با ما همراه باشید

پزشکی

بی‌اشتهایی عصبی یا Anorexia nervosa

منتشر شده

در

خلاصه

بی‌اشتهایی عصبی چیست؟ بی‌اشتهایی عصبی یا Anorexia nervosa و یا آنورکسیا نروزا یک اختلال در خوردن است که با وزن به‌طور غیر عادی بسیار پایین، ترس شدید از افزایش وزن و درک نادرست از وزن مشخص می‌شود. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی، ارزش بالایی برای کنترل وزن و لاغری خود قائل هستند و از تلاش‌های افراطی استفاده می‌کنند که به‌طور قابل توجهی در زندگی آنها اختلال ایجاد می‌کند.

برای جلوگیری از افزایش وزن یا ادامه کاهش وزن، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی معمولاً مقدار غذایی که می‌خورند را به‌شدت محدود می‌کنند. آنها ممکن است با استفراغ پس از خوردن یا با استفاده نادرست از داروهای مسکن، کمک کننده‌های غذایی، دیورتیک ها یا آنتی‌بیوتیک‌ها کالری دریافتی را کنترل کنند. آنها همچنین ممکن است سعی کنند با ورزش بیش از حد وزن خود را کاهش دهند.

بی‌اشتهایی عصبی در واقع مربوط به غذا نیست. این یک روش بسیار ناسالم و گاهی تهدیدکننده زندگی برای کنار آمدن با مشکلات عاطفی است. هنگامی که دچار بی‌اشتهایی عصبی هستید، اغلب لاغری را با بها دادن به خود برابر می‌دانید.

بی‌اشتهایی عصبی، مانند سایر اختلالات خوردن، می‌تواند زندگی شما را تحت‌تأثیر قرار دهد و غلبه بر آن بسیار دشوار است. اما با درمان، می‌توانید درک بهتری از اینکه چه کسی هستید، به‌دست آورید، به عادات غذایی سالم‌تر بازگردید و برخی از عوارض جدی بی‌اشتهایی را معکوس کنید.

 

علائم

علائم و نشانه‌های فیزیکی بی‌اشتهایی عصبی با گرسنگی مرتبط است. بی‌اشتهایی همچنین شامل مسائل عاطفی و رفتاری از قبیل درک غیر واقعی از وزن بدن و ترس بسیار قوی از افزایش وزن یا چاق شدن است.

ممکن است تشخیص علائم و نشانه‌ها دشوار باشد زیرا آنچه که وزن کم بدن در نظر گرفته‌می‌شود برای هر فرد متفاوت است و برخی از افراد ممکن است خیلی لاغر به نظر نرسند. همچنین افراد مبتلا به بی‌اشتهایی اغلب لاغری، عادات غذایی یا مشکلات جسمی خود را پنهان می‌کنند.

 

نشانه‌های جسمی

نشانه‌ها و علائم جسمی بی‌اشتهایی عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* کاهش وزن شدید یا عدم افزایش وزن رشدی مورد انتظار

* ظاهر لاغر

* تعداد سلول‌های خونی غیرطبیعی

* خستگی

* بی‌خوابی

* گیجی یا غش کردن

* مایل به آبی رنگ شدن انگشتان

* مو نازک می‌شود، می‌شکند یا می‌افتد

* موهای نرم و کم پشت که بدن را می‌پوشانند

* عدم قاعدگی یا پریود نشدن

* یبوست و درد شکمی

* پوست خشک یا زرد

* عدم تحمل سرما

* ریتم‌های نامنظم قلب

* فشار خون پایین

* کم‌آبی

* تورم دست‌ها یا پاها

* دندان‌های فرسایش یافته و پینه‌هایی روی انگشتان به‌دلیل انجام استفراغ عمدی

 

برخی از افرادی که دچار بی‌اشتهایی و پرخوری هستند، مشابه افرادی هستند که دچار بولیوی هستند. اما افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی عموماً با وزن بدن که به‌طور غیرطبیعی پایین است دست و پنجه نرم می‌کنند، در حالی که افراد مبتلا به بولیوی معمولاً دارای وزن طبیعی تا بالاتر از وزن طبیعی هستند.

 

علائم عاطفی و رفتاری

علائم رفتاری بی‌اشتهایی عصبی ممکن است شامل تلاش برای کاهش وزن با موارد زیر باشد:

* محدود کردن شدید دریافت غذا از طریق رژیم غذایی یا روزه‌داری

* ورزش کردن بیش از حد

* تهوع و استفراغ ارادی و عمدی برای خلاص شدن از شر مواد غذایی که ممکن است شامل استفاده از داروهای ملین، تنقیه‌ها، داروهای رژیمی یا محصولات گیاهی باشد.

 

علائم و نشانه‌های عاطفی و رفتاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* دغدغه فکری با غذاها، که گاهی شامل پختن غذاهای مفصل برای دیگران اما نخوردن آنها می‌شود

* حذف مکرر وعده‌های غذایی یا امتناع از خوردن

* انکار گرسنگی یا بهانه آوردن برای نخوردن

* خوردن تنها چند ماده غذایی خاص، معمولاً آن‌هایی که چربی و کالری کمی دارند

* اتخاذ وعده‌های غذایی سختگیرانه و یا آداب خاص خوردن مانند تف کردن غذا پس از جویدن

* عدم تمایل برای غذا خوردن در در ملاء عام

* دروغ گفتن در مورد اینکه چه مقدار غذا خورده شده‌است

* ترس از افزایش وزن که ممکن است شامل وزن گیری مکرر یا اندازه گیری بدن باشد

* بررسی مکرر در آینه برای نقص‌های مشاهده‌شده

* شکایت از چاق بودن یا داشتن بخش‌هایی از بدن که چاق هستند

* پوشیدن چندین لایه لباس

* حال و هوای آرام (کمبود احساس)

* انزوای اجتماعی

* کج‌خلقی

* بی‌خوابی

* کاهش علاقه به رابطه جنسی

 

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

متأسفانه، بسیاری از افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی، حداقل در ابتدا، درمان نمی‌خواهند. تمایل آنها برای لاغر ماندن، نگرانی‌هایی را در مورد سلامتی آنها ایجاد می‌کند. اگر شما عزیزانی دارید که نگران آن‌ها هستید، از او بخواهید که با پزشک صحبت کند.

اگر هر یک از مشکلات ذکر شده در بالا را تجربه می‌کنید، یا اگر فکر می‌کنید که ممکن است دچار اختلال در خوردن شده باشید، حتماً کمک بگیرید. اگر بی‌اشتهایی عصبی خود را از عزیزانتان پنهان می‌کنید، سعی کنید فردی را پیدا نمایید که به او اعتماد دارید تا در مورد آنچه اتفاق می‌افتد با او صحبت کنید.

دلایل

علت دقیق بی‌اشتهایی عصبی ناشناخته‌است. مانند بسیاری از بیماری‌ها، احتمالاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی در آن دخیل است.

* بیولوژیکی. اگرچه هنوز مشخص نیست که چه ژن‌هایی در آن دخیل هستند، اما ممکن است تغییرات ژنتیکی وجود داشته‌باشد که برخی از افراد را در معرض خطر بیشتر ابتلا به بی‌اشتهایی عصبی قرار می‌دهد. برخی از افراد ممکن است تمایل ژنتیکی به کمال‌گرایی، حساسیت و پشتکار داشته‌باشند – تمام صفات مرتبط با بی‌اشتهایی.

* روانی. برخی از افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی ممکن است ویژگی‌های شخصیتی وسواس گونه‌ای داشته‌باشند که پایبندی به رژیم‌های سخت را آسان‌تر می‌کند و با وجود گرسنه بودن از خوردن غذا صرف‌نظر می‌کنند. این افراد ممکن است انگیزه شدیدی برای کمال‌گرایی داشته‌باشند، که باعث می‌شود فکر کنند هرگز به‌اندازه کافی لاغر نمی‌شوند. و ممکن است سطح بالایی از اضطراب داشته‌باشند و برای کاهش آن به خوردن محدود کننده روی آورند.

* محیطی. فرهنگ مدرن غربی بر لاغری تأکید دارد. موفقیت و ارزش اغلب با معیار لاغر بودن برابر است. فشار همسالان ممکن است به تمایل به لاغر شدن به‌ویژه در میان دختران جوان دامن بزند.

عوامل خطر

بی‌اشتهایی عصبی در دختران و زنان شایع‌تر است. با این حال، پسران و مردان نیز به‌طور فزاینده‌ای دچار اختلالات خوردن شده‌اند که احتمالاً با افزایش فشارهای اجتماعی مرتبط است.

بی‌اشتهایی عصبی همچنین در میان نوجوانان شایع‌تر است. افراد در هر سنی می‌توانند به این اختلال تغذیه‌ای مبتلا شوند، اگرچه در افراد بالای ۴۰ سال نادر است. نوجوانان ممکن است به‌دلیل تمام تغییراتی که بدنشان در طول دوران بلوغ تجربه می‌کند، بیشتر در معرض خطر باشند. همچنین ممکن است با افزایش فشار همسالان مواجه شوند و نسبت به انتقاد یا حتی اظهار نظرهای غیررسمی در مورد وزن یا شکل بدن حساس‌تر باشند.

عوامل خاصی خطر بی‌اشتهایی عصبی را افزایش می‌دهند، از جمله:

* ژنتیک: تغییرات در ژن‌های خاص ممکن است افراد خاصی را در معرض خطر بیشتر بی‌اشتهایی عصبی قرار دهد. کسانی که دارای بستگان درجه یک – والدین، خواهر یا برادر یا فرزند – هستند که این اختلال را داشتند، با خطر بسیار بالاتری برای درگیر شدن با بی‌اشتهایی عصبی روبه‌رو هستند.

* رژیم غذایی و گرسنگی. گرسنگی یک عامل خطر برای ایجاد یک اختلال در خوردن است. شواهد قوی وجود دارد که بسیاری از علائم بی‌اشتهایی عصبی در واقع علائم گرسنگی هستند. گرسنگی بر مغز تأثیر می‌گذارد و بر تغییرات خلق و خو، سختی در تفکر، اضطراب و کاهش اشتها تأثیر می‌گذارد. گرسنگی و کاهش وزن ممکن است شیوه کار مغز را در افراد آسیب‌پذیر تغییر دهد، که ممکن است رفتارهای محدود کننده برای خوردن را تداوم بخشیده و بازگشت عادت غذایی طبیعی را دشوار کند.

* جابجایی. خواه انتقال به مدرسه جدید باشد، و خواه به خانه یا شغل جدید، چه قطع رابطه، چه مرگ یا بیمار شدن یک فرد مورد علاقه، در هر صورت تغییر می‌تواند استرس عاطفی به‌همراه داشته‌باشد و خطر بی‌اشتهایی عصبی را افزایش دهد.

عوارض

مشخص است که بی‌اشتهایی عصبی می‌تواند عوارض متعددی داشته‌باشد. در شدیدترین حالت ممکن است کشنده باشد. مرگ ممکن است به‌طور ناگهانی رخ دهد، حتی زمانی که فرد به‌شدت لاغر نیست. این اتفاق ممکن است ناشی از ریتم‌های غیرطبیعی قلب (آریتمی‌ها) یا عدم تعادل الکترولیت‌ها – مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم که تعادل مایعات را در بدن شما حفظ می‌کنند – رخ دهد.

سایر عوارض بی‌اشتهایی عصبی عبارتند از:

* کم‌خونی

* مشکلات قلبی مانند افتادگی دریچه میترال (Mitral Valve prolapse یا به‌اختصار MVP)، ریتم‌های غیرطبیعی قلب یا نارسایی قلبی

* کاهش میزان استخوان (پوکی‌استخوان)، افزایش خطر شکستگی

* از دست دادن ماهیچه

* در خانم‌ها، عدم ظهور یک پریود

* در مردان، کاهش تستوسترون

* مشکلات گوارشی مانند یبوست، نفخ یا تهوع

* ناهنجاری‌های الکترولیتی مانند پتاسیم خون پایین، سدیم و کلرید

* مشکلات کلیوی

 

اگر یک فرد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی شدید شود، تمام اندام‌های بدن از جمله مغز، قلب و کلیه‌ها آسیب می‌بینند. این آسیب ممکن است کاملاً برگشت‌پذیر نباشد، حتی زمانی که این بی‌اشتهایی تحت کنترل در می‌آید.

افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی علاوه بر عوارض جسمی، معمولاً اختلالات سلامت روانی دیگری نیز دارند که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

* افسردگی، اضطراب و سایر اختلالات خلقی

* اختلالات شخصیتی

* اختلالات وسواسی

* مصرف الکل و سوء مصرف مواد

* خودآزاری، افکار خودکشی یا تلاش برای خودکشی

 

پیشگیری

هیچ راه تضمین شده‌ای برای جلوگیری از بی‌اشتهایی عصبی وجود ندارد. پزشکان (اطفال، پزشکان خانواده و کارورزان) ممکن است در موقعیت خوبی برای شناسایی شاخص‌های اولیه بی‌اشتهایی و جلوگیری از توسعه بیماری پر اشتها باشند. به‌عنوان‌مثال، آنها می‌توانند سؤالاتی در مورد عادات غذایی و رضایت از ظاهر در طول ملاقات‌های پزشکی معمول بپرسند.

اگر متوجه شدید که یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانتان عادت‌های غذایی سختگیرانه ای دارد و از ظاهر خود ناراضی است، با او در مورد این مسائل صحبت کنید. اگرچه ممکن است نتوانید از بروز اختلال در غذا خوردن او جلوگیری کنید، اما می‌توانید در مورد رفتار سالم‌تر یا گزینه‌های درمانی صحبت کنید.

 

تشخیص

اگر پزشک شما مشکوک است که شما دچار بی‌اشتهایی عصبی هستید، او معمولاً چندین آزمایش و معاینه انجام می‌دهد تا به تشخیص او کمک کند، سایر بیماری‌ها برای کاهش وزن را رد کند، و هر گونه عارضه مرتبط را بررسی نماید.

 

این آزمایش‌ها و آزمون‌ها به‌طور کلی عبارتند از:

* معاینه جسمی: این‌کار ممکن است شامل اندازه گیری قد و وزن شما، بررسی علائم حیاتی شما مانند ضربان قلب، فشار خون و دما، بررسی پوست و ناخن‌ها برای مشکلات، گوش دادن به صدای قلب و ریه‌ها و بررسی شکم شما باشد.

* آزمایشهای آزمایشگاهی. این آزمایش‌ها ممکن است شامل شمارش کامل سلول‌های خون (CBC) و آزمایش‌های خون تخصصی‌تر برای بررسی الکترولیت‌ها و پروتئین و همچنین عملکرد کبد، کلیه و تیروئید شما باشد.

* ارزیابی روانی. یک پزشک یا متخصص سلامت روانی احتمالاً در مورد افکار، احساسات و عادات غذایی شما سؤال خواهد کرد. همچنین ممکن است از شما خواسته شود پرسشنامه‌های ارزیابی روانی خود را تکمیل کنید.

* مطالعات دیگر. تصویربرداری X-ray ممکن است برای بررسی تراکم یا چگالی استخوان، بررسی شکستگی‌های استرسی یا مو برداشتن و شکستگی استخوان‌ها، یا بررسی ذات الریه یا مشکلات قلبی انجام شود. الکتروکاردیوگرام ممکن است برای بررسی بی نظمی‌های قلبی انجام شود.

متخصص بهداشت روانی شما همچنین ممکن است از معیارهای تشخیصی بی‌اشتهایی در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روان پزشکی آمریکا منتشر شده‌است، استفاده کند.

 

درمان

درمان بی‌اشتهایی عصبی به‌طور کلی با استفاده از یک رویکرد تیمی انجام‌می‌شود که شامل پزشکان، متخصصان سلامت روانی و متخصصان تغذیه است که همگی در زمینه اختلالات خوردن تجربه دارند. درمان مداوم و آموزش تغذیه برای ادامه بهبود بسیار مهم است. صحبت از درمان قطعی بی اشتهایی عصبی در ابتدا کمی مشکل است، زیرا گاهی برای درمان بی اشتهایی عصبی شاید لازم باشد یک مسیر طولانی و زمانبر طی شود.

در اینجا نگاهی داریم به آنچه که معمولاً در درمان افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی نقش دارند.

 

بستری شدن و سایر برنامه‌ها

اگر زندگی شما در معرض یک خطر فوری قرار دارد، ممکن است برای مواردی از قبیل اختلال در ریتم قلب، کم‌آبی، عدم تعادل الکترولیت یا اضطراری روانپزشکی، در اورژانس بیمارستان به درمان نیاز داشته‌باشید. بستری شدن ممکن است برای عوارض پزشکی، مشکلات شدید روانپزشکی، سوء تغذیه شدید یا امتناع از خوردن غذا لازم باشد.

برخی از کلینیک‌ها در درمان افراد مبتلا به اختلالات خوردن تخصص دارند. آنها ممکن است برنامه‌های روزانه یا برنامه‌های اقامتی را به‌جای بستری شدن کامل ارائه دهند. برنامه‌های تخصصی اختلال خوردن ممکن است درمان‌های متمرکزتری را در دوره‌های طولانی‌تر ارائه دهند.

 

مراقبت‌های پزشکی

در موارد شدید، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی ممکن است در ابتدا نیاز به تغذیه از طریق لوله‌ای داشته‌باشند که در بینی آنها قرار گرفته و به معده می‌رود.

مراقبت معمولاً توسط یک پزشک مراقبت اولیه یا یک متخصص سامت روانی با دیگر متخصصان مربوطه هماهنگ می‌شود.

 

حفظ وزن سالم

اولین هدف درمان بازگشت به وزن سالم است. شما نمی‌توانید بدون بازگشت به وزن سالم و یادگیری تغذیه مناسب از بی‌اشتهایی رهایی یابید. افراد درگیر در این فرآیند ممکن است شامل موارد زیر باشند:

* پزشک مراقبت‌های اولیه شما، که می‌تواند مراقبت‌های پزشکی ارائه دهد و بر نیازهای کالری و افزایش وزن شما نظارت کند.

* یک روانشناس یا دیگر متخصصان سلامت روان که می‌توانند با شما برای توسعه استراتژی‌های رفتاری برای کمک به بازگشت به وزن سالم همکاری کنند.

* یک متخصص تغذیه که می‌تواند راهنمایی‌هایی برای بازگشت به الگوهای منظم غذا خوردن ارائه دهد، از جمله ارائه برنامه‌های غذایی خاص و نیازهای کالری که به شما در رسیدن به اهداف وزنی تان کمک می‌کند.

* خانواده شما که احتمالاً در کمک به شما در حفظ عادات غذایی طبیعی مشارکت خواهند داشت.

 

روان‌درمانی

این نوع درمان ممکن است برای بی‌اشتهایی عصبی مفید باشد:

* درمان مبتنی بر خانواده. این تنها درمان مبتنی بر شواهد برای نوجوانان مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی است. از آنجا که نوجوان مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی نمی‌تواند انتخاب‌های خوبی در مورد غذا خوردن و سلامت داشته‌باشد در حالی که در گیر و دار این وضعیت وخیم است، این درمان والدین را بسیج می‌کند تا به فرزند خود در مورد تغذیه مجدد و احیای وزن کمک کنند تا کودک بتواند انتخاب‌های خوبی در مورد سلامت داشته‌باشد.

* درمان فردی. نشان داده شده‌است که برای بزرگسالان، درمان شناختی رفتاری – به‌طور خاص درمان شناختی رفتاریِ ارتقا یافته – کمک کننده است. هدف اصلی طبیعی سازی الگوها و رفتارهای غذایی برای حمایت از افزایش وزن است. هدف دوم کمک به تغییر باورها و افکار تحریف شده‌ای است که تغذیه محدود کننده را حفظ می‌کنند.

 

داروها

هیچ دارویی برای درمان بی‌اشتهایی عصبی تایید نشده است زیرا هیچ دارویی به‌خوبی کار نمی‌کند. با این حال، داروهای ضد افسردگی یا سایر داروهای روان پزشکی می‌توانند به درمان سایر اختلالات سلامت روانی که ممکن است وجود داشته‌باشند، مانند افسردگی یا اضطراب کمک کنند.

 

چالش‌های درمانی در بی‌اشتهایی عصبی

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در درمان بی‌اشتهایی عصبی این است که افراد ممکن است درمان نخواهند. موانع درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* فکر می‌کنند نیازی به درمان ندارند

* ترس از افزایش وزن دارند

* بی‌اشتهایی را یک بیماری نمی‌دانند بلکه یک انتخاب سبک زندگی تلقی می‌کنند

افراد مبتلا به بی‌اشتهایی می‌توانند بهبود یابند. با این حال، آنها در معرض خطر عود مجدد در طول دوره‌های استرس بالا یا در طول شرایط تحریک کننده هستند. درمان مداوم یا ملاقات‌های دوره‌ای در طول زمان استرس ممکن است به شما کمک کند که سالم بمانید.

 

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

هنگامی که دچار بی‌اشتهایی عصبی می‌شوید، مراقبت درست از خود می‌تواند دشوار باشد. علاوه بر درمان حرفه‌ای، این مراحل را دنبال کنید:

* به برنامه درمانی خود پایبند باشید. از جلسات درمانی صرف‌نظر نکنید و سعی کنید از برنامه‌های غذایی غافل نشوید، حتی اگر شما را ناراحت کنند.

* در مورد مکمل‌های ویتامینی و معدنی مناسب با پزشک خود صحبت کنید. اگر خوب غذا نمی‌خورید، احتمال دارد که بدن شما تمام مواد مغذی مورد نیاز خود مانند ویتامین D یا آهن را دریافت نکند. با این حال، دریافت بیشتر ویتامین‌ها و مواد معدنی از غذا معمولاً توصیه می‌شود.

* خودتان را از مراقبت از اعضای خانواده و دوستانی که می‌خواهند شما را سالم ببینند، جدا نکنید. بدانید که آنها بهترین افرادی هستند شما در کنار خود دارید.

* از اصرار به وزن کردن خود یا بررسی کردن مکرر خود در آینه خودداری کنید. این کارها ممکن است کاری جز تقویت انگیزه شما برای حفظ عادات ناسالم انجام ندهند.

 

درمان جایگزین

مکمل‌های رژیمی و محصولات گیاهی که برای سرکوب اشتها یا کمک به کاهش وزن طراحی شده‌اند ممکن است توسط افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی مورد سوء استفاده قرار گیرند. مکمل‌ها یا گیاهان دارویی می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته‌باشند و به‌طور خطرناکی با سایر داروها تداخل داشته‌باشند. این محصولات یک فرآیند بررسی دقیق را طی نمی‌کنند و ممکن است موادی داشته‌باشند که روی بطری آن‌ها نوشته نشده باشد.

در نظر داشته‌باشید که طبیعی بودن همیشه به‌معنای بی‌خطر بودن نیست. اگر از مکمل‌های غذایی یا گیاهان دارویی استفاده می‌کنید، در مورد خطرات احتمالی با پزشک خود صحبت کنید.

روش‌های پیشگیری از اضطراب که مکمل درمان بی‌اشتهایی عصبی هستند، ممکن است حس سلامتی را افزایش داده و آرامش را در شما ارتقا دهند. نمونه‌هایی از این روش‌ها شامل شرکت در جلسات مذهبی و نیایش، ماساژ، یوگا و مدیتیشن است.

 

مقابله و پشتیبانی

ممکن است زمانی که با پیام‌های مختلفی از سوی رسانه‌ها، فرهنگ‌ها و شاید خانواده یا دوستان خود مواجه می‌شوید، کنار آمدن با بی‌اشتهایی عصبی دشوار باشد. حتی ممکن است شنیده باشید که مردم به شوخی می‌گویند کاش می‌توانستند برای مدتی دچار بی‌اشتهایی شوند تا بتوانند وزن خود را کاهش دهند.

چه بی‌اشتهایی عصبی داشته‌باشید و چه فرد مورد علاقه شما درگیر این اختلال باشد، از پزشک یا متخصص سلامت روانی خود بخواهید در مورد استراتژی‌های مقابله‌ای و حمایت عاطفی مشاوره دهد. یادگیری استراتژی‌های مؤثر مقابله و جلب حمایت خانواده و دوستان برای درمان موفق بسیار مهم است.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

این اطلاعات به شما کمک می‌کند برای قرار ملاقات آماده شوید و بدانید چه انتظاری از پزشک یا متخصص سلامت روان خود داشته‌باشید.

ممکن است بخواهید از یکی از اعضای خانواده یا دوستتان بخواهید که با شما همراه شود. کسی که شما را همراهی می‌کند ممکن است چیزی را به یاد بیاورد که از دست داده‌اید یا فراموش کرده‌اید. یک عضو خانواده نیز ممکن است بتواند تصویر کامل تری از زندگی خانوادگی تان به پزشک بدهد.

 

کاری که می‌توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

* هر علامتی که تجربه می‌کنید، از جمله هر علامتی که ممکن است به‌دلیل قرار ملاقات بی ارتباط به نظر برسد را یادداشت کنید. سعی کنید زمانی که علائم شما شروع شد را به یاد بیاورید.

* اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هر گونه استرس عمده یا تغییرات اخیر در زندگی.

* تمام داروها، ویتامین‌ها، محصولات گیاهی، داروهای بدون نسخه و سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دوز آنها.

* سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تا به یاد داشته‌باشید که هر چیزی که می‌خواهید را پوشش دهید.

 

برخی از سؤالاتی که ممکن است بخواهید از پزشک یا متخصص سلامت روان خود بپرسید عبارتند از:

* من به چه نوع آزمایش‌هایی نیاز دارم؟ آیا این آزمایش‌ها به آمادگی خاصی نیاز دارند؟

* آیا این شرایط موقتی است یا طولانی مدت؟

* چه درمان‌هایی در دسترس است و کدام را توصیه می‌کنید؟

* آیا یک جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می‌کنید وجود دارد؟

* آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری هست که من بتوانم با خود داشته باشم؟ شما چه وب سایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟

در زمان ملاقات از پرسیدن سؤال‌های دیگری که به ذهن شما می‌رسد اما در فهرست سؤالات بالا وجود ندارد دریغ نکنید.

 

از دکتر خود چه انتظاری داشته‌باشید

پزشک یا متخصص سلامت روان شما احتمالاً چند سؤال از شما می‌پرسد، از جمله:

* چه مدت است که نگران وزن خود هستید؟

* آیا ورزش می‌کنید؟

* از چه راه‌هایی برای کاهش وزن استفاده کرده‌اید؟

* آیا علائم جسمی دارید؟

* آیا تا به حال به‌طور عمدی بعد از اینکه زیاد غذا خوردید استفراغ کرده‌اید؟

* آیا دیگران از لاغری شما ابراز نگرانی می‌کنند؟

* آیا اغلب به غذا فکر می‌کنید؟

* آیا هرگز در خفا غذا می‌خورید؟

* آیا هیچ‌یک از اعضای خانواده شما تا به حال علائمی از اختلال خوردن داشته‌اند یا به اختلال خوردن مبتلا شده‌اند؟

برای پاسخ به این سؤالات آماده باشید تا برای مرور هر نکته‌ای که می‌خواهید روی آن تمرکز کنید، وقت بیشتری بگذارید.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

ادامه مطلب
تبلیغات
برای افزودن دیدگاه کلیک کنید

یک پاسخ بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پزشکی

ریفلاکس صفرا؛ Bile reflux

منتشر شده

در

توسط

بررسی اجمالی

ریفلاکس صفرا چیست؟ ریفلاکس صفرا یا رفلاکس صفرا (به انگلیسی Bile reflux) زمانی اتفاق می‌افتد که صفرا – مایع گوارشی تولید شده در کبد – به معده شما و در برخی موارد به لوله‌ای که دهان و معده شما را به هم متصل می‌کند (مری) برگشت می‌کند.

ریفلاکس صفرا ممکن است با برگشت اسید معده (اسید معده) به مری شما همراه باشد. رفلاکس معده ممکن است منجر به بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) شود، یک مشکل بالقوه جدی که باعث تحریک و التهاب بافت مری می شود.

بر خلاف رفلاکس اسید معده، رفلاکس صفراوی را نمی توان به طور کامل با تغییر در رژیم غذایی یا سبک زندگی کنترل کرد. درمان شامل داروها یا در موارد شدید جراحی است.

 

ریفلاکس صفرا

صفرا یک مایع گوارشی است که توسط کبد تولید شده و در کیسه صفرا ذخیره می شود. در طی رفلاکس صفرا، مایع گوارشی به معده و در برخی موارد به مری باز می گردد.

علائم رفلاکس صفرا

تشخیص رفلاکس صفرا از رفلاکس اسید معده دشوار است. علائم و نشانه ها مشابه هستند و این دو بیماری ممکن است همزمان رخ دهند.

علائم و نشانه های رفلاکس صفرا عبارتند از:

*     درد بالای شکم که ممکن است شدید باشد

*     دل درد مکرر – احساس سوزش در قفسه سینه که گاهی به گلو گسترش می یابد، همراه با طعم ترش در دهان

*     حالت تهوع

*     استفراغ مایع زرد مایل به سبز (صفرا)

*     گاهی اوقات سرفه یا گرفتگی صدا

*     کاهش وزن ناخواسته

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مکرراً علائم رفلاکس را تجربه می کنید، یا اگر بدون تلاش وزن کم می کنید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

اگر بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) برای شما تشخیص داده شده است اما با داروهای خود تسکین کافی نمی‌یابید، با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است برای رفلاکس صفرا به درمان اضافی نیاز داشته باشید.

 

دلایل رفلاکس صفرا

صفرا برای هضم چربی ها و برای از بین بردن گلبول های قرمز فرسوده و سموم خاص از بدن شما ضروری است. صفرا در کبد شما تولید می شود و در کیسه صفرا ذخیره می شود.

خوردن یک وعده غذایی که حتی حاوی مقدار کمی چربی باشد، به کیسه صفرا سیگنال می دهد تا صفرا را آزاد کند، صفرا که از طریق یک لوله کوچک به قسمت بالای روده کوچک شما (اثنی عشر) جریان می یابد.

 

رفلاکس صفرا به معده

صفرا و غذا در اثنی عشر مخلوط می شوند و وارد روده کوچک شما می شوند. دریچه پیلور، یک حلقه سنگین ماهیچه ای که در خروجی معده شما قرار دارد، معمولاً فقط کمی باز می شود – به اندازه ای که هر بار حدود یک هشتم اونس (حدود ۳.۷۵ میلی لیتر) یا کمتر غذای مایع آزاد کند، اما به اندازه ای نیست که اجازه دهد. شیره های گوارشی برای برگشت به معده.

در موارد رفلاکس صفرایی، دریچه به درستی بسته نمی شود و صفرا به معده باز می گردد. این می تواند منجر به التهاب پوشش معده (گاستریت ریفلاکس صفرا) شود.

 

رفلاکس صفرا به مری

زمانی که دریچه عضلانی دیگر، اسفنکتر تحتانی مری، به درستی کار نکند، صفرا و اسید معده می توانند به مری رفلاکس کنند. اسفنکتر تحتانی مری مری و معده را جدا می کند. دریچه معمولاً به اندازه کافی باز می شود تا غذا به معده وارد شود. اما اگر دریچه ضعیف شود یا به طور غیر طبیعی شل شود، صفرا می تواند به مری بازگردد.

 

چه چیزی منجر به ریفلاکس صفرا می شود؟

ریفلاکس صفرا ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

*     عوارض جراحی. جراحی معده، شامل برداشتن کامل یا جزئی معده و جراحی بای پس معده برای کاهش وزن، مسئول بیشتر رفلاکس صفرا است.

*     زخم معده. زخم معده می تواند دریچه پیلور را مسدود کند تا به درستی باز یا بسته نشود. غذای راکد در معده می تواند منجر به افزایش فشار معده شود و اجازه دهد صفرا و اسید معده به مری برگردند.

*     جراحی کیسه صفرا. افرادی که کیسه صفرا خود را برداشته اند نسبت به افرادی که این جراحی را انجام نداده اند به میزان قابل توجهی رفلاکس صفرا بیشتری دارند.

 

عوارض ریفلاکس صفرا

گاستریت رفلاکس صفرا با سرطان معده مرتبط است. ترکیب رفلاکس صفرا و رفلاکس اسید نیز خطر عوارض زیر را افزایش می دهد:

*     GERD. این وضعیت که باعث تحریک و التهاب مری می شود، اغلب به دلیل اسید اضافی است، اما ممکن است صفرا با اسید مخلوط شود.

هنگامی که افراد به داروهای قوی سرکوب کننده اسید پاسخ ناقص می دهند یا اصلاً به صفرا پاسخ نمی دهند، اغلب مشکوک به ایجاد GERD می شود.

*     مری بارت. این وضعیت جدی زمانی رخ می دهد که قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اسید معده، یا اسید و صفرا، به بافت در قسمت تحتانی مری آسیب می رساند. سلول های آسیب دیده مری خطر سرطانی شدن را افزایش می دهند. مطالعات حیوانی نیز رفلاکس صفرا را با مری بارت مرتبط کرده است.

*     سرطان مری. ارتباطی بین رفلاکس اسید و رفلاکس صفرا و سرطان مری وجود دارد که ممکن است تا زمانی که کاملاً پیشرفته نباشد تشخیص داده نشود. در مطالعات حیوانی نشان داده شده است که رفلاکس صفرا به تنهایی باعث سرطان مری می شود.

 

تشخیص

معمولاً شرح علائم و آگاهی از سابقه پزشکی شما برای تشخیص مشکل ریفلاکس کافی است. اما تشخیص رفلاکس اسید و رفلاکس صفراوی دشوار است و نیاز به آزمایشات بیشتری دارد.

همچنین احتمالاً آزمایشاتی برای بررسی آسیب به مری و معده و همچنین تغییرات پیش سرطانی انجام خواهید داد.

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

*     آندوسکوپی. یک لوله نازک و قابل انعطاف با دوربین (آندوسکوپی) از گلوی شما عبور می کند. آندوسکوپ می تواند صفرا، زخم معده یا التهاب را در معده و مری شما نشان دهد. پزشک شما همچنین ممکن است برای آزمایش مری بارت یا سرطان مری از بافت نمونه برداری کند.

*     آزمایش اسید سرپایی. این آزمایش‌ها از یک پروب اندازه‌گیری اسید برای تشخیص زمان و مدت زمان بازگشت اسید به مری استفاده می‌کنند. آزمایش اسید سرپایی می تواند به پزشک کمک کند رفلاکس اسید را رد کند اما رفلاکس صفرا را نه.

در یک آزمایش، یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) با یک پروب در انتها از طریق بینی شما به مری شما وارد می شود. کاوشگر اسید موجود در مری شما را در مدت ۲۴ ساعت اندازه گیری می کند.

در آزمایش دیگری به نام تست براوو، پروب در حین آندوسکوپی به قسمت پایینی مری متصل می شود و کاتتر خارج می شود.

*     امپدانس مری. این آزمایش رفلاکس گاز یا مایعات به مری را اندازه گیری می کند. این برای افرادی که موادی را که اسیدی نیستند (مانند صفرا) و نمی توانند توسط پروب اسید شناسایی شوند، پس می گیرند مفید است. مانند یک آزمایش پروب استاندارد، امپدانس مری از پروبی استفاده می کند که با کاتتر در مری قرار می گیرد.

 

درمان ریفلاکس صفرا

تنظیم شیوه زندگی و داروها می تواند برای رفلاکس اسید به مری بسیار موثر باشد، اما درمان رفلاکس صفرا سخت تر است. شواهد کمی برای ارزیابی اثربخشی درمان‌های رفلاکس صفرا وجود دارد، تا حدی به دلیل دشواری ایجاد رفلاکس صفرا به عنوان علت علائم.

 

داروها

*     اورسودوکسی کولیک اسید (Ursodeoxycholic acid). این دارو ممکن است دفعات و شدت علائم شما را کاهش دهد.

*     سوکرالفات (Sucralfate). این دارو می تواند یک پوشش محافظ ایجاد کند که از پوشش معده و مری در برابر رفلاکس صفرا محافظت می کند.

*     تسکین دهنده های اسید صفراوی. پزشکان اغلب داروهای تسکین دهنده اسیدهای صفراوی را تجویز می کنند که گردش صفرا را مختل می کند، اما مطالعات نشان می دهد که این داروها نسبت به سایر درمان ها کمتر موثر هستند. عوارض جانبی مانند نفخ ممکن است شدید باشد.

 

درمان های جراحی

اگر داروها نتوانند علائم شدید را کاهش دهند یا تغییرات پیش سرطانی در معده یا مری شما وجود داشته باشد، ممکن است پزشکان جراحی را توصیه کنند.

برخی از انواع جراحی می‌توانند موفقیت‌آمیزتر از سایرین باشند، بنابراین مزایا و معایب را به دقت با پزشک خود در میان بگذارید.

گزینه ها عبارتند از:

*     جراحی انحراف. در طول این نوع جراحی، پزشک یک اتصال جدید برای تخلیه صفرا در روده کوچک ایجاد می کند و صفرا را از معده دور می کند.

*     جراحی ضد رفلاکس. نزدیک ترین قسمت معده به مری پیچیده شده و سپس به دور اسفنکتر تحتانی مری دوخته می شود. این روش باعث تقویت دریچه می شود و می تواند رفلاکس اسید را کاهش دهد. با این حال، شواهد کمی در مورد اثربخشی این جراحی برای ریفلاکس صفرا وجود دارد.

 

خودمراقبتی

برخلاف رفلاکس اسید، ریفلاکس صفرا به عوامل سبک زندگی ارتباطی ندارد. اما از آنجا که بسیاری از افراد هم رفلاکس اسید و هم رفلاکس صفرا را تجربه می کنند، علائم شما ممکن است با تغییر سبک زندگی کاهش یابد:

*     سیگار نکشید. سیگار تولید اسید معده را افزایش می دهد و بزاق را خشک می کند که به محافظت از مری کمک می کند.

*     وعده های غذایی کوچکتر بخورید. خوردن وعده های غذایی کوچکتر و مکرر، فشار روی اسفنکتر تحتانی مری را کاهش می دهد و از باز شدن دریچه در زمان نامناسب جلوگیری می کند.

*     بعد از غذا در حالت ایستاده بمانید. بعد از غذا، دو تا سه ساعت صبر کردن قبل از دراز کشیدن به شما اجازه می دهد تا معده شما خالی شود.

*     غذاهای چرب را محدود کنید. وعده های غذایی پرچرب اسفنکتر تحتانی مری را شل می کند و سرعت خروج غذا از معده شما را کاهش می دهد.

*     از غذاها و نوشیدنی های مشکل ساز خودداری کنید. برخی از غذاها تولید اسید معده را افزایش می دهند و ممکن است اسفنکتر تحتانی مری را شل کنند. غذاهایی که باید از آنها پرهیز کرد عبارتند از نوشیدنی های کافئین دار و گازدار، شکلات، غذاها و آب میوه های مرکبات، سس های حاوی سرکه، پیاز، غذاهای حاوی گوجه فرنگی، غذاهای تند و نعناع.

*     از مصرف الکل خودداری کنید. نوشیدن الکل اسفنکتر تحتانی مری را شل می کند و مری را تحریک می کند.

*     کاهش وزن اضافی. سوزش سر دل و رفلاکس اسید زمانی بیشتر اتفاق می‌افتد که اضافه وزن به معده شما فشار بیشتری وارد کند.

*     تختت خود را بلند کنید. خوابیدن با بالاتنه ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر ممکن است به جلوگیری از علائم رفلاکس کمک کند. بالا بردن سر تخت خود با بلوک یا خوابیدن بر روی یک گوه فوم موثرتر از استفاده از بالش های اضافی است.

* آرام باشید. وقتی تحت استرس هستید، هضم کند می شود و احتمالاً علائم رفلاکس را بدتر می کند. تکنیک های تمدد اعصاب، مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا ممکن است کمک کننده باشد.

 

طب جایگزین

بسیاری از افراد با مشکلات مکرر معده، از جمله سوزش سر دل، از درمان های بدون نسخه یا جایگزین برای تسکین علائم استفاده می کنند. به یاد داشته باشید که حتی داروهای طبیعی نیز می توانند خطرات و عوارض جانبی داشته باشند، از جمله تداخلات بالقوه جدی با داروهای تجویزی. همیشه قبل از امتحان یک درمان جایگزین، تحقیق دقیقی انجام دهید و با پزشک خود صحبت کنید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

اگر علائم یا نشانه های مشترک رفلاکس صفرا دارید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. پس از ارزیابی اولیه پزشک، ممکن است به متخصص اختلالات گوارشی (متخصص گوارش) ارجاع داده شوید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود دارید.

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

*     علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان آن را یادداشت کنید.

*     فهرستی از اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایطی که تحت درمان هستید و نام هر دارو، ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید، تهیه کنید.

*     در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستی را پیدا کنید که بتواند با شما در قرار ملاقات حاضر شود. کسی که شما را همراهی می‌کند می‌تواند کمک کند آنچه دکتر می‌گوید را به خاطر بسپارد.

*     سوالات خود رو برای پرسیدن از پزشک بنویسید. ایجاد فهرست سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند از زمان خود با پزشک خود بهترین استفاده را ببرید.

در حین قرار ملاقات خود از پرسیدن سوال دریغ نکنید. برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

*     آیا رفلاکس صفرا دارم؟

*     چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟

*     آیا عوارض جانبی مرتبط با این درمان ها وجود دارد؟

*     آیا تغییری در سبک زندگی یا رژیم غذایی وجود دارد که بتوانم به کاهش یا مدیریت علائمم کمک کنم؟

*     من بیماری‌های دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را در کنار هم مدیریت کنم؟

 

از پزشک خود چه انتظاری داشته باشید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است به شما فرصت دهد تا به نکاتی که می خواهید زمان بیشتری را صرف آنها کنید بپردازید. ممکن است از شما سوال شود:

*     علائم شما چیست؟

*     چه مدت است که این علائم را دارید؟

*     آیا علائم شما می آیند و می روند یا تقریباً به همان شکل باقی می مانند؟

*     اگر علائم شما شامل درد است، درد شما کجاست؟

*     آیا علائم و نشانه های شما شامل استفراغ است؟

*     آیا به نظر می رسد چیزی باعث تحریک علائم شما شود، از جمله برخی غذاها یا نوشیدنی ها؟

*     آیا بدون تلاش وزن کم کرده اید؟

*     آیا قبلا برای این علائم به پزشک مراجعه کرده اید؟

*     چه درمان هایی را تاکنون امتحان کرده اید؟ آیا چیزی کمک کرده است؟

*     آیا بیماری دیگری برای شما تشخیص داده شده است؟

*     آیا جراحی معده انجام داده اید یا کیسه صفرا را برداشته اید؟

*     چه داروهایی از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها، گیاهان دارویی و مکمل ها را مصرف می کنید؟

*     رژیم غذایی معمولی روزانه شما چیست؟

*     آیا مشروب میخورید؟ چقدر؟

*     آیا سیگار می کشید؟

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

ادامه مطلب

پزشکی

دریچه آئورت دولتی؛ Bicuspid aortic valve

منتشر شده

در

توسط

دریچه آئورت دولتی

دریچه آئورت دولتی یک مشکل قلبی است که در بدو تولد وجود دارد. یعنی نقص مادرزادی قلب است.

دریچه آئورت بین محفظه سمت چپ قلب و شریان اصلی بدن به نام آئورت قرار دارد. فلپ های بافت روی دریچه با هر ضربان قلب باز و بسته می شود. فلپ ها را کاسپ می نامند. آنها مطمئن می شوند که خون در جهت صحیح جریان دارد.

معمولاً دریچه آئورت دارای سه لت است. یک دریچه دولتی فقط دو لت دارد. به ندرت، برخی از افراد با دریچه آئورت متولد می شوند که دارای یک یا چهار لت است. دریچه ای با یک لت را یونیکوسپید می گویند. دریچه ای با چهار لت کوادریکوسپید نامیده می شود.

تغییرات در دریچه آئورت می تواند باعث مشکلات سلامتی شود، از جمله:

*     باریک شدن دریچه آئورت که به آن تنگی دریچه آئورت می گویند. ممکن است دریچه به طور کامل باز نشود. جریان خون از قلب به بدن کاهش یافته یا مسدود می شود.

*    جریان خون به عقب که به آن نارسایی دریچه آئورت می گویند. گاهی اوقات، دریچه آئورت دولتی محکم بسته نمی شود. این باعث می شود خون به سمت عقب جریان یابد.

*     آئورت بزرگ شده که به آن آئورتوپاتی می گویند. بزرگ شدن آئورت خطر پارگی در پوشش آئورت را افزایش می دهد. به این پارگی دیسکسیون آئورت می گویند.

 

علائم

اگر دریچه دولتی باعث تنگی شدید آئورت یا نارسایی شدید آئورت شود، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

*     درد قفسه سینه.

*     تنگی نفس.

*     مشکل در ورزش کردن.

*     غش یا نزدیک شدن به غش.

 

اکثر افراد مبتلا به دریچه آئورت دولتی تا زمانی که بالغ شوند، علائم بیماری دریچه قلب را ندارند. اما برخی از نوزادان ممکن است علائم شدید داشته باشند.

 

تشخیص

هنگامی که آزمایشات برای مشکل سلامتی دیگری انجام می شود، ممکن است دریچه آئورت دولتی پیدا شود. پزشک ممکن است هنگام گوش دادن به قلب، سوفل قلبی را بشنود.

اکوکاردیوگرام می تواند تشخیص دریچه آئورت دولتی را تایید کند. این آزمایش از امواج صوتی برای ساختن فیلم هایی از ضربان قلب استفاده می کند. این نشان می دهد که چگونه خون در حفره های قلب، دریچه های قلب و آئورت حرکت می کند.

اگر دریچه آئورت دولتی دارید، معمولاً سی تی اسکن برای بررسی تغییرات در اندازه آئورت انجام می دهید.

درمان

اگر دریچه آئورت دولتی دارید، معمولاً به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آموزش دیده در زمینه بیماری های مادرزادی قلبی ارجاع داده می شوید. این نوع ارائه دهنده، متخصص قلب مادرزادی نامیده می شود.

هر کسی که دریچه آئورت دولتی دارد به معاینات منظم سلامت و آزمایشات تصویربرداری نیاز دارد. اکوکاردیوگرام برای باریک شدن یا نشتی دریچه آئورت بررسی می شود. این آزمایش همچنین به دنبال تغییرات در اندازه آئورت است.

درمان دریچه آئورت دولتی به شدت بیماری دریچه قلب بستگی دارد. ممکن است شامل داروها، روش ها و جراحی باشد.

داروها

هیچ دارویی برای ترمیم دریچه آئورت دولتی وجود ندارد. اما ممکن است از داروها برای درمان علائم ناشی از بیماری دریچه قلب استفاده شود. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است داروی فشار خون را توصیه کند.

 

جراحی یا سایر روش ها

اگر دریچه آئورت دولتی باعث ایجاد موارد زیر شود، ممکن است به جراحی نیاز باشد:

*     تنگی دریچه آئورت.

*     نارسایی دریچه آئورت.

*     آئورت بزرگ شده.

 

جراحی برای ترمیم یا تعویض دریچه آئورت انجام می شود. نوع جراحی انجام شده به شرایط خاص دریچه قلب و علائم شما بستگی دارد.

*     تعویض دریچه آئورت. جراح دریچه آسیب دیده را برمی دارد. با یک دریچه مکانیکی یا یک دریچه ساخته شده از بافت قلب گاو، خوک یا انسان جایگزین شده است. دریچه بافتی دریچه بافتی بیولوژیکی نامیده می شود. گاهی اوقات، دریچه آئورت با دریچه ریه خود فرد جایگزین می شود. دریچه ریه با یک دریچه بافت ریه از اهدا کننده فوت شده جایگزین می شود. این جراحی پیچیده تر، روش راس نامیده می شود.

دریچه های بافت بیولوژیکی به مرور زمان از بین می روند. ممکن است در نهایت نیاز به تعویض داشته باشند. اگر دریچه مکانیکی دارید، برای جلوگیری از لخته شدن خون باید مادام العمر از داروهای رقیق کننده خون استفاده کنید. شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود با هم در مورد مزایا و خطرات هر نوع دریچه صحبت می کنید.

*     جراحی ریشه آئورت و آئورت صعودی. جراحان بخش بزرگ شده آئورت را که در نزدیکی قلب قرار دارد، برمی دارند. با یک لوله مصنوعی به نام پیوند جایگزین می شود که در جای خود دوخته می شود. گاهی اوقات فقط بخش بزرگ شده آئورت برداشته می شود و دریچه آئورت باقی می ماند. دریچه آئورت نیز در طی این روش قابل تعویض یا تعمیر است.

*     بالون والولوپلاستی. این روش می تواند تنگی دریچه آئورت را در نوزادان و کودکان درمان کند. در بزرگسالان، دریچه آئورت بعد از عمل مجدداً باریک می شود. بنابراین معمولاً فقط در صورتی انجام می شود که برای جراحی خیلی بیمار باشید یا منتظر تعویض دریچه باشید.

 

این روش دریچه قلب از یک لوله نازک و انعطاف پذیر به نام کاتتر استفاده می کند. کاتتر دارای یک بالون در نوک است. جراح کاتتر را در شریان بازو یا کشاله ران قرار می دهد. سپس کاتتر به سمت دریچه آئورت هدایت می شود. پس از قرار گرفتن در محل، بالون باد می‌شود و باز شدن دریچه بزرگ‌تر می‌شود. بادکنک خالی شده است. کاتتر و بالون برداشته می شوند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

هرکسی که با دریچه آئورت دو لتی متولد شود، مادام العمر به معاینات سلامت نیاز دارد. یک پزشک دیده در زمینه بیماری های قلبی، به نام متخصص قلب، باید شما را از نظر تغییرات در وضعیت شما معاینه کند.

افرادی که دریچه آئورت دو لختی دارند بیشتر احتمال دارد به عفونت دیواره قلب مبتلا شوند. این عفونت اندوکاردیت عفونی نامیده می شود. مراقبت صحیح از دندان می تواند به کاهش خطر کمک کند.

دریچه آئورت دو لتی می تواند در خانواده ها منتقل شود، به این معنی که ارثی است. والدین، فرزندان و خواهران و برادران فردی که دارای دریچه آئورت دو لتی هستند باید برای بررسی وضعیت، اکوکاردیوگرام انجام دهند.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

ادامه مطلب

پزشکی

دلیل اصلی یبوست؛ راهکارها و درمان‌ یبوست

منتشر شده

در

توسط

دلیل اصلی یبوست چیست؟

یبوست یک وضعیت مزمن یا موقت است که باعث کاهش تعداد و یا تاخیر در حرکات روده می‌شود. دلیل اصلی یبوست ممکن است به عوامل مختلف باز گردد. در زیر چند دلیل اصلی یبوست آورده شده است:

۱. **تغذیه نامناسب:**
– کمبود فیبر در رژیم غذایی می‌تواند یکی از عوامل اصلی یبوست باشد. فیبر غذایی از گروه غذایی گیاهی به مواد ناتوان کننده راه روده افزوده می‌شود و به ایجاد حرکات روده منظم کمک می‌کند.

۲. **کم‌آبی:**
– مصرف کم آب می‌تواند یک دلیل اصلی یبوست باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده می‌کند و از طریق روده‌ها عبور پیدا می‌کند.

۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– کمبود فعالیت و ورزش می‌تواند حرکات روده را کاهش دهد و در نتیجه یبوست ایجاد کند.

۴. **مشکلات روحی:**
– استرس یا اضطراب می‌توانند به مشکلات گوارشی منجر شوند و باعث یبوست شوند.

۵. **مصرف برخی داروها:**
– مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد درد مختلف، داروهای ضد حساسیت و غیره ممکن است اثرات جانبی مانند یبوست داشته باشند.

۶. **بیماری‌های مزمن:**
– برخی بیماری‌های مزمن مانند متابولیسم غدد درون‌ریز (هیپوتیروئیدیسم)، دیابت و برخی بیماری‌های روده می‌توانند باعث یبوست شوند.

۷. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی، به ویژه در دوران بارداری یا دوران قاعدگی، ممکن است به یبوست منجر شوند.

در هر صورت، در صورتی که با یبوست مواجه هستید یا نگران آن هستید، بهتر است با پزشک خود مشاوره کنید تا علت اصلی را تشخیص دهید و درمان مناسب را دریافت کنید.

 

علت یبوست در زنان

یبوست در زنان می‌تواند به علت چندین عامل باشد. در زیر، عواملی که ممکن است در بروز یبوست در زنان تأثیرگذار باشند آورده شده است:

۱. **تغذیه نامناسب:**
– کمبود فیبر در رژیم غذایی یکی از علل شایع یبوست است. غذاهایی که حاوی فیبر کمی هستند، می‌توانند حرکات روده را کاهش دهند.

۲. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی مانند تغییرات در دوران قاعدگی، بارداری یا دوران استراحت (مثلوپاوز) می‌تواند به یبوست منجر شود. در بارداری به دلیل افزایش هورمون پروژسترون، که تأثیر آن بر روی عضلات روده را کاهش می‌دهد، یبوست رایج‌تر است.

۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی کم می‌تواند به کاهش حرکات روده و یبوست منجر شود. فعالیت و ورزش به حرکت عضلات روده کمک کرده و فرآیند گوارش را تسریع می‌بخشد.

۴. **استرس و اضطراب:**
– استرس و اضطراب می‌توانند به تغییر در عادات روده و افزایش فشار روانی منجر شوند.

۵. **مصرف داروها:**
– برخی از داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشند، مانند برخی از داروهای ضد افسردگی یا داروهای مسکن درد.

۶. **مشکلات گوارشی:**
– برخی از مشکلات گوارشی مانند متابولیسم غدد درون‌ریز (هیپوتیروئیدیسم) یا بیماری‌های روده می‌توانند باعث یبوست شوند.

۷. **سابقه عمل جراحی:**
– برخی از عمل‌های جراحی در ناحیه شکم و روده می‌توانند به تغییرات در حرکات روده و یبوست منجر شوند.

در هر صورت، اگر شما یا کسی دیگر با یبوست مواجه است و این مشکل به طور مداوم ادامه دارد، بهتر است با یک پزشک مشورت کرده و علت دقیق را تشخیص دهید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق بگذارد و یک برنامه درمانی مناسب ارائه دهد.

 

علت یبوست در مردان

یبوست در مردان می‌تواند به علت عوامل متعددی باشد. در زیر، برخی از علل ممکن برای یبوست در مردان ذکر شده‌اند:

۱. **کمبود فیبر:**
– مصرف کم فیبر در رژیم غذایی می‌تواند حرکت روده را کاهش دهد و به یبوست منجر شود. مصرف میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل می‌تواند به بهبود حالت روده کمک کند.

۲. **کمبود آب:**
– مصرف کم آب می‌تواند تاثیر منفی بر حالت روده داشته باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده می‌کند.

۳. **کمبود فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی کم می‌تواند حرکت روده را کاهش دهد و در نتیجه یبوست ایجاد کند. ورزش و فعالیت بدنی به حرکت عضلات روده کمک کرده و فرآیند گوارش را تسریع می‌بخشد.

۴. **مصرف برخی داروها:**
– مصرف برخی از داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشد. به‌عنوان مثال، داروهای ضد درد، داروهای ضد افسردگی، و داروهای مسکن ممکن است باعث یبوست شوند.

۵. **مشکلات گوارشی:**
– برخی از مشکلات گوارشی مانند مشکلات در روده، نارسایی کلیه، یا بیماری‌های التهابی می‌توانند باعث یبوست شوند.

۶. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی، به‌ویژه در دوران میانسال، می‌توانند به یبوست منجر شوند.

در صورتی که یک مرد با یبوست مواجه است و این مشکل به طور مداوم ادامه دارد یا نگران کننده است، مشاوره با پزشک توصیه می‌شود. پزشک می‌تواند علت دقیق را تشخیص دهد و یک برنامه درمانی مناسب را پیشنهاد کند.

دلایل یبوست طولانی

یبوست طولانی ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد. در ادامه، چند دلیل احتمالی برای یبوست طولانی ذکر شده‌اند:

۱. **عوامل رژیم غذایی:**
– **کمبود فیبر:** مصرف کم فیبر در رژیم غذایی ممکن است یکی از عوامل اصلی یبوست باشد. فیبر به حفظ سلامت روده و تشویق به حرکت حاشیه‌ای مواد غذایی کمک می‌کند.
– **کمبود آب:** مصرف کم آب می‌تواند تأثیر منفی بر حالت روده داشته باشد. آب کمک به نرم کردن مواد معده و حفظ حالت طبیعی مخاط روده دارد.

۲. **فعالیت بدنی ناکافی:**
– کمبود فعالیت بدنی و ورزش ممکن است حرکت عضلات روده را کاهش داده و به یبوست منجر شود. فعالیت ورزشی به حرکت روده و تسریع در فرآیند گوارش کمک می‌کند.

۳. **عوامل روانی:**
– استرس، اضطراب یا افسردگی می‌توانند به تغییرات در عادات روده و حرکت آنها منجر شوند.

۴. **مصرف داروها:**
– برخی داروها ممکن است اثرات جانبی از جمله یبوست داشته باشند. به عنوان مثال، داروهای مسکن درد، داروهای ضد افسردگی، و داروهای ضد حساسیت.

۵. **بیماری‌های مزمن:**
– برخی از بیماری‌های مزمن مانند دیابت، متابولیسم غدد درون‌ریز (هیپوتیروئیدیسم)، یا بیماری‌های روده می‌توانند باعث یبوست شوند.

۶. **تغییرات هورمونی:**
– تغییرات هورمونی در دوران بارداری، دوران قاعدگی یا میانسال ممکن است به یبوست منجر شوند.

۷. **عوامل سنی:**
– با پیشرفت سن، حرکت عضلات روده ممکن است کاهش یابد که باعث یبوست شود.

۸. **عوامل ژنتیک:**
– برخی از افراد ممکن است به دلایل ژنتیکی به یبوست مبتلا شوند.

در هر صورت، اگر شما یا کسی دیگر با یبوست طولانی مواجه هستید، مهم است که با پزشک مشاوره کنید. پزشک می‌تواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی مناسب را تدوین کند.

 

درمان یبوست و پاکسازی روده

درمان یبوست و پاکسازی روده ممکن است به وسیله تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی، استفاده از داروها، و در موارد خاص، اجرای تداوم بخش‌های پزشکی صورت گیرد. در زیر تعدادی از روش‌های درمان یبوست آورده شده است:

۱. **افزایش مصرف فیبر:**
– افزودن مواد غذایی حاوی فیبر به رژیم غذایی می‌تواند بهبود حرکات روده و پیشگیری از یبوست کمک کند. میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، و حبوبات منابع خوبی از فیبر هستند.

۲. **مصرف آب:**
– مصرف کافی آب مهم است. آب کمک به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده می‌کند.

۳. **ورزش و فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی منظم می‌تواند حرکت روده را تسریع بخشد. ورزش‌های سبک مثل پیاده‌روی، شنا، یا دوچرخه‌سواری می‌توانند مفید باشند.

۴. **تغییر عادات روده‌ای:**
– ایجاد عادت روزانه برای مراجعه به دستگاه توالت و ایستاده نشستن به مدت کافی می‌تواند به حرکت طبیعی روده کمک کند.

۵. **استفاده از داروها:**
– در مواردی که تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی کافی نیستند، پزشک ممکن است داروهای مسهل یا نرم‌کننده مدفوع تجویز کند.

۶. **پاکسازی روده:**
– در موارد خاص، پزشک می‌تواند روش‌های پاکسازی روده مثل کلینیک مراقبت‌های گیاهی یا استفاده از ملین‌های تجویز کند.

۷. **برخی از داروهای تنظیم‌کننده حرکت روده:**
– برخی از داروها مانند لاکتولوز (Lactulose) یا پلی‌اِتیلن گلیکول (Polyethylene Glycol) ممکن است به عنوان داروهای تنظیم‌کننده حرکت روده تجویز شوند.

۸. **مشاوره پزشکی:**
– اگر یبوست به علت بیماری مزمن یا شرایط خاصی ایجاد شده باشد، مشاوره با پزشک متخصص و اجرای برنامه درمانی متناسب با وضعیت می‌تواند کمک کننده باشد.

با این حال، هرگاه که با یبوست مواجه می‌شوید، مهم است که با پزشک خود مشاوره کنید تا علت دقیق تعیین شود و یک برنامه درمانی مناسب برای شما تدوین گردد.

 

درمان فوری یبوست

درمان فوری یبوست ممکن است نیاز به راهکارهای سریع و موثر داشته باشد. در اینجا چند راهکار فوری برای مدیریت یبوست آورده شده است:

۱. **مصرف آب بیشتر:**
– نوشیدن آب به مقدار زیاد می‌تواند به نرم کردن مواد معده و افزایش حجم مواد مزاحم روده کمک کند. این کار ممکن است حرکت مدفوع را تسریع بخشد.

۲. **مصرف فیبر:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر از جمله میوه‌ها، سبزیجات، و غلات کامل می‌تواند حرکت روده را تحریک کرده و به تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند.

۳. **ولزلین:**
– ولزلین یک نوع ملین است که به صورت محلول یا قرص در داروخانه‌ها موجود است. مصرف ویاگرایی می‌تواند به نرم کردن مدفوع و تسریع در تخلیه آن کمک کند.

۴. **ملین‌ها:**
– استفاده از ملین‌ها یا داروهای تسهیل‌کننده مدفوع می‌تواند به سرعت مواد معده را از روده عبور دهد. اما باید با دقت و به میزان توصیه شده توسط پزشک مصرف شوند.

۵. **تحریک الکتریکی:**
– برخی از دستگاه‌های تحریک الکتریکی ممکن است توسط پزشک در صورت لزوم برای تحریک حرکت روده مورد استفاده قرار گیرند.

در هر صورت، درمان فوری یبوست باید با دقت صورت گیرد و در صورتی که مشکل به طور مداوم ادامه دارد یا علائم شما شدید است، بهتر است فوراً به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی متناسب با وضعیت شما را ارائه دهد.

 

درمان قطعی یبوست

درمان قطعی یبوست بستگی به علت اصلی و شدت مشکل دارد. در بعضی موارد، تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی ممکن است به تنهایی کافی باشد، در حالی که در موارد دیگر نیاز به درمان‌های دارویی یا راهکارهای پزشکی خاص ممکن است وجود داشته باشد. در ادامه چند راهکار برای درمان قطعی یبوست ذکر شده است:

۱. **تغییرات در رژیم غذایی:**
– افزایش مصرف فیبر: مصرف مواد غذایی حاوی فیبر مثل میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، و حبوبات می‌تواند به تسریع در حرکات روده و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند.
– مصرف آب بیشتر: نوشیدن مقدار کافی آب مهم است تا فیبر به خوبی عمل کند و روده را نرم کند.

۲. **ورزش و فعالیت بدنی:**
– فعالیت بدنی منظم می‌تواند به حرکت عضلات روده کمک کرده و درمان یبوست کمک کند.

۳. **مصرف داروها:**
– داروهای تنظیم کننده حرکت روده: برخی از داروها مانند لاکتولوز یا ملین‌ها ممکن است توسط پزشک تجویز شوند.
– داروهای ملین‌ها: این دسته از داروها مواد معده را نرم کرده و تسریع در تخلیه مدفوع می‌کنند.

۴. **بهبود عادات روده‌ای:**
– ایجاد عادت روزانه برای مراجعه به دستگاه توالت و تخلیه مدفوع می‌تواند در درمان یبوست مؤثر باشد.

۵. **پزشکی و روش‌های پیشرفته:**
– در موارد خاص و شدید، پزشک ممکن است روش‌های پیشرفته‌تری مانند تحریک الکتریکی، بیوفیدبک، یا جراحی را توصیه کند.

با این حال، هر چند که تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی می‌توانند بهبود زیادی در یبوست برای بسیاری از افراد ایجاد کنند، اما برای درمان قطعی و در موارد خاصی که نیاز به راهکارهای پزشکی دارد، مهم است با پزشک خود مشاوره کرده و برنامه درمانی مناسب را ایجاد کنید.

 

درمان خانگی یبوست

تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی ممکن است در کنترل یبوست و بهبود حالت روده مؤثر باشد. در زیر تعدادی از راهکارهای خانگی که ممکن است در درمان یبوست کمک کنند آورده شده است. با این حال، قبل از اجرای هرگونه تغییر یا استفاده از درمان‌های خانگی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید:

۱. **افزودن فیبر به رژیم غذایی:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر از جمله میوه‌ها (مثل زردآلو، انگور، و سیب)، سبزیجات (مثل برگهای سبز، هویج، و گوجه)، و غلات کامل (مثل نان و جو) می‌تواند به تسهیل در حرکت روده کمک کند.

۲. **مصرف آب:**
– نوشیدن آب به مقدار کافی مهم است تا به فیبر کمک کند و روده را نرم تر کند.

۳. **مصرف میوه خشک و آب‌آشامیدن:**
– مصرف میوه‌های خشک مثل خرما و آب‌آشامیدن می‌تواند مواد معده را نرم‌تر کرده و تسهیل در تخلیه مدفوع ایجاد کند.

۴. **استفاده از ملین‌ها:**
– در برخی موارد، استفاده از ملین‌های خفیف ممکن است به نرم کردن مدفوع و تسهیل در تخلیه آن کمک کند. اما قبل از استفاده از هر گونه دارو، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

۵. **مصرف چای گیاهان دارویی:**
– برخی گیاهان دارویی مثل چای سنا و چای زردچوبه ممکن است در تسهیل تخلیه مدفوع مؤثر باشند. با این حال، مصرف آنها باید با احتیاط و بر اساس راهنمای پزشک صورت گیرد.

۶. **ورزش:**
– فعالیت بدنی منظم مانند پیاده‌روی، شنا، یا دوچرخه‌سواری می‌تواند به بهبود حرکت روده و پیشگیری از یبوست کمک کند.

۷. **زمان مراجعه به دستگاه توالت:**
– ایجاد عادت به مراجعه به دستگاه توالت در زمانهای ثابت می‌تواند به تنظیم حرکت روده کمک کند.

به هر حال، در صورتی که یبوست به طور مداوم ادامه دارد یا شدیدتر می‌شود، بهتر است با پزشک مشورت کنید. او می‌تواند علت دقیق را تشخیص دهد و برنامه درمانی مناسب را ارائه دهد.

 

معجزه ای برای درمان یبوست

متاسفانه، تا کنون هیچ “معجزه ای” برای درمان یبوست وجود ندارد. یبوست یک مشکل شایع و پرتکرار است که ممکن است به علت عوامل مختلفی از جمله رژیم غذایی نادرست، کمبود فعالیت بدنی، کمبود مایعات، یا مسائل گوارشی ناشی از بیماری‌ها و شرایط مختلف رخ دهد.

بهترین راه برای درمان یبوست این است که با یک پزشک مشورت کرده و به تشخیص وی اعتماد کنید. پزشک ممکن است بر اساس علت دقیق یبوست شما، برنامه درمانی مخصوصی تدوین کند که ممکن است شامل تغییرات در رژیم غذایی، مصرف داروها، افزایش فعالیت بدنی، و سایر رویکردهای درمانی باشد.

درمان یبوست ممکن است زمانی برای بهبود نیاز داشته باشد و در برخی موارد، نیاز به تغییرات در سبک زندگی بلندمدت دارد. همچنین، خودداری از استفاده از راهکارهای “معجزه‌آسا” یا داروهای بدون نیاز به نظر پزشک ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. در نتیجه، همواره مشورت با پزشک و پیروی از راهنمایی‌های وی بهترین اقدام است.

 

چه زمانی یبوست خطرناک است

یبوست به طور عمومی یک مشکل شایع است و در اکثر موارد ناشی از عوامل غذایی یا سبک زندگی است که با تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی می‌توان بهبود آن را دید. با این حال، در برخی موارد، یبوست می‌تواند نشانه مشکلات جدی‌تر یا بیماری‌های خاصی باشد. در زیر شرایطی ذکر شده‌اند که نشانگر خطر یبوست خطرناک می‌باشند:

۱. **تغییرات ناگهانی در الگوی روده:**
– اگر شما الگوی عادی حرکات روده خود را تغییر داده و مشاهده می‌کنید که مدت زمان بین مدفوع‌ها یا شدت آنها افزایش یا کاهش پیدا می‌کند، این ممکن است نشانگر مشکلاتی مثل انسداد روده باشد.

۲. **همراه با علائم دیگر:**
– اگر یبوست همراه با علائم دیگری مثل درد شدید در ناحیه شکم، تهوع و استفراغ مداوم، افت فشار خون، خون در مدفوع یا از دست دادن وزن بیش از حد باشد، این ممکن است نشانگر مشکلات جدی باشد.

۳. **بیماری‌های مرتبط با روده:**
– برخی بیماری‌های مزمن مانند بولیمیا، سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، یا بیماری‌های التهابی روده ممکن است باعث یبوست شوند و نیاز به مراقبت پزشکی خاص داشته باشند.

۴. **تحت درمانهای خاص:**
– استفاده از داروهای خاص مانند مسکن‌ها، آنتی‌دپرسان‌ها، یا دیگر داروهایی که می‌توانند اثر بر حرکت روده داشته باشند، ممکن است باعث یبوست شود.

۵. **تاریخچه بیماری قبلی:**
– افرادی که قبلاً مشکلات جدی روده یا جراحی روده داشته‌اند، باید به موارد یبوست خود توجه ویژه داشته باشند.

هر گاه که با شدت یبوست یا علائم مرتبط با آن مواجه می‌شوید، مهم است که به پزشک مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید. در بعضی موارد، یبوست ممکن است نشانه مشکلات جدی مخفی شده یا بیماری‌های مربوط به سیستم گوارش باشد که نیاز به بررسی و درمان دارد.

 

برای یبوست چی بخوریم

تغییرات در رژیم غذایی می‌تواند در کنترل یبوست مؤثر باشد. در زیر چند نکته و مواد غذایی را برای کمک به درمان یبوست ذکر کرده‌ام:

۱. **افزودن فیبر به رژیم غذایی:**
– مصرف مواد غذایی حاوی فیبر می‌تواند به تسریع در حرکت روده و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک کند. میوه‌ها (مثل سیب، انگور، و هلو)، سبزیجات (مثل هویج، گوجه، و بادمجان)، و غلات کامل (مثل نان و جو) منابع خوبی از فیبر هستند.

۲. **مصرف مواد غذایی حاوی پروبیوتیک:**
– مواد غذایی حاوی پروبیوتیک (باکتری‌های مفید) می‌توانند به بهبود تعادل میکروبی در روده و افزایش فعالیت روده کمک کنند. مثال‌هایی از مواد غذایی با پروبیوتیک شامل ماست، کره مخصوص، و گیاهان ترشی‌خوری هستند.

۳. **مصرف مایعات بیشتر:**
– مصرف کافی آب مهم است تا به فیبر کمک کند و روده را نرم‌تر کند. نوشیدن آب در طول روز به حفظ وضعیت آبی بدن و تسهیل در تخلیه مدفوع کمک می‌کند.

۴. **استفاده از روغن‌های نیمه‌جامد:**
– مصرف روغن‌های نیمه‌جامد مانند روغن زیتون می‌تواند به نرم کردن مدفوع کمک کند و در بهبود حرکت روده مؤثر باشد.

۵. **مصرف آلوئه‌ورا:**
– برخی افراد با مصرف آلوئه‌ورا (گیاهی با خواص آنتی-التهابی و آرامش‌بخش) می‌گویند که می‌تواند در کنترل یبوست مؤثر باشد. با این حال، قبل از استفاده، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

۶. **ورزش منظم:**
– فعالیت بدنی منظم مانند پیاده‌روی، شنا، یا دوچرخه‌سواری می‌تواند به بهبود حرکت روده و جلوگیری از یبوست کمک کند.

قبل از اعمال تغییرات در رژیم غذایی یا استفاده از هرگونه مکمل غذایی، بهتر است با پزشک مشورت کنید، به خصوص اگر مشکل یبوست به مدت طولانی ادامه دارد یا با علائمی جدی همراه باشد.

 

خاکشیر برای یبوست

خاکشیر یک نوع مکمل غذایی است که به عنوان منبع فیبر و مواد مغذی مفید برای سلامتی گوارش شناخته می‌شود. این محصول معمولاً از پوست خشک شده بذرهای گیاه خاکشیر تهیه می‌شود. خاکشیر فیبر محلولی به نام گوارو گلوکومانان دارد که ممکن است در تسریع حرکت روده و تسهیل در تخلیه مدفوع مؤثر باشد.

بعضی از تحقیقات نشان داده‌اند که خاکشیر ممکن است در کاهش یبوست و بهبود علائم آن موثر باشد. با این حال، همواره قبل از استفاده از هر نوع مکمل غذایی یا تغییرات در رژیم غذایی، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

اگر تصمیم به استفاده از خاکشیر یا هر مکمل دیگری برای مدیریت یبوست گرفته‌اید، موارد زیر را در نظر بگیرید:

۱. **مشورت با پزشک:**
– پیشنهاد می‌شود که با پزشک خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل کنید که استفاده از خاکشیر مناسب و بدون هیچگونه تداخل با وضعیت سلامت شماست.

۲. **آغاز با مقدار کم:**
– اگر تصمیم به مصرف خاکشیر گرفته‌اید، آغاز کنید با مقدار کم و سپس تدریجاً افزایش دهید تا به بدن زمان بدهید تا به تغییرات عادت کند.

۳. **مصرف آب:**
– همراه با مصرف خاکشیر، باید به میزان کافی آب نیز مصرف کنید. این کمک می‌کند تا فیبر به خوبی عمل کند و روده را نرم‌تر کند.

۴. **علائم ناخواسته:**
– در صورتی که هنگام مصرف خاکشیر علائم ناخواسته مثل افزایش احساس نفخ یا درد شکمی داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید.

در کل، هر گونه تغییر در رژیم غذایی یا مصرف مکمل غذایی باید با دقت و با مشورت پزشک یا متخصص تغذیه انجام شود، به ویژه اگر مشکل یبوست مزمن باشد یا با علائم جدی همراه باشد.

لایف یار (Lifeyar)، یار زندگی شما

ادامه مطلب
تبلیغات
تبلیغات
تبلیغات
تبلیغات
تبلیغات

برترین ها