کشد. در صورت عدم درمان، سطح بالای هورمون رشد می تواند علاوه بر استخوان های شما، سایر قسمت های بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد. این اتفاق می تواند منجر به مشکلات جدی –و حتی تهدید کننده زندگی- شود. اما درمان می تواند خطر عوارض شما را کاهش داده و علائم شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد، از جمله بزرگ شدن چهره شما.
علائم
یک نشانه مشترک آکرومگالی دست و پای بزرگ شده است. به عنوان مثال، ممکن است متوجه شوید که قادر به قرار دادن انگشتر در انگشتانی که قبلا در آن جا می گرفتند نیستید و یا اندازه کفش شما به تدریج افزایش یافته است.
آکرومگالی همچنین ممکن است باعث ایجاد تغییرات تدریجی در شکل صورت شما شود، مانند فک پایین و استخوان ابرو و بینی بزرگ شده، لب های ضخیم و فاصله بیشتر بین دندان های شما.
از آنجا که آکرومگالی به آرامی پیشرفت می کند، علائم اولیه ممکن است سالها آشکار نباشند. بعضی اوقات، مردم فقط با مقایسه عکسهای قدیمی با عکسهای جدید متوجه تغییرات جسمی در خود می شوند.
به طور کلی، علائم و نشانه های آکرومگالی از یک شخص به شخص دیگر متفاوت است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
* دست و پای بزرگ شده
* مشخصات ظاهری بزرگ شده در صورت، از جمله استخوان های صورت، لب ها بینی و زبان
* پوست خشن، روغنی، ضخیم
* عرق بیش از حد و بوی بدن
* رشد گوشت اضافه بر روی بافت پوست (برچسب های پوستی)
* خستگی و ضعف مفاصل یا عضلانی
* درد و تحرک مفصل محدود
* صدای عمیق و خشک به دلیل تارهای صوتی و سینوس بزرگ شده
* خروپف شدید به دلیل انسداد راه تنفسی فوقانی
* مشکلات بینایی
* سردرد، که ممکن است پایدار یا شدید باشد
* بی نظمی چرخه قاعدگی یا پریود نامنظم در زنان
* اختلال نعوظ آلت تناسلی در مردان
* از دست دادن علاقه به رابطه جنسی
چه موقع باید به پزشک مراجعه کنید
اگر علائم و نشانه های مرتبط با آکرومگالی دارید، برای معاینه با پزشک خود تماس بگیرید.
آکرومگالی معمولاً به آرامی رشد می کند. حتی اعضای خانواده شما ممکن است در ابتدا متوجه تغییرات بدنی تدریجی در اثر این اختلال نشوند. اما تشخیص زوهنگام مهم است، به گونه ای که می توانید مراقبت های مناسب را شروع کنید. در صورت عدم درمان آکرومگالی می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.
دلایل
آکرومگالی زمانی اتفاق می افتد که غده هیپوفیز در مدت زمان طولانی هورمون رشد (GH) بیش از حد تولید می کند. غده هیپوفیز یک غده کوچک در پایه مغز شماست که در پشت پل بینی شما قرار گرفته است. غده هیپوفیز هورمون رشد و تعدادی از هورمون های دیگر را تولید می کند. هورمون رشد نقش مهمی در مدیریت رشد جسمی شما دارد.
هنگامی که غده هیپوفیز هورمون رشد را در جریان خون شما آزاد می کند، این اتفاق کبد شما را وادار می سازد تا هورمونی به نام فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (Insulin-like growth factor 1 ) (IGF-1) را تولید کند. IGF-1 همان چیزی است که باعث رشد استخوان ها و سایر بافت ها می شود. ترشح بیش از حد هورمون رشد منجر به IGF-1 بیش از حد می شود، که می تواند باعث ایجاد علائم، نشانه ها و عوارض آکرومگالی شود.
در بزرگسالان، یک تومور شایع ترین علت تولید بیش از حد هورمون رشد است:
* تومور های هیپوفیز. بیشتر موارد آکرومگالی در اثر تومور غیر سرطانی (خوش خیم) (آدنوما) غده هیپوفیز ایجاد می شود. تومور مقادیر بیش از حد هورمون رشد را ایجاد می کند و باعث ایجاد بسیاری از علائم و نشانه های آکرومگالی می شود. برخی از علائم آکرومگالی، مانند سردرد و اختلال در بینایی، ناشی از فشار تومور بر روی بافتهای مغزی است که در نزدیکی آن قرار دارند.
* تومورهای غیر هیپوفیزی. در برخی از ارفاد مبتلا به آکرومگالی، تومورهای موجود در سایر قسمتهای بدن مانند ریه ها یا لوزالمعده باعث ایجاد این اختلال می شوند. بعضی اوقات، این تومورها هورمون رشد را ترشح می کنند. در موارد دیگر، تومورها هورمونی به نام هورمون آزاد کننده هورمون رشد (GH-RH) تولید می کنند، که به غده هیپوفیز برای ساختن هورمون رشد بیشتر سیگنال می دهد.
عوارض
در صورت عدم درمان، آکرومگالی می تواند منجر به مشکلات عمده برای سلامتی شود. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
* فشار خون بالا (پرفشار خون)
* کلسترول بالا
* مشکلات قلبی، به ویژه بزرگ شدن قلب (کاردیومیوپاتی)
* آرتروز یا ورم مفاصل
* دیابت نوع ۲
* بزرگ شدن غده تیروئید (گواتر)
* رشد پیش سرطانی (پولیپ ها) در آستر روده بزرگ شما
* آپنه خواب، شرایطی که در آن تنفس به طور مکرر متوقف و در هنگام خواب شروع می شود
* سندرم تونل کارپال (Carpal tunnel)
* افزایش خطر تومورهای سرطانی
* فشرده سازی یا شکستگی طناب نخاعی
* تغییر بینایی یا از دست دادن بینایی
درمان اولیه آکرومگالی می تواند از بروز این عوارض یا بدتر شدن آن جلوگیری کند. اگر آکرومگالی درمان نشود، آکرومگالی و عوارض آن می تواند منجر به مرگ زودهنگام شود.
تشخیص
پزشک در مورد سوابق پزشکی شما سؤال خواهد کرد و معاینه فیزیکی را انجام می دهد. سپس او ممکن است مراحل زیر را توصیه کند:
* اندازه گیری فاکتور رشد شبه انسولین-۱ یا IGF-1. بعد از اینکه یک شب غذایی مصرف نکردید (برای آزمایش دادن ناشتا)، مسئول آزمایشگاه برای اندازه گیری سطح IGF-1 در خون شما نمونه خون می گیرد. سطح IGF-1 بالا نشان دهنده آکرومگالی است.
* آزمایش سرکوب هورمون رشد. این بهترین روش برای تأیید تشخیص آکرومگالی است. در طی این آزمایش، سطح هورمون رشد در خون شما قبل و بعد از نوشیدن یک ماده قندی (گلوکز) اندازه گیری می شود. در افرادی که آکرومگالی ندارند، نوشیدنی گلوکز به طور معمول باعث سقوط سطح هورمون رشد می شود. اما اگر آکرومگالی دارید، سطح هورمون رشد شما تمایل به بالا ماندن دارد.
* تصویربرداری. پزشک شما ممکن است یک آزمایش تصویربرداری مانند تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) را تجویز کند تا به مکان و اندازه تومور در غده هیپوفیز شما پی ببرد. اگر تومورهای هیپوفیز مشاهده نشود، پزشک شما ممکن است آزمایش های تصویربرداری دیگری را تجویز کند تا به دنبال تومورهای غیر هیپوفیزی باشد.
درمان
درمان آکرومگالی در هر شخصی متفاوت است. برنامه درمانی شما به احتمال زیاد به محل و اندازه تومور، شدت علائم و سن و سلامت کلی شما بستگی دارد.
برای کمک به پایین آمدن سطح هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولین-۱ یا IGF-1، گزینه های درمانی به طور معمول شامل عمل جراحی یا پرتودرمانی برای از بین بردن یا کاهش اندازه توموری است که باعث ایجاد علائم در شما می شود و همچنین دارو برای کمک به طبیعی سازی سطح هورمون شما.
اگر در نتیجه آکرومگالی مشکلاتی در زمینه سلامتی عمومی خود را تجربه می کنید، پزشک ممکن است درمان های دیگری را برای کمک به مدیریت عوارض در شما توصیه کند.
عمل جراحی
پزشکان می توانند بیشتر تومورهای هیپوفیز را با استفاده از روشی به نام جراحی از راه سینوس اسفنوئید یا Transsphenoidal یا راحی ترانسفنوئیدال حذف کنند. در طی این روش، جراح شما از طریق بینی شما کار خود را انجام می دهد تا تومور را از غده هیپوفیز شما خارج کند. اگر تومور ایجاد کننده علائم آکرومگالی در شما در غده هیپوفیز شما قرار نداشته باشد (تومور غیرهیپوفیزی)، پزشک شما نوع دیگری از جراحی را برای از بین بردن تومور توصیه می کند.
در بسیاری از موارد – به ویژه اگر تومور شما کوچک باشد – حذف تومور سطح هورمون رشد شما را به حالت طبیعی باز می گرداند. اگر تومور فشار به بافت های اطراف غده هیپوفیز شما فشار می آورد، از بین بردن تومور همچنین به تسکین سردرد و تغییرات ایجاد شده در بینایی کمک می کند.
در بعضی موارد، جراح شما ممکن است نتواند کل تومور را از بین ببرد. در این صورت، شما ممکن است بعد از عمل سطح بالای هورومون رشد را داشته باشید. پزشک ممکن است جراحی، داروها یا پرتودرمانی دیگری را توصیه کند.
داروها
پزشک ممکن است یکی از داروهای زیر – یا ترکیبی از داروها – را برای کمک به طبیعی سازی سطح هورمون رشد شما توصیه کند:
* داروهایی که باعث کاهش تولید هورمون رشد می شوند (آنالوگ های سوماتوستاتین). در بدن، یک هورمون مغزی به نام سوماتوستاتین در برابر تولید (مهار) هورمون رشد کار می کند. داروهای اکتروتید (ساندوستاتین) و لانروتید (Somatuline Depot) نسخه های ساخته شده توسط انسان (سنتزی یا مصنوعی) از سوماتوستاتین هستند. مصرف یکی از این داروها، این سیگنال را به غده هیپوفیز ارسال می کند تا هورمون رشد کمتری را تولید کند و حتی ممکن است اندازه یک تومور هیپوفیز را کاهش دهد. به طور معمول، این داروها یک بار در ماه توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی به عضلات باسن شما (عضلات گلوتئال) تزریق می شوند.
* داروهایی برای پایین آمدن سطح هورمون (آگونیست های دوپامین). داروهای خوراکی کابرگولین و بروموکریپتین (پارلودل) ممکن است در برخی از افراد به پایین آمدن سطح هورومون رشد و فاکتور رشد شبه انسولین-۱ یا IGF-1 کمک کنند. این داروها همچنین ممکن است به کاهش اندازه تومور کمک کنند. برای درمان آکرومگالی، این داروها معمولاً باید با دوزهای بالا مصرف شوند که می تواند خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. عوارض جانبی متداول این داروهای آکرومگالی شامل حالت تهوع، استفراغ، احتقان یا گرفتگی بینی، خستگی، سرگیجه، مشکلات خواب و تغییر خلقی است.
* دارو برای جلوگیری از عملکرد هورمون رشد (آنتاگونیست هورمون رشد). داروهای پگویسومانت یا Pegvisomant (سوماورت یا Somavert) اثر هورمون رشد را بر روی بافت بدن مسدود می کند. پگویسومانت ممکن است به طور ویژه برای افرادی که موفقیت خوبی در درمان های دیگر نداشته اند مفید باشد. با توجه به تزریق روزانه، این دارو می تواند به کاهش سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ یا IGF-1 و تسکین علائم کمک کند، اما سطح هورمون رشد یا اندازه تومور را کاهش نمی دهد.
پرتودرمانی
اگر جراح شما قادر به حذف کل تومور در حین عمل نشود، پزشک ممکن است پرتودرمانی را توصیه کند. پرتودرمانی هر سلول توموری باقی مانده را از بین می برد و به آرامی سطح هورمون رشد را کاهش می دهد. ممکن است سالها طول بکشد تا این درمان به طرز چشمگیری علائم آکرومگالی را بهبود بخشد.
پرتودرمانی اغلب سطح سایر هورمونهای هیپوفیز را کاهش می دهد – نه فقط سطح هورمون رشد. اگر درمان پرتودرمانی را انجام دادید، به احتمال زیاد به مراجعه مکرر به پزشک معالج خود برای پیگیری نیاز دارید تا اطمینان حاصل کنید که غده هیپوفیز شما به درستی کار می کند و سطح هورمون خود را بررسی کنید. این مراقبت های پیگیری ممکن است تا آخر عمر شما ادامه یابد.
انواع پرتودرمانی شامل موارد زیر است:
* پرتودرمانی معمولی. این نوع پرتودرمانی معمولاً هر روز هفته طی یک دوره چهار تا شش هفته ای انجام می شود. شما ممکن است تأثیر کامل پرتودرمانی معمولی را برای ۱۰ سال یا حتی بیشتر پس از درمان مشاهده نکنید.
* جراحی استریوتاکتیک. جراحی استریوتاکتیک از تصویربرداری سه بعدی برای ارائه دوز زیاد پرتودهی به سلولهای تومور استفاده می کند، در حالی که میزان رسیدن پرتو یا تابش به بافتهای اطراف آن را محدود می کند. معمولاً می تواند با یک دوز واحد را ارائه کند. این نوع تابش ممکن است در عرض پنج تا ۱۰ سال سطح هورمون رشد را به حالت طبیعی برگرداند.
آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک
احتمالاً ابتدا به پزشک خانواده یا پزشک عمومی مراجعه خواهید کرد. با این حال در برخی از موارد، شما ممکن است بلافاصله به پزشک متخصص در زمینه اختلالات هورمونی (غدد درون ریز) مراجعه کنید.
خوب است که برای قرار ملاقات خود آماده شوید. در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما در آماده شدن برای قرار ملاقات خود و دانستن اینکه از پزشک خود چه انتظاری باید داشته باشید وجود دارد.
آنچه شما می توانید انجام دهید
* از هرگونه محدودیتی که قبل از قرار ملاقات باید آنها را رعایت کنید آگاه باشید. هنگامی که قرار ملاقات را انجام می دهید، از پزشک بپرسید که آیا برای آماده سازی برای آزمایش های تشخیصی باید کاری انجام دهید یا خیر.
* علائمی را که تجربه می کنید بنویسید. هر چیزی را که باعث ناراحتی یا نگرانی در شما می شود، مانند سردرد، تغییر در بینایی یا ناراحتی در دستان خود را پیگیری کنید، حتی اگر این علایم به ظاهر با بیماری آکرومگالی مرتبط نباشد.
* اطلاعات کلیدی شخصی، از جمله هرگونه تغییر در زندگی جنسی یا در چرخه قاعدگی در زنان را بنویسید.
* لیستی از کلیه داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
* تصویربرداری یا عکس های قدیمی که پزشک شما می تواند از آن استفاده کند را برای مقایسه با تصویربرداری های جدید خود همراه ببرید. پزشک شما احتمالاً به تصویربرداری هایی که شما از ۱۰ سال پیش تا به امروز انجام داده اید علاقه مند خواهد بود.
* در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را با خود ببرید. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که شما متوجه نشدید یا فراموش کرده اید را به خاطر بسپارد.
* سوالات خود را برای پرسیدن از پزشک بنویسید.
تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند تا از وقت خود با پزشک بیشتر استفاده کنید. برای بیماری آکرومگالی، برخی از سؤالات اساسی برای پرسیدن از پزشک شامل موارد زیر است:
* محتمل ترین علت علائم من چیست؟
* به غیر از محتمل ترین علت، دلایل احتمالی علائم یا شرایط من چیست؟
* به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
* چه روشهای درمانی برای این بیماری وجود دارد؟ کدام رویکرد را توصیه می کنید؟
* قبل از بهبود علائم من چه مدت به درمان نیاز دارم؟
* آیا با درمان، من به همان ظاهر و احساسی که قبل از بروز علائم آکرومگالی داشتم بر می گردم؟
* آیا من بواسطه این بیماری عوارض طولانی مدت خواهم داشت؟
* من بیماری های دیگری هم دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه این بیماری ها در کنار هم مدیریت کنم؟
* آیا باید با یک متخصص ملاقات کنم؟
* آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
* آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟
اگر هر سؤالی دیگر دارید، حتما آنرا بپرسید و از پرسیدن هر سوال دیگری که به ذهن شما می رسد دریغ نورزید.
چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید
پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما خواهد پرسید، از جمله:
* چه علائمی را تجربه می کنید و چه زمانی ظاهر شدند؟
* آیا متوجه شده اید که چه احساسی در شما بروز کرده یا اینکه شما چگونه به نظر می رسید؟ آیا زندگی جنسی شما تغییر کرده است؟ خواب حال شما چطور است؟ آیا سردرد یا درد مفاصل دارید یا قدرت بینایی شما تغییر کرده است؟ آیا متوجه عرق بیش از حد شده اید؟
* آیا به نظر می رسد که چیزی علائم شما را بهبود می بخشد یا بدتر می کند؟
* تا چه اندازه می گویید مشخصات ظاهری شما با گذشت زمان تغییر کرده است؟ آیا تصاویر قدیمی دارید که بتوانم برای مقایسه از آنها استفاده کنم؟
* آیا کفش و حلقه و انگشترهای قدیمی شما هنوز برای شما مناسب است؟ اگر اینطور نیست، تا چه اندازه با گذشت زمان در شما تغییر کرده اند؟
* آیا غربالگری سرطان روده بزرگ انجام دادید؟
منبع: www.mayoclinic.org
پزشکی
ریفلاکس صفرا؛ Bile reflux

فهرست محتوا
بررسی اجمالی
ریفلاکس صفرا چیست؟ ریفلاکس صفرا یا رفلاکس صفرا (به انگلیسی Bile reflux) زمانی اتفاق میافتد که صفرا – مایع گوارشی تولید شده در کبد – به معده شما و در برخی موارد به لولهای که دهان و معده شما را به هم متصل میکند (مری) برگشت میکند.
ریفلاکس صفرا ممکن است با برگشت اسید معده (اسید معده) به مری شما همراه باشد. رفلاکس معده ممکن است منجر به بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) شود، یک مشکل بالقوه جدی که باعث تحریک و التهاب بافت مری می شود.
بر خلاف رفلاکس اسید معده، رفلاکس صفراوی را نمی توان به طور کامل با تغییر در رژیم غذایی یا سبک زندگی کنترل کرد. درمان شامل داروها یا در موارد شدید جراحی است.
ریفلاکس صفرا
صفرا یک مایع گوارشی است که توسط کبد تولید شده و در کیسه صفرا ذخیره می شود. در طی رفلاکس صفرا، مایع گوارشی به معده و در برخی موارد به مری باز می گردد.
علائم رفلاکس صفرا
تشخیص رفلاکس صفرا از رفلاکس اسید معده دشوار است. علائم و نشانه ها مشابه هستند و این دو بیماری ممکن است همزمان رخ دهند.
علائم و نشانه های رفلاکس صفرا عبارتند از:
* درد بالای شکم که ممکن است شدید باشد
* دل درد مکرر – احساس سوزش در قفسه سینه که گاهی به گلو گسترش می یابد، همراه با طعم ترش در دهان
* حالت تهوع
* استفراغ مایع زرد مایل به سبز (صفرا)
* گاهی اوقات سرفه یا گرفتگی صدا
* کاهش وزن ناخواسته
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر مکرراً علائم رفلاکس را تجربه می کنید، یا اگر بدون تلاش وزن کم می کنید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.
اگر بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) برای شما تشخیص داده شده است اما با داروهای خود تسکین کافی نمییابید، با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است برای رفلاکس صفرا به درمان اضافی نیاز داشته باشید.
دلایل رفلاکس صفرا
صفرا برای هضم چربی ها و برای از بین بردن گلبول های قرمز فرسوده و سموم خاص از بدن شما ضروری است. صفرا در کبد شما تولید می شود و در کیسه صفرا ذخیره می شود.
خوردن یک وعده غذایی که حتی حاوی مقدار کمی چربی باشد، به کیسه صفرا سیگنال می دهد تا صفرا را آزاد کند، صفرا که از طریق یک لوله کوچک به قسمت بالای روده کوچک شما (اثنی عشر) جریان می یابد.
رفلاکس صفرا به معده
صفرا و غذا در اثنی عشر مخلوط می شوند و وارد روده کوچک شما می شوند. دریچه پیلور، یک حلقه سنگین ماهیچه ای که در خروجی معده شما قرار دارد، معمولاً فقط کمی باز می شود – به اندازه ای که هر بار حدود یک هشتم اونس (حدود ۳.۷۵ میلی لیتر) یا کمتر غذای مایع آزاد کند، اما به اندازه ای نیست که اجازه دهد. شیره های گوارشی برای برگشت به معده.
در موارد رفلاکس صفرایی، دریچه به درستی بسته نمی شود و صفرا به معده باز می گردد. این می تواند منجر به التهاب پوشش معده (گاستریت ریفلاکس صفرا) شود.
رفلاکس صفرا به مری
زمانی که دریچه عضلانی دیگر، اسفنکتر تحتانی مری، به درستی کار نکند، صفرا و اسید معده می توانند به مری رفلاکس کنند. اسفنکتر تحتانی مری مری و معده را جدا می کند. دریچه معمولاً به اندازه کافی باز می شود تا غذا به معده وارد شود. اما اگر دریچه ضعیف شود یا به طور غیر طبیعی شل شود، صفرا می تواند به مری بازگردد.
چه چیزی منجر به ریفلاکس صفرا می شود؟
ریفلاکس صفرا ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:
* عوارض جراحی. جراحی معده، شامل برداشتن کامل یا جزئی معده و جراحی بای پس معده برای کاهش وزن، مسئول بیشتر رفلاکس صفرا است.
* زخم معده. زخم معده می تواند دریچه پیلور را مسدود کند تا به درستی باز یا بسته نشود. غذای راکد در معده می تواند منجر به افزایش فشار معده شود و اجازه دهد صفرا و اسید معده به مری برگردند.
* جراحی کیسه صفرا. افرادی که کیسه صفرا خود را برداشته اند نسبت به افرادی که این جراحی را انجام نداده اند به میزان قابل توجهی رفلاکس صفرا بیشتری دارند.
عوارض ریفلاکس صفرا
گاستریت رفلاکس صفرا با سرطان معده مرتبط است. ترکیب رفلاکس صفرا و رفلاکس اسید نیز خطر عوارض زیر را افزایش می دهد:
* GERD. این وضعیت که باعث تحریک و التهاب مری می شود، اغلب به دلیل اسید اضافی است، اما ممکن است صفرا با اسید مخلوط شود.
هنگامی که افراد به داروهای قوی سرکوب کننده اسید پاسخ ناقص می دهند یا اصلاً به صفرا پاسخ نمی دهند، اغلب مشکوک به ایجاد GERD می شود.
* مری بارت. این وضعیت جدی زمانی رخ می دهد که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اسید معده، یا اسید و صفرا، به بافت در قسمت تحتانی مری آسیب می رساند. سلول های آسیب دیده مری خطر سرطانی شدن را افزایش می دهند. مطالعات حیوانی نیز رفلاکس صفرا را با مری بارت مرتبط کرده است.
* سرطان مری. ارتباطی بین رفلاکس اسید و رفلاکس صفرا و سرطان مری وجود دارد که ممکن است تا زمانی که کاملاً پیشرفته نباشد تشخیص داده نشود. در مطالعات حیوانی نشان داده شده است که رفلاکس صفرا به تنهایی باعث سرطان مری می شود.
تشخیص
معمولاً شرح علائم و آگاهی از سابقه پزشکی شما برای تشخیص مشکل ریفلاکس کافی است. اما تشخیص رفلاکس اسید و رفلاکس صفراوی دشوار است و نیاز به آزمایشات بیشتری دارد.
همچنین احتمالاً آزمایشاتی برای بررسی آسیب به مری و معده و همچنین تغییرات پیش سرطانی انجام خواهید داد.
آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
* آندوسکوپی. یک لوله نازک و قابل انعطاف با دوربین (آندوسکوپی) از گلوی شما عبور می کند. آندوسکوپ می تواند صفرا، زخم معده یا التهاب را در معده و مری شما نشان دهد. پزشک شما همچنین ممکن است برای آزمایش مری بارت یا سرطان مری از بافت نمونه برداری کند.
* آزمایش اسید سرپایی. این آزمایشها از یک پروب اندازهگیری اسید برای تشخیص زمان و مدت زمان بازگشت اسید به مری استفاده میکنند. آزمایش اسید سرپایی می تواند به پزشک کمک کند رفلاکس اسید را رد کند اما رفلاکس صفرا را نه.
در یک آزمایش، یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) با یک پروب در انتها از طریق بینی شما به مری شما وارد می شود. کاوشگر اسید موجود در مری شما را در مدت ۲۴ ساعت اندازه گیری می کند.
در آزمایش دیگری به نام تست براوو، پروب در حین آندوسکوپی به قسمت پایینی مری متصل می شود و کاتتر خارج می شود.
* امپدانس مری. این آزمایش رفلاکس گاز یا مایعات به مری را اندازه گیری می کند. این برای افرادی که موادی را که اسیدی نیستند (مانند صفرا) و نمی توانند توسط پروب اسید شناسایی شوند، پس می گیرند مفید است. مانند یک آزمایش پروب استاندارد، امپدانس مری از پروبی استفاده می کند که با کاتتر در مری قرار می گیرد.
درمان ریفلاکس صفرا
تنظیم شیوه زندگی و داروها می تواند برای رفلاکس اسید به مری بسیار موثر باشد، اما درمان رفلاکس صفرا سخت تر است. شواهد کمی برای ارزیابی اثربخشی درمانهای رفلاکس صفرا وجود دارد، تا حدی به دلیل دشواری ایجاد رفلاکس صفرا به عنوان علت علائم.
داروها
* اورسودوکسی کولیک اسید (Ursodeoxycholic acid). این دارو ممکن است دفعات و شدت علائم شما را کاهش دهد.
* سوکرالفات (Sucralfate). این دارو می تواند یک پوشش محافظ ایجاد کند که از پوشش معده و مری در برابر رفلاکس صفرا محافظت می کند.
* تسکین دهنده های اسید صفراوی. پزشکان اغلب داروهای تسکین دهنده اسیدهای صفراوی را تجویز می کنند که گردش صفرا را مختل می کند، اما مطالعات نشان می دهد که این داروها نسبت به سایر درمان ها کمتر موثر هستند. عوارض جانبی مانند نفخ ممکن است شدید باشد.
درمان های جراحی
اگر داروها نتوانند علائم شدید را کاهش دهند یا تغییرات پیش سرطانی در معده یا مری شما وجود داشته باشد، ممکن است پزشکان جراحی را توصیه کنند.
برخی از انواع جراحی میتوانند موفقیتآمیزتر از سایرین باشند، بنابراین مزایا و معایب را به دقت با پزشک خود در میان بگذارید.
گزینه ها عبارتند از:
* جراحی انحراف. در طول این نوع جراحی، پزشک یک اتصال جدید برای تخلیه صفرا در روده کوچک ایجاد می کند و صفرا را از معده دور می کند.
* جراحی ضد رفلاکس. نزدیک ترین قسمت معده به مری پیچیده شده و سپس به دور اسفنکتر تحتانی مری دوخته می شود. این روش باعث تقویت دریچه می شود و می تواند رفلاکس اسید را کاهش دهد. با این حال، شواهد کمی در مورد اثربخشی این جراحی برای ریفلاکس صفرا وجود دارد.
خودمراقبتی
برخلاف رفلاکس اسید، ریفلاکس صفرا به عوامل سبک زندگی ارتباطی ندارد. اما از آنجا که بسیاری از افراد هم رفلاکس اسید و هم رفلاکس صفرا را تجربه می کنند، علائم شما ممکن است با تغییر سبک زندگی کاهش یابد:
* سیگار نکشید. سیگار تولید اسید معده را افزایش می دهد و بزاق را خشک می کند که به محافظت از مری کمک می کند.
* وعده های غذایی کوچکتر بخورید. خوردن وعده های غذایی کوچکتر و مکرر، فشار روی اسفنکتر تحتانی مری را کاهش می دهد و از باز شدن دریچه در زمان نامناسب جلوگیری می کند.
* بعد از غذا در حالت ایستاده بمانید. بعد از غذا، دو تا سه ساعت صبر کردن قبل از دراز کشیدن به شما اجازه می دهد تا معده شما خالی شود.
* غذاهای چرب را محدود کنید. وعده های غذایی پرچرب اسفنکتر تحتانی مری را شل می کند و سرعت خروج غذا از معده شما را کاهش می دهد.
* از غذاها و نوشیدنی های مشکل ساز خودداری کنید. برخی از غذاها تولید اسید معده را افزایش می دهند و ممکن است اسفنکتر تحتانی مری را شل کنند. غذاهایی که باید از آنها پرهیز کرد عبارتند از نوشیدنی های کافئین دار و گازدار، شکلات، غذاها و آب میوه های مرکبات، سس های حاوی سرکه، پیاز، غذاهای حاوی گوجه فرنگی، غذاهای تند و نعناع.
* از مصرف الکل خودداری کنید. نوشیدن الکل اسفنکتر تحتانی مری را شل می کند و مری را تحریک می کند.
* کاهش وزن اضافی. سوزش سر دل و رفلاکس اسید زمانی بیشتر اتفاق میافتد که اضافه وزن به معده شما فشار بیشتری وارد کند.
* تختت خود را بلند کنید. خوابیدن با بالاتنه ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر ممکن است به جلوگیری از علائم رفلاکس کمک کند. بالا بردن سر تخت خود با بلوک یا خوابیدن بر روی یک گوه فوم موثرتر از استفاده از بالش های اضافی است.
* آرام باشید. وقتی تحت استرس هستید، هضم کند می شود و احتمالاً علائم رفلاکس را بدتر می کند. تکنیک های تمدد اعصاب، مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا ممکن است کمک کننده باشد.
طب جایگزین
بسیاری از افراد با مشکلات مکرر معده، از جمله سوزش سر دل، از درمان های بدون نسخه یا جایگزین برای تسکین علائم استفاده می کنند. به یاد داشته باشید که حتی داروهای طبیعی نیز می توانند خطرات و عوارض جانبی داشته باشند، از جمله تداخلات بالقوه جدی با داروهای تجویزی. همیشه قبل از امتحان یک درمان جایگزین، تحقیق دقیقی انجام دهید و با پزشک خود صحبت کنید.
آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک
اگر علائم یا نشانه های مشترک رفلاکس صفرا دارید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. پس از ارزیابی اولیه پزشک، ممکن است به متخصص اختلالات گوارشی (متخصص گوارش) ارجاع داده شوید.
در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود دارید.
آنچه شما می توانید انجام دهید
* علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان آن را یادداشت کنید.
* فهرستی از اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایطی که تحت درمان هستید و نام هر دارو، ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید، تهیه کنید.
* در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستی را پیدا کنید که بتواند با شما در قرار ملاقات حاضر شود. کسی که شما را همراهی میکند میتواند کمک کند آنچه دکتر میگوید را به خاطر بسپارد.
* سوالات خود رو برای پرسیدن از پزشک بنویسید. ایجاد فهرست سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند از زمان خود با پزشک خود بهترین استفاده را ببرید.
در حین قرار ملاقات خود از پرسیدن سوال دریغ نکنید. برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
* آیا رفلاکس صفرا دارم؟
* چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
* آیا عوارض جانبی مرتبط با این درمان ها وجود دارد؟
* آیا تغییری در سبک زندگی یا رژیم غذایی وجود دارد که بتوانم به کاهش یا مدیریت علائمم کمک کنم؟
* من بیماریهای دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را در کنار هم مدیریت کنم؟
از پزشک خود چه انتظاری داشته باشید
پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است به شما فرصت دهد تا به نکاتی که می خواهید زمان بیشتری را صرف آنها کنید بپردازید. ممکن است از شما سوال شود:
* علائم شما چیست؟
* چه مدت است که این علائم را دارید؟
* آیا علائم شما می آیند و می روند یا تقریباً به همان شکل باقی می مانند؟
* اگر علائم شما شامل درد است، درد شما کجاست؟
* آیا علائم و نشانه های شما شامل استفراغ است؟
* آیا به نظر می رسد چیزی باعث تحریک علائم شما شود، از جمله برخی غذاها یا نوشیدنی ها؟
* آیا بدون تلاش وزن کم کرده اید؟
* آیا قبلا برای این علائم به پزشک مراجعه کرده اید؟
* چه درمان هایی را تاکنون امتحان کرده اید؟ آیا چیزی کمک کرده است؟
* آیا بیماری دیگری برای شما تشخیص داده شده است؟
* آیا جراحی معده انجام داده اید یا کیسه صفرا را برداشته اید؟
* چه داروهایی از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها، گیاهان دارویی و مکمل ها را مصرف می کنید؟
* رژیم غذایی معمولی روزانه شما چیست؟
* آیا مشروب میخورید؟ چقدر؟
* آیا سیگار می کشید؟
پزشکی
دریچه آئورت دولتی؛ Bicuspid aortic valve

فهرست محتوا
دریچه آئورت دولتی
دریچه آئورت دولتی یک مشکل قلبی است که در بدو تولد وجود دارد. یعنی نقص مادرزادی قلب است.
دریچه آئورت بین محفظه سمت چپ قلب و شریان اصلی بدن به نام آئورت قرار دارد. فلپ های بافت روی دریچه با هر ضربان قلب باز و بسته می شود. فلپ ها را کاسپ می نامند. آنها مطمئن می شوند که خون در جهت صحیح جریان دارد.
معمولاً دریچه آئورت دارای سه لت است. یک دریچه دولتی فقط دو لت دارد. به ندرت، برخی از افراد با دریچه آئورت متولد می شوند که دارای یک یا چهار لت است. دریچه ای با یک لت را یونیکوسپید می گویند. دریچه ای با چهار لت کوادریکوسپید نامیده می شود.
تغییرات در دریچه آئورت می تواند باعث مشکلات سلامتی شود، از جمله:
* باریک شدن دریچه آئورت که به آن تنگی دریچه آئورت می گویند. ممکن است دریچه به طور کامل باز نشود. جریان خون از قلب به بدن کاهش یافته یا مسدود می شود.
* جریان خون به عقب که به آن نارسایی دریچه آئورت می گویند. گاهی اوقات، دریچه آئورت دولتی محکم بسته نمی شود. این باعث می شود خون به سمت عقب جریان یابد.
* آئورت بزرگ شده که به آن آئورتوپاتی می گویند. بزرگ شدن آئورت خطر پارگی در پوشش آئورت را افزایش می دهد. به این پارگی دیسکسیون آئورت می گویند.
علائم
اگر دریچه دولتی باعث تنگی شدید آئورت یا نارسایی شدید آئورت شود، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
* درد قفسه سینه.
* تنگی نفس.
* مشکل در ورزش کردن.
* غش یا نزدیک شدن به غش.
اکثر افراد مبتلا به دریچه آئورت دولتی تا زمانی که بالغ شوند، علائم بیماری دریچه قلب را ندارند. اما برخی از نوزادان ممکن است علائم شدید داشته باشند.
تشخیص
هنگامی که آزمایشات برای مشکل سلامتی دیگری انجام می شود، ممکن است دریچه آئورت دولتی پیدا شود. پزشک ممکن است هنگام گوش دادن به قلب، سوفل قلبی را بشنود.
اکوکاردیوگرام می تواند تشخیص دریچه آئورت دولتی را تایید کند. این آزمایش از امواج صوتی برای ساختن فیلم هایی از ضربان قلب استفاده می کند. این نشان می دهد که چگونه خون در حفره های قلب، دریچه های قلب و آئورت حرکت می کند.
اگر دریچه آئورت دولتی دارید، معمولاً سی تی اسکن برای بررسی تغییرات در اندازه آئورت انجام می دهید.
درمان
اگر دریچه آئورت دولتی دارید، معمولاً به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آموزش دیده در زمینه بیماری های مادرزادی قلبی ارجاع داده می شوید. این نوع ارائه دهنده، متخصص قلب مادرزادی نامیده می شود.
هر کسی که دریچه آئورت دولتی دارد به معاینات منظم سلامت و آزمایشات تصویربرداری نیاز دارد. اکوکاردیوگرام برای باریک شدن یا نشتی دریچه آئورت بررسی می شود. این آزمایش همچنین به دنبال تغییرات در اندازه آئورت است.
درمان دریچه آئورت دولتی به شدت بیماری دریچه قلب بستگی دارد. ممکن است شامل داروها، روش ها و جراحی باشد.
داروها
هیچ دارویی برای ترمیم دریچه آئورت دولتی وجود ندارد. اما ممکن است از داروها برای درمان علائم ناشی از بیماری دریچه قلب استفاده شود. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است داروی فشار خون را توصیه کند.
جراحی یا سایر روش ها
اگر دریچه آئورت دولتی باعث ایجاد موارد زیر شود، ممکن است به جراحی نیاز باشد:
* تنگی دریچه آئورت.
* نارسایی دریچه آئورت.
* آئورت بزرگ شده.
جراحی برای ترمیم یا تعویض دریچه آئورت انجام می شود. نوع جراحی انجام شده به شرایط خاص دریچه قلب و علائم شما بستگی دارد.
* تعویض دریچه آئورت. جراح دریچه آسیب دیده را برمی دارد. با یک دریچه مکانیکی یا یک دریچه ساخته شده از بافت قلب گاو، خوک یا انسان جایگزین شده است. دریچه بافتی دریچه بافتی بیولوژیکی نامیده می شود. گاهی اوقات، دریچه آئورت با دریچه ریه خود فرد جایگزین می شود. دریچه ریه با یک دریچه بافت ریه از اهدا کننده فوت شده جایگزین می شود. این جراحی پیچیده تر، روش راس نامیده می شود.
دریچه های بافت بیولوژیکی به مرور زمان از بین می روند. ممکن است در نهایت نیاز به تعویض داشته باشند. اگر دریچه مکانیکی دارید، برای جلوگیری از لخته شدن خون باید مادام العمر از داروهای رقیق کننده خون استفاده کنید. شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود با هم در مورد مزایا و خطرات هر نوع دریچه صحبت می کنید.
* جراحی ریشه آئورت و آئورت صعودی. جراحان بخش بزرگ شده آئورت را که در نزدیکی قلب قرار دارد، برمی دارند. با یک لوله مصنوعی به نام پیوند جایگزین می شود که در جای خود دوخته می شود. گاهی اوقات فقط بخش بزرگ شده آئورت برداشته می شود و دریچه آئورت باقی می ماند. دریچه آئورت نیز در طی این روش قابل تعویض یا تعمیر است.
* بالون والولوپلاستی. این روش می تواند تنگی دریچه آئورت را در نوزادان و کودکان درمان کند. در بزرگسالان، دریچه آئورت بعد از عمل مجدداً باریک می شود. بنابراین معمولاً فقط در صورتی انجام می شود که برای جراحی خیلی بیمار باشید یا منتظر تعویض دریچه باشید.
این روش دریچه قلب از یک لوله نازک و انعطاف پذیر به نام کاتتر استفاده می کند. کاتتر دارای یک بالون در نوک است. جراح کاتتر را در شریان بازو یا کشاله ران قرار می دهد. سپس کاتتر به سمت دریچه آئورت هدایت می شود. پس از قرار گرفتن در محل، بالون باد میشود و باز شدن دریچه بزرگتر میشود. بادکنک خالی شده است. کاتتر و بالون برداشته می شوند.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
هرکسی که با دریچه آئورت دو لتی متولد شود، مادام العمر به معاینات سلامت نیاز دارد. یک پزشک دیده در زمینه بیماری های قلبی، به نام متخصص قلب، باید شما را از نظر تغییرات در وضعیت شما معاینه کند.
افرادی که دریچه آئورت دو لختی دارند بیشتر احتمال دارد به عفونت دیواره قلب مبتلا شوند. این عفونت اندوکاردیت عفونی نامیده می شود. مراقبت صحیح از دندان می تواند به کاهش خطر کمک کند.
دریچه آئورت دو لتی می تواند در خانواده ها منتقل شود، به این معنی که ارثی است. والدین، فرزندان و خواهران و برادران فردی که دارای دریچه آئورت دو لتی هستند باید برای بررسی وضعیت، اکوکاردیوگرام انجام دهند.
پزشکی
دلیل اصلی یبوست؛ راهکارها و درمان یبوست

فهرست محتوا
دلیل اصلی یبوست چیست؟
یبوست یک وضعیت مزمن یا موقت است که باعث کاهش تعداد و یا تاخیر در حرکات روده میشود. دلیل اصلی یبوست ممکن است به عوامل مختلف باز گردد. در زیر چند دلیل اصلی یبوست آورده شده است:
۱. **تغذیه نامناسب:**
– کمبود فیبر در رژیم غذایی میتواند یکی از عوامل اصلی یبوست باشد. فیبر غذایی از گروه غذایی گیاهی به مواد ناتوان کننده راه روده افزوده میشود و به ایجاد حرکات روده منظم کمک میکند.
۲. **کمآبی:**
– مصرف کم آب میتواند یک دلیل اصلی یبوست باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده میکند و از طریق رودهها عبور پیدا میکند.
۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– کمبود فعالیت و ورزش میتواند حرکات روده را کاهش دهد و در نتیجه یبوست ایجاد کند.
۴. **مشکلات روحی:**
– استرس یا اضطراب میتوانند به مشکلات گوارشی منجر شوند و باعث یبوست شوند.
۵. **مصرف برخی داروها:**
– مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد درد مختلف، داروهای ضد حساسیت و غیره ممکن است اثرات جانبی مانند یبوست داشته باشند.
۶. **بیماریهای مزمن:**
– برخی بیماریهای مزمن مانند متابولیسم غدد درونریز (هیپوتیروئیدیسم)، دیابت و برخی بیماریهای روده میتوانند باعث یبوست شوند.
۷. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی، به ویژه در دوران بارداری یا دوران قاعدگی، ممکن است به یبوست منجر شوند.
در هر صورت، در صورتی که با یبوست مواجه هستید یا نگران آن هستید، بهتر است با پزشک خود مشاوره کنید تا علت اصلی را تشخیص دهید و درمان مناسب را دریافت کنید.
یبوست در زنان میتواند به علت چندین عامل باشد. در زیر، عواملی که ممکن است در بروز یبوست در زنان تأثیرگذار باشند آورده شده است:
۱. **تغذیه نامناسب:**
– کمبود فیبر در رژیم غذایی یکی از علل شایع یبوست است. غذاهایی که حاوی فیبر کمی هستند، میتوانند حرکات روده را کاهش دهند.
۲. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی مانند تغییرات در دوران قاعدگی، بارداری یا دوران استراحت (مثلوپاوز) میتواند به یبوست منجر شود. در بارداری به دلیل افزایش هورمون پروژسترون، که تأثیر آن بر روی عضلات روده را کاهش میدهد، یبوست رایجتر است.
۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی کم میتواند به کاهش حرکات روده و یبوست منجر شود. فعالیت و ورزش به حرکت عضلات روده کمک کرده و فرآیند گوارش را تسریع میبخشد.
۴. **استرس و اضطراب:**
– استرس و اضطراب میتوانند به تغییر در عادات روده و افزایش فشار روانی منجر شوند.
۵. **مصرف داروها:**
– برخی از داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشند، مانند برخی از داروهای ضد افسردگی یا داروهای مسکن درد.
۶. **مشکلات گوارشی:**
– برخی از مشکلات گوارشی مانند متابولیسم غدد درونریز (هیپوتیروئیدیسم) یا بیماریهای روده میتوانند باعث یبوست شوند.
۷. **سابقه عمل جراحی:**
– برخی از عملهای جراحی در ناحیه شکم و روده میتوانند به تغییرات در حرکات روده و یبوست منجر شوند.
در هر صورت، اگر شما یا کسی دیگر با یبوست مواجه است و این مشکل به طور مداوم ادامه دارد، بهتر است با یک پزشک مشورت کرده و علت دقیق را تشخیص دهید. پزشک میتواند تشخیص دقیق بگذارد و یک برنامه درمانی مناسب ارائه دهد.
یبوست در مردان میتواند به علت عوامل متعددی باشد. در زیر، برخی از علل ممکن برای یبوست در مردان ذکر شدهاند:
۱. **کمبود فیبر:**
– مصرف کم فیبر در رژیم غذایی میتواند حرکت روده را کاهش دهد و به یبوست منجر شود. مصرف میوهها، سبزیجات و غلات کامل میتواند به بهبود حالت روده کمک کند.
۲. **کمبود آب:**
– مصرف کم آب میتواند تاثیر منفی بر حالت روده داشته باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده میکند.
۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی کم میتواند حرکت روده را کاهش دهد و در نتیجه یبوست ایجاد کند. ورزش و فعالیت بدنی به حرکت عضلات روده کمک کرده و فرآیند گوارش را تسریع میبخشد.
۴. **مصرف برخی داروها:**
– مصرف برخی از داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشد. بهعنوان مثال، داروهای ضد درد، داروهای ضد افسردگی، و داروهای مسکن ممکن است باعث یبوست شوند.
۵. **مشکلات گوارشی:**
– برخی از مشکلات گوارشی مانند مشکلات در روده، نارسایی کلیه، یا بیماریهای التهابی میتوانند باعث یبوست شوند.
۶. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی، بهویژه در دوران میانسال، میتوانند به یبوست منجر شوند.
در صورتی که یک مرد با یبوست مواجه است و این مشکل به طور مداوم ادامه دارد یا نگران کننده است، مشاوره با پزشک توصیه میشود. پزشک میتواند علت دقیق را تشخیص دهد و یک برنامه درمانی مناسب را پیشنهاد کند.
یبوست طولانی ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد. در ادامه، چند دلیل احتمالی برای یبوست طولانی ذکر شدهاند:
۱. **عوامل رژیم غذایی:**
– **کمبود فیبر:** مصرف کم فیبر در رژیم غذایی ممکن است یکی از عوامل اصلی یبوست باشد. فیبر به حفظ سلامت روده و تشویق به حرکت حاشیهای مواد غذایی کمک میکند.
– **کمبود آب:** مصرف کم آب میتواند تأثیر منفی بر حالت روده داشته باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده و حفظ حالت طبیعی مخاط روده دارد.
۲. **فعالیت بدنی ناکافی:**
– کمبود فعالیت بدنی و ورزش ممکن است حرکت عضلات روده را کاهش داده و به یبوست منجر شود. فعالیت ورزشی به حرکت روده و تسریع در فرآیند گوارش کمک میکند.
۳. **عوامل روانی:**
– استرس، اضطراب یا افسردگی میتوانند به تغییرات در عادات روده و حرکت آنها منجر شوند.
۴. **مصرف داروها:**
– برخی داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشند. به عنوان مثال، داروهای مسکن درد، داروهای ضد افسردگی، و داروهای ضد حساسیت.
۵. **بیماریهای مزمن:**
– برخی از بیماریهای مزمن مانند دیابت، متابولیسم غدد درونریز (هیپوتیروئیدیسم)، یا بیماریهای روده میتوانند باعث یبوست شوند.
۶. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی در دوران بارداری، دوران قاعدگی یا میانسال ممکن است به یبوست منجر شوند.
۷. **عوامل سنی:**
– با پیشرفت سن، حرکت عضلات روده ممکن است کاهش یابد که باعث یبوست شود.
۸. **عوامل ژنتیک:**
– برخی از افراد ممکن است به دلایل ژنتیکی به یبوست مبتلا شوند.
در هر صورت، اگر شما یا کسی دیگر با یبوست طولانی مواجه هستید، مهم است که با پزشک مشاوره کنید. پزشک میتواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی مناسب را تدوین کند.
درمان یبوست و پاکسازی روده ممکن است به وسیله تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی، استفاده از داروها، و در موارد خاص، اجرای تداوم بخشهای پزشکی صورت گیرد. در زیر تعدادی از روشهای درمان یبوست آورده شده است:
۱. **افزایش مصرف فیبر:**
– افزودن مواد غذایی حاوی فیبر به رژیم غذایی میتواند بهبود حرکات روده و پیشگیری از یبوست کمک کند. میوهها، سبزیجات، غلات کامل، و حبوبات منابع خوبی از فیبر هستند.
۲. **مصرف آب:**
– مصرف کافی آب مهم است. آب کمک به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده میکند.
۳. **ورزش و فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی منظم میتواند حرکت روده را تسریع بخشد. ورزشهای سبک مثل پیادهروی، شنا، یا دوچرخهسواری میتوانند مفید باشند.
۴. **تغییر عادات رودهای:**
– ایجاد عادت روزانه برای مراجعه به دستگاه توالت و ایستاده نشستن به مدت کافی میتواند به حرکت طبیعی روده کمک کند.
۵. **استفاده از داروها:**
– در مواردی که تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی کافی نیستند، پزشک ممکن است داروهای مسهل یا نرمکننده مدفوع تجویز کند.
۶. **پاکسازی روده:**
– در موارد خاص، پزشک میتواند روشهای پاکسازی روده مثل کلینیک مراقبتهای گیاهی یا استفاده از ملینهای تجویز کند.
۷. **برخی از داروهای تنظیمکننده حرکت روده:**
– برخی از داروها مانند لاکتولوز (Lactulose) یا پلیاِتیلن گلیکول (Polyethylene Glycol) ممکن است به عنوان داروهای تنظیمکننده حرکت روده تجویز شوند.
۸. **مشاوره پزشکی:**
– اگر یبوست به علت بیماری مزمن یا شرایط خاصی ایجاد شده باشد، مشاوره با پزشک متخصص و اجرای برنامه درمانی متناسب با وضعیت میتواند کمک کننده باشد.
با این حال، هرگاه که با یبوست مواجه میشوید، مهم است که با پزشک خود مشاوره کنید تا علت دقیق تعیین شود و یک برنامه درمانی مناسب برای شما تدوین گردد.
درمان فوری یبوست ممکن است نیاز به راهکارهای سریع و موثر داشته باشد. در اینجا چند راهکار فوری برای مدیریت یبوست آورده شده است:
۱. **مصرف آب بیشتر:**
– نوشیدن آب به مقدار زیاد میتواند به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده کمک کند. این کار ممکن است حرکت مدفوع را تسریع بخشد.
۲. **مصرف فیبر:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر از جمله میوهها، سبزیجات، و غلات کامل میتواند حرکت روده را تحریک کرده و به تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند.
۳. **ولزلین:**
– ولزلین یک نوع ملین است که به صورت محلول یا قرص در داروخانهها موجود است. مصرف ویاگرایی میتواند به نرم کردن مدفوع و تسریع در تخلیه آن کمک کند.
۴. **ملینها:**
– استفاده از ملینها یا داروهای تسهیلکننده مدفوع میتواند به سرعت مواد معده را از روده عبور دهد. اما باید با دقت و به میزان توصیه شده توسط پزشک مصرف شوند.
۵. **تحریک الکتریکی:**
– برخی از دستگاههای تحریک الکتریکی ممکن است توسط پزشک در صورت لزوم برای تحریک حرکت روده مورد استفاده قرار گیرند.
در هر صورت، درمان فوری یبوست باید با دقت صورت گیرد و در صورتی که مشکل به طور مداوم ادامه دارد یا علائم شما شدید است، بهتر است فوراً به پزشک مراجعه کنید. پزشک میتواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی متناسب با وضعیت شما را ارائه دهد.
درمان قطعی یبوست بستگی به علت اصلی و شدت مشکل دارد. در بعضی موارد، تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی ممکن است به تنهایی کافی باشد، در حالی که در موارد دیگر نیاز به درمانهای دارویی یا راهکارهای پزشکی خاص ممکن است وجود داشته باشد. در ادامه چند راهکار برای درمان قطعی یبوست ذکر شده است:
۱. **تغییرات در رژیم غذایی:**
– افزایش مصرف فیبر: مصرف مواد غذایی حاوی فیبر مثل میوهها، سبزیجات، غلات کامل، و حبوبات میتواند به تسریع در حرکات روده و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند.
– مصرف آب بیشتر: نوشیدن مقدار کافی آب مهم است تا فیبر به خوبی عمل کند و روده را نرم کند.
۲. **ورزش و فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی منظم میتواند به حرکت عضلات روده کمک کرده و درمان یبوست کمک کند.
۳. **مصرف داروها:**
– داروهای تنظیم کننده حرکت روده: برخی از داروها مانند لاکتولوز یا ملینها ممکن است توسط پزشک تجویز شوند.
– داروهای ملینها: این دسته از داروها مواد معده را نرم کرده و تسریع در تخلیه مدفوع میکنند.
۴. **بهبود عادات رودهای:**
– ایجاد عادت روزانه برای مراجعه به دستگاه توالت و تخلیه مدفوع میتواند در درمان یبوست مؤثر باشد.
۵. **پزشکی و روشهای پیشرفته:**
– در موارد خاص و شدید، پزشک ممکن است روشهای پیشرفتهتری مانند تحریک الکتریکی، بیوفیدبک، یا جراحی را توصیه کند.
با این حال، هر چند که تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی میتوانند بهبود زیادی در یبوست برای بسیاری از افراد ایجاد کنند، اما برای درمان قطعی و در موارد خاصی که نیاز به راهکارهای پزشکی دارد، مهم است با پزشک خود مشاوره کرده و برنامه درمانی مناسب را ایجاد کنید.
تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی ممکن است در کنترل یبوست و بهبود حالت روده مؤثر باشد. در زیر تعدادی از راهکارهای خانگی که ممکن است در درمان یبوست کمک کنند آورده شده است. با این حال، قبل از اجرای هرگونه تغییر یا استفاده از درمانهای خانگی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید:
۱. **افزودن فیبر به رژیم غذایی:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر از جمله میوهها (مثل زردآلو، انگور، و سیب)، سبزیجات (مثل برگهای سبز، هویج، و گوجه)، و غلات کامل (مثل نان و جو) میتواند به تسهیل در حرکت روده کمک کند.
۲. **مصرف آب:**
– نوشیدن آب به مقدار کافی مهم است تا به فیبر کمک کند و روده را نرم تر کند.
۳. **مصرف میوه خشک و آبآشامیدن:**
– مصرف میوههای خشک مثل خرما و آبآشامیدن میتواند مواد معده را نرمتر کرده و تسهیل در تخلیه مدفوع ایجاد کند.
۴. **استفاده از ملینها:**
– در برخی موارد، استفاده از ملینهای خفیف ممکن است به نرم کردن مدفوع و تسهیل در تخلیه آن کمک کند. اما قبل از استفاده از هر گونه دارو، بهتر است با پزشک مشورت کنید.
۵. **مصرف چای گیاهان دارویی:**
– برخی گیاهان دارویی مثل چای سنا و چای زردچوبه ممکن است در تسهیل تخلیه مدفوع مؤثر باشند. با این حال، مصرف آنها باید با احتیاط و بر اساس راهنمای پزشک صورت گیرد.
۶. **ورزش:**
– فعالیت بدنی منظم مانند پیادهروی، شنا، یا دوچرخهسواری میتواند به بهبود حرکت روده و پیشگیری از یبوست کمک کند.
۷. **زمان مراجعه به دستگاه توالت:**
– ایجاد عادت به مراجعه به دستگاه توالت در زمانهای ثابت میتواند به تنظیم حرکت روده کمک کند.
به هر حال، در صورتی که یبوست به طور مداوم ادامه دارد یا شدیدتر میشود، بهتر است با پزشک مشورت کنید. او میتواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی مناسب را ارائه دهد.
متاسفانه، تا کنون هیچ “معجزه ای” برای درمان یبوست وجود ندارد. یبوست یک مشکل شایع و پرتکرار است که ممکن است به علت عوامل مختلفی از جمله رژیم غذایی نادرست، کمبود فعالیت بدنی، کمبود مایعات، یا مسائل گوارشی ناشی از بیماریها و شرایط مختلف رخ دهد.
بهترین راه برای درمان یبوست این است که با یک پزشک مشورت کرده و به تشخیص وی اعتماد کنید. پزشک ممکن است بر اساس علت دقیق یبوست شما، برنامه درمانی مخصوصی تدوین کند که ممکن است شامل تغییرات در رژیم غذایی، مصرف داروها، افزایش فعالیت بدنی، و سایر رویکردهای درمانی باشد.
درمان یبوست ممکن است زمانی برای بهبود نیاز داشته باشد و در برخی موارد، نیاز به تغییرات در سبک زندگی بلندمدت دارد. همچنین، خودداری از استفاده از راهکارهای “معجزهآسا” یا داروهای بدون نیاز به نظر پزشک ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. در نتیجه، همواره مشورت با پزشک و پیروی از راهنماییهای وی بهترین اقدام است.
یبوست به طور عمومی یک مشکل شایع است و در اکثر موارد ناشی از عوامل غذایی یا سبک زندگی است که با تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی میتوان بهبود آن را دید. با این حال، در برخی موارد، یبوست میتواند نشانه مشکلات جدیتر یا بیماریهای خاصی باشد. در زیر شرایطی ذکر شدهاند که نشانگر خطر یبوست خطرناک میباشند:
۱. **تغییرات ناگهانی در الگوی روده:**
– اگر شما الگوی عادی حرکات روده خود را تغییر داده و مشاهده میکنید که مدت زمان بین مدفوعها یا شدت آنها افزایش یا کاهش پیدا میکند، این ممکن است نشانگر مشکلاتی مثل انسداد روده باشد.
۲. **همراه با علائم دیگر:**
– اگر یبوست همراه با علائم دیگری مثل درد شدید در ناحیه شکم، تهوع و استفراغ مداوم، افت فشار خون، خون در مدفوع یا از دست دادن وزن بیش از حد باشد، این ممکن است نشانگر مشکلات جدی باشد.
۳. **بیماریهای مرتبط با روده:**
– برخی بیماریهای مزمن مانند بولیمیا، سندرم روده تحریکپذیر (IBS)، یا بیماریهای التهابی روده ممکن است باعث یبوست شوند و نیاز به مراقبت پزشکی خاص داشته باشند.
۴. **تحت درمانهای خاص:**
– استفاده از داروهای خاص مانند مسکنها، آنتیدپرسانها، یا دیگر داروهایی که میتوانند اثر بر حرکت روده داشته باشند، ممکن است باعث یبوست شود.
۵. **تاریخچه بیماری قبلی:**
– افرادی که قبلاً مشکلات جدی روده یا جراحی روده داشتهاند، باید به موارد یبوست خود توجه ویژه داشته باشند.
هر گاه که با شدت یبوست یا علائم مرتبط با آن مواجه میشوید، مهم است که به پزشک مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید. در بعضی موارد، یبوست ممکن است نشانه مشکلات جدی مخفی شده یا بیماریهای مربوط به سیستم گوارش باشد که نیاز به بررسی و درمان دارد.
تغییرات در رژیم غذایی میتواند در کنترل یبوست مؤثر باشد. در زیر چند نکته و مواد غذایی را برای کمک به درمان یبوست ذکر کردهام:
۱. **افزودن فیبر به رژیم غذایی:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر میتواند به تسریع در حرکت روده و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند. میوهها (مثل سیب، انگور، و هلو)، سبزیجات (مثل هویج، گوجه، و بادمجان)، و غلات کامل (مثل نان و جو) منابع خوبی از فیبر هستند.
۲. **مصرف مواد غذایی حاوی پروبیوتیک:**
– مواد غذایی حاوی پروبیوتیک (باکتریهای مفید) میتوانند به بهبود تعادل میکروبی در روده و افزایش فعالیت روده کمک کنند. مثالهایی از مواد غذایی با پروبیوتیک شامل ماست، کره مخصوص، و گیاهان ترشیخوری هستند.
۳. **مصرف مایعات بیشتر:**
– مصرف کافی آب مهم است تا به فیبر کمک کند و روده را نرمتر کند. نوشیدن آب در طول روز به حفظ وضعیت آبی بدن و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک میکند.
۴. **استفاده از روغنهای نیمهجامد:**
– مصرف روغنهای نیمهجامد مانند روغن زیتون میتواند به نرم کردن مدفوع کمک کند و در بهبود حرکت روده مؤثر باشد.
۵. **مصرف آلوئهورا:**
– برخی افراد با مصرف آلوئهورا (گیاهی با خواص آنتی-التهابی و آرامشبخش) میگویند که میتواند در کنترل یبوست مؤثر باشد. با این حال، قبل از استفاده، بهتر است با پزشک مشورت کنید.
۶. **ورزش منظم:**
– فعالیت بدنی منظم مانند پیادهروی، شنا، یا دوچرخهسواری میتواند به بهبود حرکت روده و جلوگیری از یبوست کمک کند.
قبل از اعمال تغییرات در رژیم غذایی یا استفاده از هرگونه مکمل غذایی، بهتر است با پزشک مشورت کنید، به خصوص اگر مشکل یبوست به مدت طولانی ادامه دارد یا با علائمی جدی همراه باشد.
خاکشیر یک نوع مکمل غذایی است که به عنوان منبع فیبر و مواد مغذی مفید برای سلامتی گوارش شناخته میشود. این محصول معمولاً از پوست خشک شده بذرهای گیاه خاکشیر تهیه میشود. خاکشیر فیبر محلولی به نام گوارو گلوکومانان دارد که ممکن است در تسریع حرکت روده و تسهیل در تخلیه مدفوع مؤثر باشد.
بعضی از تحقیقات نشان دادهاند که خاکشیر ممکن است در کاهش یبوست و بهبود علائم آن موثر باشد. با این حال، همواره قبل از استفاده از هر نوع مکمل غذایی یا تغییرات در رژیم غذایی، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.
اگر تصمیم به استفاده از خاکشیر یا هر مکمل دیگری برای مدیریت یبوست گرفتهاید، موارد زیر را در نظر بگیرید:
۱. **مشورت با پزشک:**
– پیشنهاد میشود که با پزشک خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل کنید که استفاده از خاکشیر مناسب و بدون هیچگونه تداخل با وضعیت سلامت شماست.
۲. **آغاز با مقدار کم:**
– اگر تصمیم به مصرف خاکشیر گرفتهاید، آغاز کنید با مقدار کم و سپس تدریجاً افزایش دهید تا به بدن زمان بدهید تا به تغییرات عادت کند.
۳. **مصرف آب:**
– همراه با مصرف خاکشیر، باید به میزان کافی آب نیز مصرف کنید. این کمک میکند تا فیبر به خوبی عمل کند و روده را نرمتر کند.
۴. **علائم ناخواسته:**
– در صورتی که هنگام مصرف خاکشیر علائم ناخواسته مثل افزایش احساس نفخ یا درد شکمی داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید.
در کل، هر گونه تغییر در رژیم غذایی یا مصرف مکمل غذایی باید با دقت و با مشورت پزشک یا متخصص تغذیه انجام شود، به ویژه اگر مشکل یبوست مزمن باشد یا با علائم جدی همراه باشد.